به‌خاطرمشکلات‌خانه‌پدری‌فرو‌ریختم

تدبیر24:عیاری در دومین جلسه انجمن بازیگران که در خانه سینما با اشاره به مشکلاتی که برای اکران فیلم سینمایی «خانه پدری» به وجود آمده است، گفت: «خانه پدری» تجربه غم انگیزی برایم در حوزه فعالیت های سینمایی به شمار می رود و غم انگیزتر از آن اینکه در این تجربه متوجه شدم که همه کرگدن شده ایم.

این کارگردان سینما ادامه داد: متاسفانه از ابتدا و از همان نمایش اولیه تجربه سینمایی من با نام «تنوره دیو» سوءتفاهم نسبت به آثار من وجود داشت. به گونه ای که یک به یک فیلم های من را ویران کردند و هیچ استثنایی برای آن قائل نشدند. البته شما از برخی از این اتفاقات آگاه هستید و از برخی دیگر اطلاع ندارید چراکه من از برملا کردن مشکلاتم خجالت می کشم.

عیاری اظهار داشت: اگر فردا بخواهم فیلمی درباره طالبان بسازم چه باید بکنم؟ آیا نباید نشان دهم که این گروه نماز می خوانند و در جلسات مذهبی حضور دارند. در حالی که اگر بخواهم این فیلم را بسازم نباید به نماز خواندن طالبان اشاره کنم چراکه به نوعی به معنای سخره گرفتن تمایلات مذهبی این گروه است.

وی گفت: یکی از مشکلاتی که برای «خانه پدری» وجود داشت یک چنین مسائلی بود به عنوان مثال مهران رجبی یک شخصیت مذهبی کربلا رفته است. فردی که دختر خود را به دلیل تعصب می کشد. برخی از دوستان اصرار داشتند که مذهبی بودن مهران رجبی در این فیلم بدنام کردن مرد مسلمان در جامعه است. چگونه می توانستم این شخصیت را در داستان نشان دهم مثلا شغل او را در آن دوران لوکوموتیوران یا آپاراتچی نشان می دادم؛ شغل هایی که در آن زمان افراد مذهبی به سمت آن نمی رفتند در این صورت حتما مشکلی برای فیلم پیش نمی آمد.

این کارگردان سینما ادامه داد: اگر این فیلم قرار بود درباره یک خانواده فرنگ رفته ساخته شود آن وقت از نظر درک برای مخاطب مشکل ساز می شد چرا که در آن دوره افرادی که پیشینه حضور در فرنگ را داشتند چنین نگاهی را دنبال نمی کردند. متاسفانه پوست کلفتی و کرگدن بودن ما یک ضعف و یک اشکال است که ما دچار آن شده ایم.

عیاری با اشاره به اینکه در «خانه پدری» به دنبال به رخ کشیدن کارگردانی خودش نبوده است، گفت: اگر می خواستم خود را در این فیلم نشان دهم می توانستم سکانسی که پدر سنگ را بر سر دختر خود می زند و آن را به قتل می رساند وحشتناک تر و ملتهب تر از آنچه که در فیلم آمده است نشان دهم. من تمام سعی خود را کردم تا در «خانه پدری» خود را نشان ندهم.