پارادوکسی به نام عربستان سعودی

تدبیر24:سید امیررضا اردهالی - پس از انتشار خبر درگذشت ملک عبدالله پادشاه اسبق عربستان سعودی با توجه به شخصیت ملک عبدالله و به اصطلاح اصلاحاتی که در زمان خود در داخل عربستان پس از دوران حکومت برادر بزرگش ملک فهد انجام داده بود و اهمیت اقتصادی و سیاسی این کشور ،بسیاری از کشورهای جهان و منطقه با فرستادن پیام تسلیت و اعزام نمایندگان خود به ریاض سعی کردند تا تاثر خود را از درگذشت شاه اسبق سعودی اعلام کنند.اما آنچه که بیش از همه توجه اذهان عمومی را به خود جلب کرد،حضور پرتعداد مقامات حال و اسبق آمریکایی در عربستان بود.
تقریباً بیش از ده سال است که مقامات ارشد آمریکا به صراحت دفاع از حقوق بشر و روند دموکراسی خواهی در دیگر کشورهای جهان را صبح و شب تکرار می کنند و دولت آمریکا را مهمترین حامی آرمان های دموکراسی خواهانه ملت های جهان معرفی می کنند و بسیاری از دخالت های آشکار و پنهان خود را در اقصی نقاط جهان از آمریکای لاتین و اروپای شرقی تا خاورمیانه و خاور دور با این صحبت ها توجیه می کنند. اما از نظر نویسنده حضور پرشور مقامات ارشد آمریکایی نظیر رئیس جمهور،وزیر خارجه،وزیر خارجه اسبق،معاون رئیس جمهور و... باطل کننده این ادعا ها است.
تا جایی که نگارنده این مقاله اطلاع دارد ،احتمالاً عربستان سعودی تنها کشور دنیاست که زنان از ابتدایی ترین حقوق خود مثل حق رانندگی محروم هستند و این مورد مسلماً از دید سردمداران غربی پوشیده نیست.
کمتر کشوری نظیر عربستان می شناسیم که دیکتاتوری یک خانوداه سلطنتی انقدر شدید باشد که از صدر تا ذیل دستگاه های حکومتی منحصر به یک خانواده باشند و مسئولین عالیرتبه حکومتی یا برادر و یا پسرعموی یکدیگر باشند. بارز ترین نمونه آن برای حاکمان غربی که ملموس تر است صدارت طولانی شاهزاده سعود الفیصل وزیر خارجه عربستان است .زمانی که آقای اوباما وسایر مقامات ارشد غربی جوانی ساده و بی تجربه بودند، وی دیپلماتی ورزیده به حساب می آمد.
حتی اگر از همه اینها هم بگذریم وقتی به مسئله ی حقوق بشر می رسیم که در سال های اخیر یکی از مهمترین شعار های سردمداران آمریکا محسوب می شود،در مورد عربستان سعودی و عملکرد داخلی و خارجی آن به یک پارادوکس عظیم برخورد می کنیم. عربستان عملاً حقوق اقلیت شیعه در شرق کشور خود را هیچ به حساب می آورد که سرکوب های گسترده معترضان در قطیف و یا حکم اعدام شیخ نمر روحانی عربستانی و منتقد حکومت نمونه بارز آن است. ویا حقوق زنان که سالهاست در مجامع غربی در باره نقش آن صدها میتیگ وگروه تشکیل شده است و جهان غرب همواره خود را مدافع حقوق زنان در دیگر نقاط دنیا معرفی می کند ،عملاً در عربستان سعودی تعررف نمی شود و یک زن تنها به خاطر رانندگی محکوم به زندان می شود.حتی آمریکایی ها چشمان خود را روی تهاجم نظامی عربستان به بحرین می بندند و در برابر سرکوب مردم معترض به حکومت بحرین سکوت پیشه می کنند. درحالیکه خانواده آل خلیفه یکی بسته ترین و ضد دموکراتیک ترین خانواده های پادشاهی در جهان است.
این درست در حالی است که آمریکا بسیاری از کشور های دیگر دنیا را که هرچقدر هم دارای نقایصی در ساختار حکومتی خود باشند ، اما از عربستان و بحرین دموکراتیک تر هستند مورد اتهام و تهدید قرار می دهد و دهها قطعنامه علیه آن ها در مجامع بین المللی تصویب می کند. شاید سوریه بهترین نمونه آن باشد که حکومت بشار اسد هرچه قدر هم نقص داشته باشد ولی رانندگی زنان در آن کشور جرم نیست ویا حداقل در سوریه انتخابات برگزار می شود ولی چون اکثریت مردم بشار را مجدداً انتخاب می کنند ،آمریکا و برخی دولت های غربی انتخابات را مورد قبول قرار نمی دهند .جالب اینجاست که سیاستمدارانی که مرتباً روی واژه انتخابات آزاد در کشور های خاورمیانه تاکید می کنند ،برای درگذشت پادشاه کشوری که اصلاً انتخابات و حق و رای مردم تعریف نشده است ،صف می کشند.
مسلماً این پاردوکس تلخ برای ما بار دیگر این مفهوم را تداعی می کند که منافع اقتصادی بر هر مفهوم دیگری در جهان ما ارجحیت دارد و خیلی نباید اظهارات مقامات ایالات متحده آمریکا را جدی گرفت.