حمايت هاي بيجا!

تدبیر24:محمد آيتي - شكست تلخ تيم ملي فوتبال ايران در برابر تيمي از كشور كم بضاعت، جنگ زده و بي ثبات عراق آرزوي تصاحب جام در اين تورنمنت را براي فوتبال كشورمان 43 ساله كرد.

فارغ از آنكه از سال 1976 تا به امروز تيم ملي كشورمان در بزرگترين و معتبرترين تورنمنت فوتبال آسيايي ناكام مانده، موضوعي كه فكر نگارنده را به خود معطوف كرده استقبال و حمايت بيجا و بي سابقه برخي عوامل و اركان تصميم گيرنده فوتبال كشور از سرمربي پرتغالي و نه چندان موفق در اين دوره از مسابقات است.

به گمان بسياري از فوتبال دوستان اين ناكامي نتيجه اشتباهات فاحش سرمربي تيم ملي در طول مدت چهار ساله كاري اش بوده است. ابتدا در نقد كارنامه چهار ساله كارلوس كيروش اين سوال پيش مي آيد كه دستاورد اين دوره زماني براي فوتبال كشور ما چه بوده است؟ برخي از حاميان اين مرد پرتغالي معتقدند كه پس از ورود كيروش به فوتبال ايران سطح و سبك بازي تيم ملي به مراتب بهتر از گذشته شده است. در جواب اين افراد بايد گفت متر اندازه گيري شما براي رشد فوتبال چه بوده است و آيا نمايش فوتبال چشم نواز بعد از گذشت چهار سال نمي توانست با نتيجه گيري و افتخار توام شود؟ آيا اين تيم ملي از تيم جلال طالبي در سال 1998 زيباتر فوتبال را در مستطيل سبز به نمايش گذاشت؟ متاسفانه برخي در شخصيت كيروش ذوب شده اند و نمي توانند قبول كنند كه به لحاظ آمار و ارقام در نتايج بدست آمده و خرج كردن مبلغي در حدود 40 ميليارد تومان آنچنان چيزي عايد فوتبال ما نشده است.

صرف 10 ميليارد تومان هزينه ساليانه براي كيروش و كمك هاي وي در نيكمت تيم ملي آن هم در اين شرايط بد اقتصادي و گرفتاري هاي مالي وزارت ورزش و جوانان، فدراسيون فوتبال و باشگاه ها امري غيرمنطقي به نظر مي رسد مخصوصا آنكه با اين مبالغ هنگفت نتوانيم در بين چهار تيم برتر آسيا قرار بگيريم.

جالب است كه در اين روزها رسانه ملي هم به صورت غيرمحسوسي از كيروش و كادر فني اش حمايت مي كند. عجيب است كه رسانه ملي در طول سال بارها و بارها و به عناوين مختلف به دستمزد برخي بازيكنان وطني ايراد مي گيرد و امروز طوري وانمود مي كند كه گويي بهتر از كيروش بر روي كره خاكي وجود ندارد!

عده اي از همين حالا قلم ها را به دست گرفته اند كه بايد اين مربي كاربلد تا جام جهاني 2018 سكان هدايت تيم ملي را به عهده داشته باشد. سوالي كه بايد از اين افراد پرسيد آنست كه آيا چهار سال فرصت سرمربي گري به كيروش كافي نبوده؟ و چه تضميني براي موفقيت وجود دارد كه چهار سال ديگر به او اعتماد كنيم و چند ده ميليارد ديگر براي او و دوستانش هزينه پرداخت شود؟

غرور بيش از حد كيروش در برخورد با بازيكنان و مربيان هميشه زنگ خطري براي ورود حاشيه به تيم ملي بوده است. نحوه برخورد وي با مهدي رحمتي، هادي عقيلي، مجتبي جباري، علي كريمي و يا امير قلعه نوعي و حميد درخشان و خيلي هاي ديگر خود حكايت از آن دارد كه كيروش پرتغالي ميانه خوبي با آرامش نداشت. در اينكه مربي بايد مقتدر باشد هيچ سخني نيست ولي برگ برنده يك مربي در انعطاف پذيري اوست. شايد كنار گذاشتن رحمتي در ابتداي كار حركتي مقتدرانه بود اما پس از عذرخواهي اين دروازه بان ادامه اين نوع تنبيه سخت و سنگين بيشتر نشان از كينه جويي سرمربي تيم داشت. شايد اگر رحمتي در هنگام پنالتي ها درون دروازه تيم ملي بود نتيجه اي غير از اين بدست مي آمد.

آيا اگر يك مربي داخلي و يا يك مربي خارجي كم اسم و رسم دارتر از كيروش در اين دوره از مسابقات اين نتايج را بدست مي آورد همين برخوردها را با آن مي كرديم؟ آيا زماني كه قلعه نوعي هدايت تيم ملي را به عهده داشت و بهترين نتايج را در ديدارهاي دوستانه گرفت و با اقتدار و با غلبه بر كره جنوبي، تيم را روانه مسابقات آسيايي كرد و در آنجا هم در مرحله گروهي تيمش به عنوان سرگروه به مرحله بعد صعود كرد و در مرحله يك چهارم نهايي با غولي بنام كره جنوبي در 120 دقيقه به نتيجه مساوي رسيد و در ضربات پنالتي با اختلاف يك پنالتي بازي را واگذار كرد همين نوع برخوردها با او انجام شد؟ همه به ياد دارند كه در آن زمان، بسيج دسته جمعي شكل گرفت تا قلعه نوعي از كار بركنار شود. در حالي كه با كيروش در ديدارهاي دوستانه اي مثل عمان و گينه شكست خورديم و در راه جام جهاني به لبنان باختيم در مقابل ازبكستان در حساس ترين شرايط در تهران نتيجه را واگذار كرديم و با خوش شانسي با پيروزي بر كره جنوبي به جام جهاني راه يافتيم كه اگر يكي از توپ هاي لحظه آخر كره گل مي شد كلا مسير ايران براي حضور در برزيل فرق مي كرد.

حاميان كيروش اعتقاد دارند كه او با ايران در جام جهاني خوب كار كرده و در بازي با عراق اگر اشتباه داور نبود نتيجه طور ديگر رقم مي خورد. باز هم در جواب اين افراد كه تعدادشان هم كم نيست بايد گفت اين بهترين نتيجه ما در جام جهاني هايي كه حضور داشتيم نبوده بلكه آن چيزي كه باعث شده كمي كار ايران در برزيل به چشم آيد بازي زيبايش با آرژانتين بود وگرنه تساوي با نيجريه با آن فوتبال تاخيري ايران و شكست با سه گل به بوسني در شرايطي كه اميد به صعود داشتيم كارنامه موفقي نمي تواند باشد. در اينكه داور استراليايي كمي سختگيرانه با پولادي برخورد كرد ترديدي نيست اما اين پولادي بود كه با وجود كارت زرد در ادامه كار در رفتار خود مراعات نكرد و مربي بايد بداند كه هدايت تيم به همين مسائل برمي گردد و نمي تواند بگويد من فكرش را نمي كردم كه اين اتفاق بيفتد و در نهايت مسئوليت نتيجه نگرفتن بر دوش مربي است زيرا او تيم را بسته و مدت ها در كنار بچه ها روز و شب را سپري كرده است.

به هر تقدير اين اتفاقات براي فوتبال ما رخ داده و نمي شود به گذشته برگشت و تصميمات را عوض كرد اما مي توان از هم اكنون اراده كرد و با تصميمات عاقلانه تر آينده بهتري را ساخت.