دوشنبه ۳۰ تير ۱۴۰۴ - 2025 July 21
- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
آخ گفتن می‌تواند درد را کاهش دهد
فریاد زدن در زمان آسیب‌دیدگی یک امر طبیعی و غیرقابل اجتناب است و اکنون دانشمندان توانسته‌اند دلیل آن را شناسایی کنند.
تدبیر24: دانشمندان دانشگاه ملی سنگاپور، داد زدن و آخ گفتن در زمان احساس درد را کمکی برای مقاومت در برابر آن دانسته‌اند.
نتایج پژوهش جدید نشان داده که تلاش برای گفتن واژه آخ با سفر پیام‌های درد به مغز تداخل دارد.
پژوهش‌های پیشین زیست‌شناسان نشان می‌داد، انسان به شکلی تکامل‌یافته تا فی‌البداهه فریاد زده و به دیگران در مورد خطر هشدار دهد؛ اما نتایج جدید حاکی از آن است که انسان در حقیقت برای پرت کردن حواس خود از احساس درد، فریاد می‌زند.
به گفته محققان، ابراز درد ورای زبان‌های مختلف به اشتراک گذاشته می‌شود. واژه «OW»در زبان انگلیسی، «Eina» در زبان آفریقایی، «Ahia» در زبان ایتالیایی، «Aiyo» در زبان چینی و «آخ» در زبان فارسی همگی بطور مشابهی به بیان درد می‌پردازند.
به گفته محققان دپارتمان‌های روانشناسی و علوم اعصاب دانشگاه ملی سنگاپور، صدای مشترک در میان همه این کلمات، صدایی است که دهان را باز و زبان را تخت می‌کند و لب‌ها به شکل غیر گرد می‌مانند.
این صدای ساده به کنترل تلفظ کمی نیاز داشته و همزمان بیشترین خروجی صدا را دارد؛ همچنین این صداها براحتی و بطور موثری در زمان احساس درد استفاده می‌شوند.
دانشمندان میزان زمانی را که داوطلبان می‌توانستند دستشان را در آب بسیار سرد و دردناک نگهدارند، آزمایش کردند.
در این پژوهش، 56 شرکت‌کننده اجازه یافتند تا در زمان احساس درد، آخ بگویند؛ سپس این آزمایش چهار بار دیگر بر روی داوطلبان انجام شد که باید در یکی از آنها، ساکت می‌مانند.
در یک آزمایش، داوطلبان می‌توانستند در زمان احساس درد بر روی یک دکمه فشار بیاورند، در آزمایش دیگر آنها صدای فریاد خود را پخش می‌کردند، در آزمایش بعدی صدای فریاد یک شخص دیگر پخش می‌شد و در آزمایش آخر باید تا زمان غیرقابل تحمل شدن درد، ساکت می‌ماندند.
نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان زمانی که اجازه فریاد زدن داشتند، مدت زمان بیشتری درد را تحمل می‌کردند؛ آنها بطور میانگین 30 ثانیه درد را تحمل کردند که پنج ثانیه بیش از زمان ساکت ماندن آنها در وقت احساس درد بود.
شنیدن صدای آخ گفتن، تاثیری در افزایش زمان تحمل درد نداشت.
اینکه دقیقا چه فرآیندی در زمان آخ گفتن رخ می‌دهد، مشخص نیست، اما محققان بر این گمانند که پیام‌های خودکار که به بخش صوتی مغز سفر می‌کنند، با پیام‌های درد تداخل دارند.
نتایج این پژوهش در مجله Pain منتشر شده است.
نتایج پژوهش جدید نشان داده که تلاش برای گفتن واژه آخ با سفر پیام‌های درد به مغز تداخل دارد.
پژوهش‌های پیشین زیست‌شناسان نشان می‌داد، انسان به شکلی تکامل‌یافته تا فی‌البداهه فریاد زده و به دیگران در مورد خطر هشدار دهد؛ اما نتایج جدید حاکی از آن است که انسان در حقیقت برای پرت کردن حواس خود از احساس درد، فریاد می‌زند.
به گفته محققان، ابراز درد ورای زبان‌های مختلف به اشتراک گذاشته می‌شود. واژه «OW»در زبان انگلیسی، «Eina» در زبان آفریقایی، «Ahia» در زبان ایتالیایی، «Aiyo» در زبان چینی و «آخ» در زبان فارسی همگی بطور مشابهی به بیان درد می‌پردازند.
به گفته محققان دپارتمان‌های روانشناسی و علوم اعصاب دانشگاه ملی سنگاپور، صدای مشترک در میان همه این کلمات، صدایی است که دهان را باز و زبان را تخت می‌کند و لب‌ها به شکل غیر گرد می‌مانند.
این صدای ساده به کنترل تلفظ کمی نیاز داشته و همزمان بیشترین خروجی صدا را دارد؛ همچنین این صداها براحتی و بطور موثری در زمان احساس درد استفاده می‌شوند.
دانشمندان میزان زمانی را که داوطلبان می‌توانستند دستشان را در آب بسیار سرد و دردناک نگهدارند، آزمایش کردند.
در این پژوهش، 56 شرکت‌کننده اجازه یافتند تا در زمان احساس درد، آخ بگویند؛ سپس این آزمایش چهار بار دیگر بر روی داوطلبان انجام شد که باید در یکی از آنها، ساکت می‌مانند.
در یک آزمایش، داوطلبان می‌توانستند در زمان احساس درد بر روی یک دکمه فشار بیاورند، در آزمایش دیگر آنها صدای فریاد خود را پخش می‌کردند، در آزمایش بعدی صدای فریاد یک شخص دیگر پخش می‌شد و در آزمایش آخر باید تا زمان غیرقابل تحمل شدن درد، ساکت می‌ماندند.
نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان زمانی که اجازه فریاد زدن داشتند، مدت زمان بیشتری درد را تحمل می‌کردند؛ آنها بطور میانگین 30 ثانیه درد را تحمل کردند که پنج ثانیه بیش از زمان ساکت ماندن آنها در وقت احساس درد بود.
شنیدن صدای آخ گفتن، تاثیری در افزایش زمان تحمل درد نداشت.
اینکه دقیقا چه فرآیندی در زمان آخ گفتن رخ می‌دهد، مشخص نیست، اما محققان بر این گمانند که پیام‌های خودکار که به بخش صوتی مغز سفر می‌کنند، با پیام‌های درد تداخل دارند.
نتایج این پژوهش در مجله Pain منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
