نامه فرزند آیت‌الله جوادی‌آملی به هاشمی‌

 تدبیر24: متن کامل این نامه به شرح زیر است:

محضر شریف و گرانقدر آیة الله هاشمی رفسنجانی ( دام مجده)

با اهداء سلام و تحیّت

خاطر گرامی استحضار دارد که جامعه و نظام اسلامی در مسیر دستیابی به توسعه و پیشرفت مادّی و رشد و تعالی معنوی لزوماً از فرازهای پیچیده و فرودهای دشواری می گذرد که احیاناً ناچار است هزینه های فراوانی در جهت پشت سر نهادن موانع سخت و یا فراهم نمودن شرائط سازنده پرداخت نماید. بدون شک اگر روشنگریهای ارباب فکر و خرد و اصحاب همّت و مدد از یک سو و اعتماد و اطمینان مردم و همراهی و حمایت آنها از سوی دیگر نباشد این هزینه ها به مراتب افزایش یافته و راهیابی به هدف سخت و دشوار خواهد گردید.

برای اینجانب که خود در محفل عظیم تکریم از بانوی انقلاب سرکار خانم خدیجه ثقفی ( قدّس سرها) حاضر بوده و مستقیماً بیانات جنابعالی را استماع می نمود ، بسیار گوارا بود که در سالگرد ولادت عطیّه الهی و کوثر ربّانی حضرت زهرای اطهر (علیها السلام ) و همچنین سالروز میلاد فرزند راستین آن حضرت ، از نزدیک شاهد نکوداشت مقام والای همسر مکّرم امام راحل ( ره ) باشم . بانوئی که به حق و صدق نام خدیجه ( سلام الله علیها ) را بر خود داشت و شاید به جرئت بتوان گفت نقش و تأثیری که حضرت خدیجه کبری ( س ) اسوه تقوا و طهارت و نمونه گذشت و پارسائی در برابر رسول مکّرم اسلام ( ص ) داشت همسر و کفوّ امام راحل ( ره ) نیز به نوبه خود که کفوّ و همتائی بی همتا برای خمینی کبیر (رضوان الله تعالی علیه ) بود چنین رسالتی برای خویش احساس می نمود. او در خلوت و تنهائی و یا در جلوت و پیدائی یاور امام و بر باورهایش مهر تأیید بود ، او که با صبر و تمکینش بلکه تسلیم و رضایش مسیر دشوار امام ( ره ) را هموار و آسان می ساخت در طول قریب یک قرن همراهی و مصاحبت لب به شکایت نگشود و همانگونه که مولایمان امیر مؤمنان ( علیه السلام ) در شأن همسر عزیز و شفیق خود بیان داشت: نعم العون علی طاعة الله، چنین مسئولیتی را در برابر امام و رهبرش و اینبار نه همسرش احساس می نمود .

درباور نگارنده آن نشست که به بانوی انقلاب لقب یافت بسیار شکوهمند به یاد ماندنی و به تعبیر شما تاریخی بود زیرا تجلیل از شخصیّتی بود که تمام ابعاد وجودی او در مسیر اراده و رضایت الهی قرار داشت ، اگرآن بانو از جایگاه همسر امام( ره ) بنیانگذار انقلاب و نظام مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد تمام همّ و اراده اش در مسیر اهداف والای امام ( ره ) که نجات دین از بند استعمار و آزادی جامعه از قید استبداد بود مصروف می گشت. اگر او را از منظر مادر شهید آن هم شهیدی همانند آیة الله مصطفی خمینی ( ره) و یا از جایگاه مادر داغدار فرزند رشیدی همچون حجة الاسلام و المسلمین احمد خمینی ( رض) مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد صاحب مقام رضا و متولّی مکانت صبر بود و اگر از مقیاس تدبیر و تربیت فرزندانی فرزانه ، شایسته و فاضل مورد ارزیابی واقع شوند صاحب جمال تعلیم و کمال تربیت بود و اگر از نگاه زن بودن مورد مطالعه قرار گیرد هنرمندی بود که کمالات انسانی و فضائل نفسانی و شایستگیهای رفتاری را در خود جمع داشت او وقار، نجابت و شکوه زن بودن را در تمامی شئون آن حفظ نموده و صیانت نمود و هرگز تا زنده بود اجازه نداد تا گرد کمترین ستایشی بر آستان بلند فضائلش بر نشیند. در تبیین شخصیت والای این بانوی عظیم الشأن آیة الله جوادی آملی در یک کلمه پر معنا ایشان را ستود و عقیله انقلاب لقب داد.

اینجانب ناظر و حاضر بود که چگونه شما با توجّه به شناخت عمیق نسبت به امام ( ره ) و بیت شریفشان با عزمی جزم و اراده ای مصمّم تلاش داشتید تا این کوه سر به فلک کشیده کمالات و این پهندشت بیکرانه فضائل را به جامعه تشنه و علاقمند معرّفی نمائید تا شاید قطعه ای از این صحراء و یا قطره ای از این دریا بهره جامعه ای شود که اکنون از آن دور مانده و در حسرت رتبه ای از این مقام حیران است.

از ویژگیهای برجسته ای که ازایشان به یادگار نهادید عشق وافر و ارادت سرشار ایشان به انقلاب و اینکه هر آنچه موجب کجروی و انحراف از مسیر انقلاب شود ایشان را دل آزرده ، رنجور و نگران می نمود ، تقاضای حضور ازشما در یکی از گذرگاههای پیچیده نظام نشانگر ارادت کامل و عشق شامل ایشان به بقاء و پایداری نظام بوده است . انتظار می رفت هر کسی با هر اندیشه ای و یا با هر انگیزه ای حریم این حرم را که خاستگاه همه افتخارات و مبداء همه شکوهمندیهای روزگار ماست پاس بدارد و آن مکانت رفیع را که نقطه اتکاء و مرکز اعتماد است از تمامی شهوتها ، شبه ها و شائبه ها منزّه داشته و حفظ و صیانت نماید .

درود بر کسانی که دنیا و جلوه های آن را به درستی و راستی می شناسند و از فرازش بهره شکر برده و از فرودش میوه صبر می چینند ، بلکه در هر دو حال جام رضا می نوشند و بر تسلیم در برابر حق اصرار می ورزند.

درود بر ره پویانی که با تأسّی از باریافتگان به درگاه الهی می کوشند تا خویشتن خویش و پیکر پاره پاره جامعه را در نهایت إتقان و کمال إحسان بر صراطی که اکنون باریکی آن به موئی و تیزی آن به شمشیری می ماند، با اعتصام به مستمسک الهی به سر منزل مقصود برسانند.

اکنون که جامعه اندیشهء انقلاب را از بینش و دانش شما و انگیزه آن را از روش و منش شما می آموزد و شما را روح و باطن انقلاب و فراتر از جریانها و برتر از جناحها می شناسد ، مطمئن است که سخنان جاهلانه بر سیمای شما گردی نمی نشاند و رفتار نابخردانه بر اندامتان غباری نمی فشاند . بلکه شاهد است که راستی و صداقت از کاسه صبرتان فرو می چکد و استقامت و پایمردی از بقایای جام بلایتان سرازیر است.

در چنین حالات و شرائطی است که می توان به راز و رمز بیانات حضرت رسول نبوی ( ص ) به برادر و وزیر خویش حضرت ولیّ علوی ( ع ) پی برد که فرمود : [ إنّ منکم من یقاتل علی التأویل کما قاتل معی علی التنزیل ] و روشن است که مبارزه بر تآویل به مراتب از پیکار بر تنزیل دشوارتر است.

نگارنده این سطور در بهت و حیرت کلام حضرت مولا (ع ) مانده است که چگونه ممکن است انسانی بر فراز مسند ولایت الهی تکیه دهد امّا در عینحال از غربت و مظلومیّت خویش حکایت و نه شکایت نماید که ؛[ الدّهر انزلنی ثمّ انزلنی ... امّا آنچه مولای دو سرا را در مسیر حق و صدق استوار و در جهت عدل و داد پایدار می دارد بیان دلنشین حضرت نبویّ ( ص ) است که فرمود: طوبی للغرباء.

عزّت و سر بلندی نظام و عظمت و اقتدار معنوی مقام معظّم رهبری آرزوی همگان است.