يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ - 2025 August 17
- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
آغازتلاش ها برای شکست کشاندن روحانی
بخش مهمی از مخالفان سیاسی دولت روحانی ، که زمان احمدی نژاد می کوشیدند خودشان رابطه با آمریکا را ترمیم کنند اینک در تلاشی معکوس ، در صدد هستند هیچ رابطه ای بین ایران و امریکا ،جوش نخورد.
آنچه در "مصرِ مرسی" گذشت ، برای گروه هایی در ایران ، بسیار درس آموز شده است.
محمد مرسی ، رئیس جمهور مصر ، تنها یک سال توانست بر مسند قدرت بنشیند و بعد از آن ، با موج عظیمی از نارضایتی ها ، کنار رفت. هر چند خود او و دولتش ، عملکرد بسیار ضعیفی داشتند ولی کارشکنی های متعددی نیز در داخل علیه او شکل گرفت و مردم را به شورش علیه دولتش ترغیب کرد.
درسی که از مصرِ مرسی می توان گرفت این است که تشدید نارضایتی های داخلی ، می تواند مردم را در برابر رئیس جمهور قرار دهد و به زیرش کشد.
هم اکنون ، برخی از مخالفان سیاسی دولت روحانی ، آرزومند تکرار ماجرای مرسی در ایران هستند. هر چند که برای آنها ، یک ساله شدن دوره ریاست جمهوری روحانی ، یک ایده آل است ولی آنان نیک می دانند که ساختار قدرت در ایران ، اجازه چنین تنشی را نمی دهد ، چه آن که اولاً رهبری نظام چنین ماجراجویی نابخردانه ای را برنمی تابند و ثانیاً نیروهای نظامی ایران ، مشابه ارتش مصر نیستند.
بنابراین، حرکت حساب شده مخالفان سیاسی دولت برای شکست روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 1396 از هم اکنون آغاز شده است. این ، البته امری نامتعارف نیست چه آن که در همه جای دنیا ، جناح ها و احزاب ، همواره در صدد این هستند که از رقیب پیشی بگیرند و خود ، قدرت را به دست بگیرند.
سخن این است که در ایران ، از روش های غیرعقلانی و ضد منافع ملی برای منکوب کردن رقیب سیاسی استفاده می شود.
جریانی که بعد از انتخابات خرداد 92 ، در شوک و حیرت بود ولی چند صباحی است قوای خود را تجدید کرده و بار دیگر وارد میدان شده است و در صدد است با عبور از منافع ملی ، به منویات جناحی اش برسد.
کلیات طرحی که هم اکنون عملاً اجرا می شود این است که نگذارند وعده های حسن روحانی در سه حوزه مهم (هسته ای، تحریم ها ، اقتصاد) محقق شود ؛ مردم ایران فراموش نکرده اند که حسن روحانی ، زمانی که کاندیدا بود، در برنامه گفت و گوی ویژه خبری شبکه 2 شرکت کرد و برای اولین بار "کلید"ی که نماد انتخاباتی اش بود را از جیب درآورد و بالا گرفت و در حالی که لبخند می زند ، با لحنی قاطع گفت: " همه چیز با تدبیر و امید حل خواهد شد ، بدانید شما ،هسته ای هم حل خواهد شد ، تحریم هم برداشته خواهد شد ، رونق اقتصادی هم ایجاد خواهد شد."
هر سه وعده ، که بر مبنای آن - به علاوه سایر وعده ها و برنامه ها - مردم به روحانی رأی دادند ، تنها با دیپلماسی فعال عملی می شوند و الّا نمی توان هیچ کدام از این وعده ها را محقق ساخت.
این ، دقیقاً نقطه ای است که مخالفان دولت ، آن را نشانه رفته اند و می کوشند با کارشکنی در سیاست خارجی دولت ، محقق شدن وعده ها را منتفی کنند و به تبع آن نارضایتی عمومی را رقم بزنند و تشدید کنند.
صورت مسأله هم کاملاً ساده و همه فهم است: پرونده هسته ای و مشکل تحریم ها ، تا زمانی که ایران ، با طرف اصلی ماجرا ، یعنی آمریکا وارد مذاکره جدی نشود و بر مبنای منافع ملی ، به نتیجه مشخص در این مذاکرات نرسد ، حل نخواهد شد. بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کنونی هم ناشی از تحریم هاست و تا تحریم ها ، تعدیل و حذف نشوند، بخش بزرگی از مشکلات معیشتی مردم پا بر جا خواهد بود (البته نقش سوء مدیریت های داخلی نیز مزید بر علت است و غیر قابل کتمان.)
بخش قابل توجهی از مخالفان سیاسی دولت روحانی ، که زمان احمدی نژاد می کوشیدند خودشان رابطه با آمریکا را ترمیم کنند (به یاد آورید نامه های بی جواب احمدی نژاد به بوش و اوباما را ) اینک در تلاشی معکوس ، در صدد هستند هیچ رابطه ای بین ایران و امریکا ،جوش نخورد. آنها بسیار خرسند خواهند شد که مذاکرات ایران و آمریکا ، اساساً شکل نگیرد یا در صورت تحقق ، به شکست بینجامد تا نه مسأله هسته ای حل شود ، نه تحریم ها برداشته شود و نه مشکلات اقتصادی حل گردد!
چنان وضعی ، دقیقاً خلاف وعده صریح رئیس جمهور به مردم است ؛ خاصه آن که بدانیم ادامه تحریم ها ، با اثرگذاری های شدیدتر در آینده ، معیشت مردم را سخت تر خواهد کرد.
بدیهی است که اگر روحانی نتواند به وعده هایش عمل کند ، از سوی مردمی که با هزار امید ، به او رأی داده اند ، متهم به بی کفایتی خواهد شد و شکست او در انتخابات بعدی ، بسیار محتمل است. (هر چند که همان گونه که ذکر شد ، ایده آل بعضی ها ، "مرسی" سازی روحانی و حذف زودهنگام اوست!)
لذا در کنار گروه هایی که به "تاجران تحریم" معروف هستند و از رهگذر تحریم ها ، سودهای کلان می برند ، باید "سودا گران سیاست" را نیز به مخالفان بهسازی روابط ایران و جهان و مشخصاً آمریکا افزود که به این ماجرا ، از منظر بازی های سیاست داخلی خودشان می نگرند ، گو این که دراین میان ، معیشت مردم و آبروی رئیس جمهور کشور ، بازیچه ای بیش نیست!
محمد مرسی ، رئیس جمهور مصر ، تنها یک سال توانست بر مسند قدرت بنشیند و بعد از آن ، با موج عظیمی از نارضایتی ها ، کنار رفت. هر چند خود او و دولتش ، عملکرد بسیار ضعیفی داشتند ولی کارشکنی های متعددی نیز در داخل علیه او شکل گرفت و مردم را به شورش علیه دولتش ترغیب کرد.
درسی که از مصرِ مرسی می توان گرفت این است که تشدید نارضایتی های داخلی ، می تواند مردم را در برابر رئیس جمهور قرار دهد و به زیرش کشد.
هم اکنون ، برخی از مخالفان سیاسی دولت روحانی ، آرزومند تکرار ماجرای مرسی در ایران هستند. هر چند که برای آنها ، یک ساله شدن دوره ریاست جمهوری روحانی ، یک ایده آل است ولی آنان نیک می دانند که ساختار قدرت در ایران ، اجازه چنین تنشی را نمی دهد ، چه آن که اولاً رهبری نظام چنین ماجراجویی نابخردانه ای را برنمی تابند و ثانیاً نیروهای نظامی ایران ، مشابه ارتش مصر نیستند.
بنابراین، حرکت حساب شده مخالفان سیاسی دولت برای شکست روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 1396 از هم اکنون آغاز شده است. این ، البته امری نامتعارف نیست چه آن که در همه جای دنیا ، جناح ها و احزاب ، همواره در صدد این هستند که از رقیب پیشی بگیرند و خود ، قدرت را به دست بگیرند.
سخن این است که در ایران ، از روش های غیرعقلانی و ضد منافع ملی برای منکوب کردن رقیب سیاسی استفاده می شود.
جریانی که بعد از انتخابات خرداد 92 ، در شوک و حیرت بود ولی چند صباحی است قوای خود را تجدید کرده و بار دیگر وارد میدان شده است و در صدد است با عبور از منافع ملی ، به منویات جناحی اش برسد.
کلیات طرحی که هم اکنون عملاً اجرا می شود این است که نگذارند وعده های حسن روحانی در سه حوزه مهم (هسته ای، تحریم ها ، اقتصاد) محقق شود ؛ مردم ایران فراموش نکرده اند که حسن روحانی ، زمانی که کاندیدا بود، در برنامه گفت و گوی ویژه خبری شبکه 2 شرکت کرد و برای اولین بار "کلید"ی که نماد انتخاباتی اش بود را از جیب درآورد و بالا گرفت و در حالی که لبخند می زند ، با لحنی قاطع گفت: " همه چیز با تدبیر و امید حل خواهد شد ، بدانید شما ،هسته ای هم حل خواهد شد ، تحریم هم برداشته خواهد شد ، رونق اقتصادی هم ایجاد خواهد شد."
این ، دقیقاً نقطه ای است که مخالفان دولت ، آن را نشانه رفته اند و می کوشند با کارشکنی در سیاست خارجی دولت ، محقق شدن وعده ها را منتفی کنند و به تبع آن نارضایتی عمومی را رقم بزنند و تشدید کنند.
صورت مسأله هم کاملاً ساده و همه فهم است: پرونده هسته ای و مشکل تحریم ها ، تا زمانی که ایران ، با طرف اصلی ماجرا ، یعنی آمریکا وارد مذاکره جدی نشود و بر مبنای منافع ملی ، به نتیجه مشخص در این مذاکرات نرسد ، حل نخواهد شد. بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کنونی هم ناشی از تحریم هاست و تا تحریم ها ، تعدیل و حذف نشوند، بخش بزرگی از مشکلات معیشتی مردم پا بر جا خواهد بود (البته نقش سوء مدیریت های داخلی نیز مزید بر علت است و غیر قابل کتمان.)
بخش قابل توجهی از مخالفان سیاسی دولت روحانی ، که زمان احمدی نژاد می کوشیدند خودشان رابطه با آمریکا را ترمیم کنند (به یاد آورید نامه های بی جواب احمدی نژاد به بوش و اوباما را ) اینک در تلاشی معکوس ، در صدد هستند هیچ رابطه ای بین ایران و امریکا ،جوش نخورد. آنها بسیار خرسند خواهند شد که مذاکرات ایران و آمریکا ، اساساً شکل نگیرد یا در صورت تحقق ، به شکست بینجامد تا نه مسأله هسته ای حل شود ، نه تحریم ها برداشته شود و نه مشکلات اقتصادی حل گردد!
چنان وضعی ، دقیقاً خلاف وعده صریح رئیس جمهور به مردم است ؛ خاصه آن که بدانیم ادامه تحریم ها ، با اثرگذاری های شدیدتر در آینده ، معیشت مردم را سخت تر خواهد کرد.
بدیهی است که اگر روحانی نتواند به وعده هایش عمل کند ، از سوی مردمی که با هزار امید ، به او رأی داده اند ، متهم به بی کفایتی خواهد شد و شکست او در انتخابات بعدی ، بسیار محتمل است. (هر چند که همان گونه که ذکر شد ، ایده آل بعضی ها ، "مرسی" سازی روحانی و حذف زودهنگام اوست!)
لذا در کنار گروه هایی که به "تاجران تحریم" معروف هستند و از رهگذر تحریم ها ، سودهای کلان می برند ، باید "سودا گران سیاست" را نیز به مخالفان بهسازی روابط ایران و جهان و مشخصاً آمریکا افزود که به این ماجرا ، از منظر بازی های سیاست داخلی خودشان می نگرند ، گو این که دراین میان ، معیشت مردم و آبروی رئیس جمهور کشور ، بازیچه ای بیش نیست!
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۱
غیر قابل انتشار: ۰
فعال ستاد دکتر روحانی در طبس
| 
۱۲:۴۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۰
با سلام و عرض ادب البته این نکته هم به ان باید اضافه نمائیم که این ماجرا در چینش نیروهای وفادار به دکتر روحانی خصوصا فعالین ستادها اصول گرایان سفت و محکم در مقابل هرگونه تغییر ایستاده اند و متاسفانه دولت هم تا اینجای کار خیلی باج داده ؟؟!!من نگرانیها و تردیدها را در تک تک دوستان مشاهده می نمایم و با خودم فکر می کنم که با رای 52% درصدی اقای روحانی و درصورت ریزش 20 الی 30 درصدی حامیان فعال اقای روحانی پیش بینی مقاله بالا بسیار نزدیک است متاسفانه در مقاله بالا فقط سیاست خارجی و معیشت مردم در اولویت امده که من نظر دیگری دارم سیاست داخلی اولویتی بسیار بالاتر دارد چرا که مردم در طول هشت سال گذشته و با گماردن افراد بسیار ضعیف در پستهای مهم واقعا تحقیر شده اند و همچنین فضای امنینی حاکم در این چند سال و مسائلی که به حقوق ملت و کرامت انسانی برمی گردد و هزاران مسئله دیگر در سیاست داخلی که همه از ان اطلاع دارند می طلبد که از این حوزه غافل نشویم و مواظب باشیم با تشک ناشناس
| ۰۹:۵۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۱
با سلام هيچ كس نميتواند از مخالفين دولت باعث شكست دولت تدبير و اميد شود مگر از درون دولت آقاي روحاني برخي از منصوبين دولت از جمله وزرا هنوز پيام مردم مبني بر تغيير را نشنيده اند آقاي روحاني آن وزرايي را كه در تغيير مديران خيانت كار دولت قبل فس و فس ميكنند را تذكر دهد والا ما مردم هم پشت سرش نخواهيم بود خود كرده را تدبير نيست چرا يك معاون وزير بايد فقط بر اساس لابيگري بماند و به دولت و مردم خيانت كند و آقاي وزير هم همه جانبه از او حمايت كند سعید اصفهانی
| ۱۰:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۱
ما نمی گذاریم افراطی های تندرو انحرافی پر هزینه مانع فعالیت های دولت جدید شوند. کاظم
| ۱۱:۴۸ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۱
خودگویی وخودخندی...آیاواقعامرسی رامردم برکنارکردند.البته ساده اندیشی اووحزبش(مثل بعضی ازما) تاثیر اساسی داشت اینکه فکرمیکردمیتوان به استقلال ودموکراسی!رسیددرعین حال بادشمنان ملت مصرونوکران منطقه ای آنهاچون عربستان و...پالوده خورد.دشمن انقلاب مصرازهمین سادگی ورفتارمرسی سوءاستفاده کردوباخیال راحت دستورکودتارابه ارتش تحت نفوذ خودش درمصردادوارتش هم باهمکاری شعبان بی مخهای مصری والبته بعضی جریانهای غربگراپایه های سست حکومت مرسی رادرهم شکست.دیگراینکه چرامثل خاتمی مبهم حرف میزنیدکه میگفت جامعه مدنی(بدون تعریف)وهرکس ازظن خودشدیاراو.چرادیپلماسی فعال راتعریف نمیکنید.اگرکدخدارامیشناسیدبفرماییداو چه میخواهدتاآنچه راگفتیدبدهد.؟ازبعدازعبدالناصرتاامروز حکومتی وابسته ترازمصربامریکاشایدندیده باشیم.بانهاچه دادکه بمابدهد؟سوم اولویترا به تحریمها داده ایدوسوءمدیریترادردرجه دوم میدانیدولی پروفسورپسران که نامش دربین کسانیستکه ممکن است نامزدجایزه نوبل دراقتصادشودبرعکس شمافکرمیکند. 
نظر شما:
نیازمندیها
