درباره کاشت موی طبیعی چه میدانید؟

  تدبیر24:  بیش از پنجاه درصد از مردان تا50 سالگی ریزش مو را تجربه می‌کنند و در بسیاری از آن‌ها، ریزش مو زودتر در 20 یا 30 سالگی و گاهی در دوره نوجوانی شروع می‌شود. ریزش مو در مردان اغلب چیزی بیشتر از کم پشت شدن خط مو بوده و اعتماد به نفس و روحیه فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
 
در کاشت موی طبیعی، واحد های فولیکولی مو از ناحیه اهدا کننده مو که اغلب موی پشت سر است جدا شده و به ناحیه دریافت کننده (ناحیه طاس سر) انتقال داده می‌شود. این واحدهای فولیکولی طبیعی هستند و در صورتی که به درستی کشت شوند، رشد طبیعی مو در ناحیه طاس سر اتفاق می‌افتد.
 
اغلب آقایان 18 تا 25 ساله کاندید مناسبی برای کاشت مو نیستند بجز موارد خاص با نظر پزشک زیرا با بررسی میزان ریزش موی فعلی آنها پیش بینی توسعه یافتن طاسی در آینده امکان پذیر نیست. بهترین زمان کاشت مو زمانی مناسب است که ریزش موی فرد متوقف شده باشد.
به منظور بررسی وضعیت سلامت فرد گرفتن شرح حال کامل و انجام آزمایشات لازم ضروری می‌باشد.
 
کسانی کاندیدای بهتری برای کاشت مو هستند که در ناحیه پشت سرشان تراکم(تعداد موها در واحد سطح) بالایی از فولیکول‌های مو داشته باشند. البته به کمک متدهای نوین، برای افرادی که تراکم موی کمتری دارند نیز کاشت مو قابل انجام است.
 
میزان شلی پوست مشخص می‌کند تا چه میزان از پوست پشت سر می توان بر داشت تا با حداقل کشش بتوان بخیه زد و احتمال جای بخیه کاهش یابد . البته این موضوع تنها در روش fut حائز اهمیت است و در مورد بیمارانی که پوست سرشان به اندازه کافی شل نیست میتوان مشکل را با استفاده از روش fit حل کرد.
 
 
فرآیند کاشت مو چگونه است؟
 
کاشت مو بصورت یک عمل سرپایی و بدون بیهوشی همراه با بی حسی موضعی بوده و شخص متقاضی کاشت مو در حین عمل هیچگونه دردی حاصل از موهایی که روی سرش کاشته می‌شود را حس نمی‌کند. پس از اتمام یک جلسه کاشت مو ( که حدود 3-8 ساعت طول می‌کشد ) به مدت یک روز پانسمان مناسبی روی سر گذاشته می‌شود.
 
بیمار فردای آن روز جهت تعویض پانسمان و ویزیت جراح و شستشوی سر مراجعه می‌کند. در روز دوم بعد از عمل می تواند به حمام برود. اما دلمه هایی در محل کاشت ایجاد شده که نباید دستکاری شود و این دلمه ها تا روز پانزدهم از بین می روند.
 
موهای کاشته شده به مدت 2 هفته رشد می‌کنند که این اتفاق نشان دهنده گرفتن پیوندهاست. اما درصد زیادی از موها از هفته سوم شروع به ریزش کرده و لی ریشه موها زنده می‌ماند و موهای جدید از ماه دوم به بعد ظاهر می‌شوند که در ابتدا این موها نازک و کرکی شکل بوده و به مرور ضخیم می‌شوند.
 
در اغلب افراد همراه با ریزش موهای کاشته شده تعدادی از موهای قبلی بیمار در اطراف محل کاشت نیز وارد فاز استراحت شده و ریزش پیدا می کنند و محل کاشت برای مدتی (شاید تا حدود 4 ماه) کم پشت تر از سابق دیده می شود، این حالت شوک نامیده شده و موقتی است و با بیرون آمدن موها از حالت استراحت و رشد موهای کاشته شده تراکم مورد انتظار ایجاد می‌شود. موهای کاشته شده در 6 ماه اول نازک، کرکی و کم تراکم ظاهر و از ماه ششم به بعد موها پر پشت تر شده و تا 12 ماه کامل می‌شوند.تهران کاسمتیکدر ادامه به بررسی دو روش اصلی در کاشت موی طبیعی می‌پردازد.
 
 
روش کاشت مو
 
روش fut
 
در طول این روش، میزان کمی مو از ناحیه اهدا کننده ( معمولا در پشت سر ) جدا شده و تحت بزرگنمایی میکروسکوپ، گرافت هایی ایجاد می شود که این گروه بندی‌های طبیعی را بدون تغییر نگه می دارد. سپس گرافت‌ها در برش‌های ریز ناحیه ریزش مو در توزیعی که شبیه رشد موی طبیعی فرد است، قرار داده می‌شوند. این روش به چهار مرحله اصلی تقسیم می‌شود: برداشت مو از ناحیه اهدا کننده، آماده سازی گرافت، ایجاد ناحیه دریافت کننده و قرار دادن گرافت.
برداشت مو از ناحیه اهدا کننده: اولین مرحله این روش برداشت نوار اهدا کننده از محل دریافت کننده به شکلی است که کمترین آسیب به موهای اهدا کننده وارد شود و کمترین جای زخم در ناحیه اهدا کننده پس از بخیه زدن بافت ایجاد شود. این روش به محدود شدن ایجاد جای زخم در ناحیه اهدا کننده کمک می کند، زیرا به مو این امکان را می دهد تا از جای زخم رشد کند و نمایان بودن را به حداقل برساند.
 
آماده سازی گرافت: برای تبدیل بافت اهدا کننده در زیر میکروسکوپ به بخش های ریزی که تنها یک تا دو مو پهنا دارند به مهارت و کارایی زیادی نیاز است. در هنگامی که این کار به درستی صورت بگیرد، هیچ آسیب یا برش عرضی ای اتفاق نمی افتد. سپس این بخش های کوچک به گرافت های واحد فولیکولی 1 تا 4 تار مویی برش داده می شوند. این برش باعث می شود که کمترین گرافت احتمالی ایجاد شود که این امکان را فراهم می کند تا از کوچکترین برش احتمالی استفاده شود. این کار به نوبه خود به معنای آسیب کمتر و بقای بهتر گرافت است.
 
ایجاد نواحی دریافت کننده: در حین آماده شدن گرافت ها، جراح نواحی دریافت کننده را ایجاد می کند. این مساله به این معناست که جراح باید بتواند هزاران برش کوچک را به شکلی ایجاد کند که بقای بیشینه گرافت ها و کمترین آسیب به موهای از پیش موجود را تضمین کند.
 
قرار دادن: قرار دادن گرافت ها به مهارت فنی، تجربه، تبحر، آرام ترین تماس و تمرکز بر جهت نیاز دار تا تضمین کند که هر گرافت با کمترین آسیب قرار داده می شود و رشد موی مطلوبی بدست می آید.
 
 
روش fit
 
در طول روش کاشت موی FUE، واحدهای فولیکولی مجزا ( گروه های موی یک، دو، سه و چهار تار مویی که به صورت طبیعی در پوست سر رشد می کنند) با استفاده از یک پانچ بسیار ریز یکی یکی برداشت می شوند. اندازه این پانچ بین 0.7 تا 1 میلی متر است. عموما موی ناحیه اهدا کننده مو کوتاه می شود تا پزشک بتواند پوست سر بیمار را مشاهده کند.
 
واحدهای فولیکولی (که گرافت نام دارند) از نواحی مقاوم در برابر طاسی در کناره ها و پشت سر (که به آنها نواحی اهدا کننده گفته می شود) با استفاده از یک فرآیند چند مرحله ای گرفته می شوند. در ابتدا یک پانچ کوچک و تیز پوست دور یک واحد فولیکولی خط می اندازد. سپس یک پانچ کوچک و کند که عموما بین 0.7 تا 1 میلی متر اندازه دارد، برای فرو رفتن در بافت نرم دور واحد فولیکولی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
 
از آنجایی که جهت و زاویه واحد فولیکولی زیر پوست را نمی‌توان مشاهده کرد و اغلب با جهت مو در سطح تفاوت دارد، استفاده از پانچ تیز در زیر سطح پوست ممکن است باعث جدا شدن یا برش عرضی واحد فولیکوبی شود. در حالی که پانچ کند دور واحد فولیکولی را پوشش می‌دهد و در حین حال آن را از بافت های نرم مجاور جدا می کند. این فرآیند عموما "برش کند” نامیده می‌شود.
وقتی واحد فولیکولی از بافت های مجاور جدا شود، می توان آن را اغلب با انبرکی که موی بالای سطح پوست را می گیرد، استخراج کرد. هر گرافت واحد فولیکولی باید با دقت در نواحی دریافت کننده (نواحی مورد نظر برای کاشت موی طبیعی) کوچکی که پزشک در نواحی طاس یا کم پشت پوست سر ایجاد کرده، قرار داده شوند.
 
بسته به ترجیح پزشک، واحدهای فولیکولی به دو صورت در ناحیه دریافت کننده قرار داده می شوند یا فورا پس از برداشت هر گرافت در نواحی دریافت کننده از پیش ایجاد شده قرار می گیرد یا پس از اتمام فرآیند استخراج واحدهای فولیکولی این کار صورت می گیرد. گرافت های برداشت شده که فورا کاشت نشوند، به دقت در یک محلول حاوی سالین نگهداری می شوند. از محلول‌های نگهداری بافت دیگر می توان به بافر، مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها یا پلاسمای غنی از پلاکت حاوی فاکتورهای رشد و ویژگی های بهبود زخم اشاره کرد. محلول های نگهدارنده مانع از خشک و کم آب شدن واحدهای فولیکولیی می شود که فورا در نواحی دریافت کننده پوست سر کاشت نمی‌شوند