برخورد گازانبری در دانشگاه تهران

تدبیر24 : بعد از حضور رییس جمهور در روز دوشنبه در دانشگاه تهران برخی رسانه ها به این مساله واکنش نشان دادند.

به گزارش رجانیوز، در این باره روزنامه قانون با تیتر "برخورد گازانبری دفتر رییس جمهور با خبرنگاران" نوشت:

«اينبار، دفتر رئيس جمهوري حاشيه ساز شد. حداقل اينكه عوامل اين دفتر براي برخي خبرنگاران و دانشجويان دردسرساز شدند. اين را مشاهدات خبرنگار قانون و نوار مكالمه‌هاي صورت گرفته با برخي مسئولان نهاد رياست جمهوري مي‌گويد.»

در ادامه این گزارش آمده است:

« اما زهی خیال باطل که درب همچنان بر همان پاشنه می‌چرخد. گویا تیم رسانه‌ای دفاتر روسای دولت‌های نهم، دهم و یازدهم  عملکرد يكساني دارند. با این تفاوت که اگر در دوره احمدی نژاد خبرنگاران روزنامه‌ها را به جلسات هیات دولت راه نمی دادند در حال حاضر نورچشمی‌ها زیر سبیلی به هیات دولت می روند و روزنامه‌های مستقل با تبعیض و برخورد" گازانبر‌ي " از پاستور رانده می شوند.

این اتفاق ديروز در دانشگاه تهران هم رخ داد. روز گذشته به ما گفته بودند که اهالی رسانه چنانچه ساعت 8 صبح ديروز از درب خيابان۱۶ آذر مراجعه کنند می‌توانند وارد دانشگاه شوند. ما هم ساعت ۸ صبح جلوی درب رسیدیم.نخستین تصویری که در ذهنم نقش بست برخورد زننده حراست دانشگاه با دانشجویان بود. آنها به این بهانه که سخنرانی رئیس جمهور برگزار خواهد شد با همه از جمله دانشجویان دانشگاه تهران تند و غیر قابل قبول رفتار می‌کردند و صد البته که همه چیز به پای روحانی نوشته می‌شد.

نوبت به ورود ما رسید با لحنی تند گروه ما را به فردی ارجاع دادند که مشغول خوردن نان و پنیر بود و انگار نه انگار موجود زنده‌ای در مقابل او در حال سخن گفتن است. بعد از کلی تقلا و بعد از اینکه لقمه‌های وی هضم شد به کارت من نگاهی کرد و گفت این عکس متعلق به تو نیسست برو کنار بایست و من که خنده‌ام گرفته بود کنار ایستادم ببینم چه می‌شود. ناگهان یکی دیگر از اعضای دفتر رئیس جمهوري بسوی خبرنگار خانمی حمله ور شد. من ناخودآگاه ذهنم سمت قالیباف رفت و با خود گفتم آیا این کار‌ها همان برخورد " گازانبری" نیست که ناگهان با دادوبیداد حراستی‌های دانشگاه ناچار به کناری رفتم.

بعد از کلی تلفن به این و آن و تماس‌های آنها با مسئولان ریاست جمهوری با همکاری آقای هراتی آخر سر وارد دانشگاه شدیم و نوبت به غول مرحله دوم رسید که دمار از روزگار ما درآورد.‌‌ همان داستان‌ها ادامه داشت و برخورد‌هایی که درشأن هیچ فرد و صنفي نبود چه برسد به خبرنگار و دانشجو. دانشجویان دانشگاه تهران نیز منتقد بودند که چرا باید افرادی که مربوط به این دانشگاه نیستند وارد مراسم شوند ولی آن‌ها با حملات لفظی حراستی‌ها و یگان حفاظت روحانی رو‌به‌رو شدند. نكته جالب رفتار فردی بود که با کارت دعوتی که مشخص نبود آنرا به جز وی چه افراد دیگری دریافت کرده‌اند به دانشگاه تهران آمده بود و به دانشجویان دانشگاه تهران که عمدتا فاقد دعوتنامه بودند فخر می‌فروخت. پرسیدم این کارت‌ها را از کجا آوردی؟ با نیشخند به من گفت: از بابام!

سرانجام با شیوه‌ خاصی که بلد بودیم از ‌خوان ششم هم گذشتیم. اما پشت در هفتم دیگر توقفمان قطعی شد. ما پشت در تالار علامه امینی گیر افتادیم. تالاری که غیر از ما، خبرنگاران و دانشجویان زیادی مورد لطف و عنایت افراد حراست دانشگاه و تیم ریاست جمهوری قرار گرفتند تا جایی که خبرنگاران و دانشجویان فریاد می‌زدند و در برخی اوقات نیز بحث تا مرز زد و خورد بین مردهای چهل یا پنجاه ساله حراست و بانوان نیز پیش رفت. همچنان منتظر معجزه بودیم تا بتوانیم وارد سالن شویم.

در‌‌ همان حین که خون خونمان را می‌خورد مسئولان حراست دانشگاه حاضر در محل فریاد‌می‌زدند ما نه فرهادرهبر را می‌شناسیم و نه.... اما نور چشمی‌های خود را دست در دست وارد سالن می‌کردند. از گشتن عکس‌های دوربین خبرنگاران و داد و بیداد بر سر آن‌ها گرفته تا صندلی‌های خالی داخل سالن که مشخص نبود برای چه کسانی رزرو شده است، نمک بر زخم‌هایمان ‌پاشید.»

در این باره سخنگوی انجمن اسلامی دانشگاه تهران نیز که از تشکل های تندروی حامی دولت محسوب میشود، در گفتگو با سایت انصاف گفت: «اگرچه آقای روحانی به دانشگاه تهران آمدند، اما برنامه، برنامه ی دانشجویی نبود و دانشجویان کمی در سالن حضور داشتند و انتظار این است که اگر رییس جمهور به دانشگاه تهران می آید، در میان دانشجویان حضور پیدا کنند.»

وی در ادامه تاکید کرده است: «متاسفانه بیشتر فضای سالن برنامه با افراد غیر دانشجو از جمله کارکنان دانشگاه، نمایندگان ملجس، اطرافیان دولت و اساتید دانشگاه پر شده بود و در نتیجه فضای کمی برای حضور دانشجویان در برنامه وجود داشت و از یک زمانی به بعد، عملا امکان حضور دانشجویان در برنامه وجود نداشت و حتی برخی از دانشجویانی که کارت ورود به برنامه را داشتند، امکان حضور در سالن علامه امینی را نیافتند و در خارج از سالن علامه امینی، تعداد زیادی از دانشجویان خواهان ورود به جلسه بودند که این امکان برای آن ها وجود نداشت.»