ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

مینو خالقی - «صلح پایدار تنها زمانی ممکن است که طرفین به هزینه‌های تنش‌آفرینی بیشتر از منافع آن بیندیشند»، شاید بیش از هر زمان دیگری درباره رابطه ایران و آمریکا، خصوصا در شرایط فعلی، مصداق داشته باشد.
روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

محمدمهدی محمدی - اقتصاد دیجیتال با تعریف سازوکارهای اقتصادی مبتنی بر داده و فناوری، به یکی از مهم‌ترین عناصر ساختار اقتصادی جهانی تبدیل شده است. این مفهوم نه تنها شامل تجارت الکترونیک می‌شود، بلکه به تمامی ابعاد استفاده از فناوری‌های دیجیتال در زندگی روزمره، از مبادلات مالی تا ارتباطات، پرداخته و تأثیر قابل توجهی بر رفتارهای اجتماعی، فرآیندهای مدیریتی و ساختارهای زیرساختی جوامع دارد. با پیشرفت‌های مداوم و ظهور فناوری‌های نوآورانه، به‌ویژه در حوزه‌های هوش مصنوعی، بیگ دیتا، اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، تحولات عمیق‌تری در بازارهای جهانی و شکل‌گیری مدل‌های کسب‌وکار جدید مشاهده می‌شود.
دوشنبه ۳۰ تير ۱۴۰۴ - 2025 July 21
کد خبر: ۵۷۰۸۷
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۵ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۱:۳۵

50 سال در آرزوی خودروی ملی

مديريت مسموم دولتي و انحصاري خودروسازي در ايران از يك طرف در نيم قرن گذشته منابع ملي زيادي را از بين برده و از طرفي نه تنها نتوانسته رضايت ملت را جلب كند بلكه هيچ درصدي از تجارت بازار خودرو جهاني را بدست نياورده است
تدبیر24:مهدی آیتی - حدود 50 سال از شروع صنعت خودروسازي در ايران مي گذرد. همزمان با ايران در كشورهاي ديگري در جهان خودروسازي شروع شد اما همه آن كشورها نظير چين، كره و هند به مراتب از ما در جايگاه بالاتر و بهتري قرار دارند، چرا؟
در كشورهاي بلوك شرق هم خودروسازي بصورت متمركز بر روي يك يا چند مدل توانسته نوعي خودرو ملي را براي ملت خودش محصول سازي كند و از آن جمله شوروي سابق و كوبا مي باشند.
آفت خودروي ملي ايران در طول سالهاي گذشته چه قبل و چه بعد از انقلاب، انحصاري بودن و دولتي بودن آن است.
تا زماني كه دو موضوع زيان بار صنعت انحصاري و صنعت دولتي را كنار نگذاريم همين آش خواهد بود و همين كاسه!
امروز صنعت خودروسازي كشور مواجه است با يك كارنامه ناموفق و محصولاتي مونتاژ و بي كيفيت و يا محصولاتي از توليدات داخلي و قطعه سازي كه همگي آنها نه داراي استانداردهاي ملي هستند و نه استانداردهاي بين المللي.
امروز صنعت 50 ساله خودروسازي ايران نه ملي است و نه مونتاژ بلكه تنها صنعتي است با تكنولوژي و فناوري هاي عقب مانده و از مد افتاده و داراي يك خانواده بزرگ و عيال وار كارگري كه حجم عظيمي از سود خودروسازي را بصورت غيراقتصادي مي بلعد و در هزينه هاي جاري مستهلك مي نمايد.
مديريت مسموم دولتي و انحصاري خودروسازي در ايران از يك طرف در نيم قرن گذشته منابع ملي زيادي را از بين برده و از طرفي نه تنها نتوانسته رضايت ملت را جلب كند بلكه هيچ درصدي از تجارت بازار خودرو جهاني را بدست نياورده است.
امروز خودروي ملي، خودروي شتر – گاو – پلنگ است. خودروي بي كيفيت، گران، با مصرف سوخت بالا، با آلايندگي بالاتر از استاندارد و بدون هيچ گونه ايمني لازم در جاده ها.
امروز خودروي ملي ما به دليل انحصاري بودن هم گران فروشي مي كند و هم كم فروشي. نه پاسخگوي شكايات خريداران و مصرف كننده است و نه ضمانت و خدمات پس از فروش را انجام مي دهد!
زورگويي و ظلم خودروسازي داخلي در اين سالها به ملت آنقدر زياد است كه اگر روزي روزگاري دستگاهي عادله و بيطرف بتواند آن را بررسي كند بر همه معلوم خواهد شد كه چه ظلم و فسادي در صنعت خودروسازي داخلي ايران اتفاق افتاده است؟
در دنيا كشورهاي در حال توسعه و پيشرفته در سياست گذاري خودروسازي به دو دسته تقيسم مي شوند:
1- آن دسته از كشورها كه صد درصد يك يا چند خودرو را به طور كامل توليد مي كند مثل آمريكا، آلمان، فرانسه و ژاپن.
2- كشورهايي كه بخشي از يك يا چند خودرو را مي سازند و يا به صنعت قطعه سازي مبادرت مي ورزند. مثل چين، كره، هند و مالزي.
در مقايسه با دو دسته كشورهاي فوق الذكر، ايران نه در دسته اول قرار مي گيرد و نه در دسته دوم زيرا ايران نه خودروي قابل قبول دنيا را مي تواند بسازد و نه قطعه ساز مورد تاييد خودروسازان جهان است.
در يك كلام مي توان گفت حاصل عملكرد غلط مديران دولتي و انحصارگرا در ايران در نيم قرن گذشته چيزي نيست جز از راه ماندگي اين صنعت مهم و عقب ماندگي و زيان بار بودن آن و نارضايتي عموم مردم و حيف و ميل منابع ملي و در آخر بوجود آمدن مافياي خودروسازي داخلي آن هم با شعار: "خودروي ملي – افتخار ملي!"
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
حبیب
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۰۷ - ۱۳۹۴/۰۶/۲۰
0
1
اگر 50 سال دیگر به همین منوال بگذرد باز هم سقوط ما در این زمینه سخت تر خواهد بود.سالیان طولانی آموزش و پرورش و آموزش عالی ما با خرج کردن بودجه هنگفت انسان هایی تربیت می کند که می توانند در قسمت های مختلف کشور و نظام مدیریتی تحولاتی ایجاد کنند اما متاسفانه با ترکیدن یک لاستیک ،تعداد زیادی به عزا می نشینند.تا کی باید این سیستم غلط برخودروسازی ما حاکم باشد و....
نظر شما: