در حاشیه سخنان نادرست مصباح یزدی

در این جا باید مطالبی را خدمت ایشان معروض داشت: ١- حل مسائل اقتصادی از بنیادی‌ترین و كلیدی‌ترین مسائل جامعه بشری است. در قرآن كریم قریب به 100آیه از مسائل زكات، انفاق و دعوت به عدالت به عنوان از بین بردن فاصله طبقاتی نازل شده و حق محرومان را در اموال اغنیا دانسته است و علت این كه «زكات» در كنار «صلات» آمده، یعنی عبادت بدون اقتصاد و معیشت معنا ندارد. قرآن عبادت، امنیت و معیشت جامعه را در كنار هم قرار می‌دهد (فلیعبدوا رب هذا البیت، الذی اطعمهم من جوع و امنهم بالخوف). جامعه قرآنی جامعه‌ای است كه مایحتاج مردم باید به‌اندازه كافی در اختیارشان باشد. «ضرب‌ا... مثلا قریه كانت آمنه مطمئنه یأتیها رزقها من كل مكان رغدا» و شهر مسلمانان باید شهر امن و آرامش باشد (قریه آمنه مطمئنه). اگر پیامبران تنها برای مبارزه با كفر آمده بودند قرآن كریم از جنگ مترفهان با پیامبران صحبت نمی‌كرد. ٢- اینكه در بیانات این استاد آمده است كه بیشتر فساد به دست ثروتمندان صورت می‌گیرد. باید گفت بیشتر فساد در جایی است كه مسائل اقتصادی جامعه حل نشده باشد و غالبا فساد جایی است كه فقر وجود داشته باشد. پیامبر فرمود: «كاد الفقر ان یكون كفرا» یعنی: فقر زاینده كفر است یا «لولا الخبز ما صمنا ولا صلینا» یعنی: خدایا اگر نان (مایحتاج مردم) نباشد نماز و روزه‌ای به‌جا آورده نمی‌شود؛ یعنی نان، ستون نماز است و نماز، ستون دین. فقر در این دسته از روایات موجب هرگونه فسادی است.

آقای مصباح لابد می‌دانند براساس تحقیقاتی كه صورت گرفته عامل بیشتر طلاق‌ها در جامعه فقر و نداری خانواده‌هاست. علت اینكه مردم حاضر می‌شوند كلیه خودرا به فروش بگذارند عاملی جز فقر نیست. علت اینكه آمار اعتیاد در جامعه بالاست نابسامانی شرایط اقتصادی و نرخ بالای بیكاری است. چگونه می‌توان تصور كرد كه مردم به فكر دین باشند ولی به فكر گرانی و مشكلات اقتصادی نباشند. به قول سعدی «اگر روی به محراب دارند، دلشان در گرو بازار است.» حفظ دین وظیفه هر دینداری است اما باید معنای دین را روشن كرد. شاید قرائتی كه برخی دارند این است كه باید همیشه ریاضت كشید و رفاه و راحتی را در جهان آخرت و در بهشت برین جست‌وجو كرد. چنین قرائتی با سیره و سلوك پیامبر(ص) و اصحاب نمی‌سازد و شخصیتی مانند ابوذر غفاری با معاویه ناسازگار نمی‌شد و شهید نمی‌گشت. ٣- یکی از عوامل اصلی انقلاب مردم، ظلم‌های اقتصادی بود كه در رژیم گذشته صورت می‌گرفت. اگر هم دغدغه دین داشت، دینی را می‌خواستند كه عدالت اقتصادی و مبارزه با تكاثر اموال در راس آن باشد. اگر برخی قرائتی از دین دارند، حقشان است اما این قرائت را فقط در حد یک قرائت بدانند.

در حوزه علمیه عالمان بزرگی هستند كه همه یک جور نمی‌اندیشند. خداوند دین را برای نجات مردم از ظلم فرو فرستاده است. در ادبیات دینی زیان ظلم برای جامعه بیشتر از كفر است. كفر خسران فردی دارد ولی ظلم است كه جامعه را به هلاكت می‌رساند و این ظلم است كه در پی آن كفر زاییده می‌شود. چرا برخی از این آقایان در این چند سال یك بار نپرسیدند كه این درآمدهای نفتی چند صدمیلیارد دلاری كجا صرف شد؟ مگر در سرلوحه تعالیم انبیا مبارزه با قارون‌های اقتصادی زمان نبوده است؟ براساس گزارش‌های موجود خودروهای مدل بالا و گرانقیمت با دلار 1000تومان در این چند سال دولت عدالت وارد شد و الان در خیابان‌های تهران و دیگر شهرها جلوی چشم فقرا تردد مى‌كنند در حالی كه بیماران، داروی خود را با دلار بالای 3000تومان تهیه می‌کنند. نگارنده این سطور تقاضا می‌كند نسبت به واقعیات جامعه نگاه واقع‌بین‌تری داشته باشیم و اگر بر این باوریم كه جوانان نسبت به برخی اعتقادات و ارزش‌ها كم‌توجهند، ریشه آن را باید درست بشناسیم و از كنار فقر و گرانی و مشکلات اقتصادی به سادگی نگذریم، چراكه اقتصاد یك اصلی است كه همه پیامبران به اصلاح آن به نفع توده‌های مردم توجه داشتند.