گزارش گاردین از ترمیم پرده بکارت در ایران

تدبیر24:هیمنوپلاستی ، یک عمل جراحی که از طریق آن بکارت از بین رفته یک زن بازسازی می گردد، به نحوی غیر منتظره، به موضوعی حاد در وب لاگ های ایران مبدل شده است. ترمیم پرده بکارت در سراسر خاورمیانه و در بین اهالی خاورمیانه که به اروپا و امریکا مهاجرت کرده اند و دارای زمینه و پیشینه مذهبی هستند، یک عمل جراحی پر رونق است.

در جوامعی که به موجب فرهنگ آن ها ، از دختران انتظار می رود که  در  شب زفاف باکره باشند، عمل ترمیم بکارت  قرن هاست که رواج دارد.

 از دیر باز، ادعا و سوگند داماد دایر بر آن که عروس جوان فاقد پرده بکارت بوده است، می تواند افتضاح و رسوایی عظیمی به بار آورد. در سال 1865 میلادی ، یاکوب پولاک، پزشک یهودی اتریشی، که در دربار سلطنتی ایران خدمت می کرد، گزارش داد که برخی از دامادها به منظور برخوردار شدن از جهیزیه بیشتر از جانب خانواده عروس ، از این تاکتیک بهره برداری می کنند. اما خانواده های زیرک نیز پیشاپیش، برای جلوگیری از متوسل شدن داماد به این تاکتیک، احتیاط لازم را  به خرج می دهند.آنان دختر را قبل از برگزاری مراسم عروسی نزد یک قابله می برند تا او به باکره بودن دختر گواهی دهد. اگر دختر بکارت خود را قبل از ازدواج به راستی از دست داده باشد، چنین حالتی معمولا از قرار گرفتن وی در معرض تجاوز به عنف یا ارتباط جنسی او با محارم نشات گرفته است، چرا که دختران را به محض رسیدن به سن بلوغ یا قبل از رسیدن به آن سن شوهر می دهند و لذا دختران چندان فرصتی برای حشر و نشر با مردان غریبه و غیر خویشاوند به دست نمی آوردند.

طبق گزارش پولاک، در این گونه حالت ها خانواده دختر،  به کمک یکی از جراحان ایرانی که در این مورد تخصص دارند، پرده بکارت او را مجددا می دوزند.

یک قرن بعد، در دهه 1970 میلادی،  جانت باوئر، مردم شناس، گزارش داد که عمل جراحی ترمیم پرده بکارت هنوز هم  "یکی از رایج ترین فرآیندهای بسیار مورد نیاز در بین شهرنشینان طبقه متوسط ساکن تهران محسوب می گردد".

اما این بار دیگر قضیه رجوع قربانیان تجاوز به عنف یا روابط جنسی میان محارم به جراحان برای انجام شدن این عمل جراحی ترمیمی در بین نبود.

این بار، بسیاری از مراجعان ، زنان فریب خورده و از تو هم بیرون آمده ای بودند که دوستان مکر سری و پنهانی شان آنان را ترک کرده بودند، یا زنانی بودند که به تازگی در اداره یا شرکتی استخدام شده بودند، از قبیل منشی ها و پرستاران، که با روسایشان سر و سری پیدا کرده بودند، اما متوجه شده بودند هیچ امیدی به ازدواج با انان وجود ندارد.
 
دکتر پیرنظر ، متخصص بیهوشی، که در عین حال ناظر این گونه اعمال جراحی در بیمارستان های تهران نیز بود، گزارش داد که زنان مدرن شهر نشین، وقتی که یک خواستگار جدی برایشان پیدا می شد، به کلینیک ها یا بیمارستان های خصوصی مراجعه کرده و مقدمات ترمیم پرده بکارت خود را تدارک می دیدند.

آن ها هزینه این عمل جارحی را از محل پس اندازهای شخصی خود می پرداختند یا از دوست مذکر پیشین خود( که مسبب زایل شدن پرده بکارت آن ها بود) درخواست کمک می کردند.

مخالفت بخش های سنت گرای جامعه (بازاری ها، روحانیون، و افراد تهیدست روستاها و شهرها)، با این گونه اعمال به اصطلاح غیر اخلاقی و خلاف شرع، یکی از عوامل شعله ور شدن آتش انقلاب اسلامی از سال 1978 میلادی به بعد بود و آیت الله خمینی  با شعار پاکسازی جامعه از لوث وجود این گونه اعمال معصیت آمیز به قدرت رسید.

اما اکنون که 30 سال است از آن زمان می گذرد، این عمل جراحی بیش از هر زمان دیگری در بین مردم ایران رواج یافته است.

اکنون بسیاری از زنان ساکن شهرهای بزرگ ایران که دارای روباط جنسی با مردان هستند و زنانی که داشتن روابط جنسی را حق خود میدانند اما از موضع گیری علیه ناهنجاری اجتماعی هراسناکند، از ترمیم پرده جانبداری می کنند.

زنان جوان ساکن شهر مذهبی قم در اینترنت مدام در مورد این قضیه و این که در این مورد چه باید کرد اظهار نظر و ابراز نگرانی می کنند.

عده ای اظهار امیدواری می کنند که بتوانند با دوست مذکر فعلی خود یا با یک خواستگار نواندیش که فقدان پرده بکارت آنان را به دیده اغماض بنگرد ازدواج کنند.

اما اکثریت مردان جوان معیاری دوگانه درپیش گرفته ا ند: آنان دوست دارند با زنی از طبقه اجتماعی خود(ونه با یک زن روسپی) قرار ملاقات گذاشته و با او روابط جنسی برقرار کنند، اما در عین حال می خواهند که با دختری باکره ازدواج نمایند !

عده ای دیگر می گویند که بیشتر نگران آنند که خانواده و دوستانشان چه خواهند گفت.

به سبب وجود این معیار دو گانه، این پرسش برای زنان مطرح شده است که آیا بهتر است تجربه یا تجربیان جنسی پیشین خود را با نامزدشان در میان بگذارند، و با این کار، خطر بر هم خوردن نامزدی خود با آنان را برخورد هموار کنند، یا به سراغ عمل جراحی ترمیمی بروند؟
بسیاری از آن ها گزینه دوم را انتخاب می کنند.

"هیمنوپلاستی"  در عصر ما بیش از آنچه که پولاک در مورد روند ترمیم پرده بکارت بیان کرد، پیچیده و بغرنج است.

در این عمل جراحی به شیوه مدرن، از کپسول های ژلاتین حاوی مواد  سرخ رنگ استفاده می شود که هنگام هم آغوشی در شب زفاف پاره می شود و علائم جسمانی مختص عمل جنسی میان یک دختر باکره و یک مرد را  به وجود می آورد.

فمینیست های ایران در مورد مزایای ترمیم پرده بکارت دچار اختلاف نظر هستند.

برخی از انان معتقدند که این عمل موجب تحکیم روابط نامتوازن کنونی در جامعه  مردسالار می شود و نظام مردسالاری را بیش از پیش تثبیت می کند.

عده ای دیگر، از قبیل فتانه فراهانی، اظهار می دارند که متوسل شدن به  هیمنوپلاستی و رواج آن باعث می شود که تشخیص تفاوت میان باکره های واقعی و باکره های ساختگی به تدریج غیر ممکن گردد و در نهایت تبدیل کردن زنان به دختران باکره معنی و مفهوم خود را از دست بدهد.

مردان عملا از این نیرنگ بازی ها با خبرند و غالبا محض شوخی می گویند که دیگرهیچ دختر باکره واقعی در تهران و شهرهای بزرگ باقی نمانده است.

هواداران این عمل جرلاحی ترمیمی اخیرا مورد حمایت یک منبع غیر منتظره قرار گرفته اند .

در جامعه ای که در آن زنان ممکن است به جرم داشتن روابط جنسی بیرون از چار چوب ازدواج زندانی یا اعدام شوند، یک روحانی بلند پایه به دفاع از عمل ترمیم پرده بکارت برخاسته است، آیت الله صادق روحانی  (در قم)، فتوایی صدار کرده و درآن این عمل جراحی را مجاز دانسته است.
 
او ازدواج یک زن پس از انجام شدن این عمل جراحی را نیز مشروع شناخته است. این بدان معناست که در بین مقلدان  آیت الله روحانی دیگر یک مرد نمی تواند با استناد به این که در  ارتباط با بکارت داشتن همسرش (قبل از ازدواج) فریب داده شده است ، درخواست طلاق  بکند. هنوز معلوم نیست که اکنون که دست کم یک مرجع دینی از زنان طرفداری می کند، آیا مردان جوان ایرانی و خانواده های شان به تدریج از این ریاکاری جنسی دست برخواهند داشت یا خیر.