احمدی نژاد، ۸۸ باید رد صلاحیت‌می‌شد

تدبیر24 :  وی همچنین بر این اعتقاد است که حجم تخلفات دولت های احمدی نژاد آنقدر زیاد بود که مجلس و قوه قضاییه نباید در مقابل آن سکوت می کردند ولی این تخلفات نادیده‌گرفته شد!مشروح این گفت‌وگو در شماره امروز روزنامه قانون منتشر شده است
هر روز که از انتخابات ۷ اسفند می گذرد تحلیل های بیشتری از رفتار سیاسی اصلاح طلبان و اصولگرایان ارائه می شود. بر خلاف همه تحلیل ها و بعد از حضور مردم در صحنه انتخابات، محافظه‌کاران صحنه رقابت را به اصلاح‌طلبان باختند حال خودرا برای انتخابات سال آینده آماده می کنند. یکی از گزینه هایی که این روزها به فضای سیاسی کشور بازگشته، محمود احمدی نژاد است که با وعده هایی مانند یارانه ۲۵۰ هزار تومانی سودای ریاست جمهوری دوباره را داشته باشد. ولی او در میان اصولگرایان هم مخالفانی دارد اما آنطور که صادق زیبا کلام می‌گوید:« اصولگرایان غرورشان اجازه نمی دهد که به احمدی نژاد بازگردند اما برای سال ۹۶ کسی را ندارند که توان رقابت با حسن روحانی را داشته باشد،  بنابراین پا روی غرور خودشان می گذارند و از احمدی نژاد حمایت خواهند کرد.»بر اساس آنچه که زیبا کلام مطرح می کند، احمدی نژاد باز گزینه اصولگرایان خواهد شد.اما موضوع اینجاست که آیا اصولگرایان با این حجم فساد در دولت های نهم و دهم دوباره به احمدی نژاد ،باز خواهند گشت؟ برای بررسی نتیجه انتخابات‌۷اسفند و ادعای بازگشت احمدی نژاد به سراغ حسن بیادی، دبیر کل جمعیت آبادگران و نایب رئیس دوره های دوم و سوم شورای شهر‌تهران رفتیم. حسن بیادی که نقشی مهم در معرفی محمود احمدی نژاد به عنوان شهردار تهران و بعدها کاندیدای ریاست جمهوری داشت و راه خود را در سال ۸۴ از وی جدا کرد، معتقد است احمدی نژاد در کنار دولتش یک دولت موازی داشت! وی همچنین بر این اعتقاد است که حجم تخلفات دولت های احمدی نژاد آنقدر زیاد بود که مجلس و قوه قضاییه نباید در مقابل آن سکوت می کردند ولی این تخلفات نادیده‌گرفته شد!مشروح این گفت‌وگو را درزیر پی می‌گیریم:
 آقای بیادی، تحلیل شما از کلیات نتیجه انتخابات اخیر باتوجه به اقداماتی که در گروه های سیاسی می افتاد، چه بود؟
نتایج انتخابات ها به رضایتمندی مردم برمی گردد. در جمهوری اسلامی، رای مردم اصل است و مردم به عنوان ولی نعمتان تعریف می شوند. مردم مختارند به هرکس که دوست دارند رای دهند و طبق قانون هیچکس حق تعرض و توهین به آن ها را ندارد. این انتخابات هم مانند سایر انتخابات ها بود. یک گروه وقتی رای می‌آورند می‌گویند مردم خوب و فهیم و شهید پرور، ولی وقتی که رای نمی‌آورند می گویند مردم لج کرده‌اند. در کل نتیجه انتخابات برآیند رضایتمندی مردم از جریان های سیاسی بود.
 آیا فکر می‌کردید هیچ کدام از افراد لیست اصولگرایان در تهران رای نیاورند؟
به نظرم جامعه بزرگ اصولگرایی به‌دلیل وجود برخی افراد و گروه های تمامیت‌خواه هیچگاه به وحدت و ائتلاف کامل نرسید. البته این موضوع مختص این دوره نبود بلکه در دوره های گذشته هم اصولگرایان هیچگاه به وحدت نرسیدند. با توجه به عملکرد دولت قبل و برخی از اعضای مجلس که بار سنگین اصولگرایی را به دوش می کشیدند و نوع برخورد و رفتارشان را که مردم نپسندیدند، پیش بینی می شد که این نوع هماهنگی موفق نشود. جالب اینجاست که بیشتر گروه هایی که دل در گروی اصولگرایی واقعی داشتند این تذکرات را دادند اما تمامیت‌خواهان و کسانی که فکر می کردند باید رئیس باشند! به تذکرات گوش ندادند و به خیال خودشان اکثریت قابل توجه کرسی ها در تهران و شهرستان ها را به دست می آورندکه مشاهده کردیم اینگونه نشد و تمامیت‌خواهان با برنامه ریزی های خود شکستی سنگین به اصولگرایان تحمیل کردند.
 سیستم‌های هماهنگی بین اصولگرایان نتوانستند برای وحدت کمکی کنند؟
این چه هماهنگی‌ای است که بین ۴ یا ۵ گروه خاص و بعضا اشخاص حقیقی  انجام می شود و تصمیم آن را به حساب کل جریان بزرگ اصولگرایی می گذارند! این هماهنگی نباید به نام جریان بزرگ اصولگرایی نوشته شود.
 شما می گویید تشکل های زیادی این ایراد را به این گروه های خاص و در کل سیستم اصولگرایی گرفتند اما موفق نشدید و نتیجه اینگونه می گوید که همان ۴یا ۵ گروه خاص در نهایت کار خودشان را کردند. این ضعف از گروه هایی که معترض به برنامه‌ریزی اصولگرایان بود یا نفوذ این تشکل‌ها در میان اصولگرایان؟
وقتی احزاب کارکرد حزبی واقعی ندارند،باند هایی که متصل به قدرت وثروت هستند موفق تر خواهند بود. یک فرمول در علوم سیاسی است که می گوید قدرت القای دانایی می کند. کسانی که قدرت در دست‌شان است احساس‌شان این است که از بقیه بیشتر می فهمند در صورتی که تجربه ثابت کرده است که به طور حتم این‌گونه نیست. بنابراین کسانی که این هماهنگی را در بین اصولگرایان انجام دادند مستثنا  از این فرمول نیستند و به همین خاطر این مسائل پیش آمد.
 بر خلاف اصلاح طلبان که توانستند از شکست ها درس بگیرند و متحد شوند، چرا اصولگرایان از شکست‌هاعبرت نمی‌گیرند؟
دلیلش وجود همان تمامیت خواهان در بین اصولگرایان است که بسیاری از احزاب و جمعیت‌های اصولگرا را قبول ندارند و فقط خودشان را اصولگرا می‌دانند!
 چرا از این افراد فاصله نمی گیرید؟
اصولگرایان‌واقعی خط‌شان را از این افراد جدا کردند.
 اما لیست اصولگرایان در انتخابات در تهران گویای مسئله دیگری بود.
اصولگرایان قبل از انتخابات خط‌شان را از تمامیت‌خواهان جدا کردند و لیست هایی که در کنار فهرست این افراد که به عنوان لیست ائتلاف بزرگ شناخته می شد منتشر شد، خود سندی بر این مدعاست. حتی این افراد در ادامه از افرادی که در لیست‌شان نبودند خواستند از کاندیداتوری انصراف دهند و دیدید که هیچ کدام از ما صحنه را خالی نکردیم چون معتقد بودیم اصولگرایان راه را اشتباه انتخاب کردند و میدان را به افراد اشتباهی داده و مشاهده کردیم که مردم هم با ما هم نظر بودند. مردم از این افراد خسته شدند و رای مردم نشان داد که از این افراد رضایت ندارند و حتی یک نفر از افراد این لیست هم به مجلس راه پیدا نکردند.
 آقای باهنر در مصاحبه ای گفتند که ما به هر قیمتی نگذاشتیم اصولگرایان به دولیست برسند. این با صحبت شما متفاوت است. توضیحی در این‌باره دارید؟
من روی اظهار نظر دیگران صحبت نمی کنم.
 خارج از صحبت آقای باهنر که چه گفته اند، این تحلیل را چقدر قبول دارید که برای رسیدن به یک لیست باید به هر قیمتی تن داد؟
موضوع مورد نظر ما رسیدن به فهرست واحد نبود بلکه بحث ما بر سر افراد تصمیم ساز و تصمیم گیر در بین اصولگرایان بود. عده ای می گویند ما به هر نحوی باید به وحدت برسیم؛غافل از اینکه برخی افراد به طور کل به وحدت اعتقادی نداشتند و بیشتر به دنبال تفرقه بینداز و حکومت کن در جریان اصولگرایی بودند. این افراد بیشتر به دنبال لابی‌گری ها و پشت پرده های خود بودند. در واقع بالای ۸۰ درصد لیست از قبل از هماهنگی و تشکیل شوراهای نمایشی بسته شده بود.
 یعنی قبل از راه اندازی کمیته ۷ نفره تصمیم‌گیری؟
بله . ۸۰ درصد لیست اصولگرایان قبل از این کمیته ۷نفره بسته شده بود.
 با این وجود وظیفه این کمیته ۷ نفره از روز اول چه بود ؟
من به این کمیته ۷ نفره هیچ اعتقادی نداشتم و الان هم ندارم.
 دلیل این امر چیست؟
این کمیته ۷ نفره را چه کسانی و کدام جمع تصمیم‌گیر تعیین کرده‌اند!؟
 شاید جامعتین و شورای فقاهتی!
پس یک باند این افراد را انتخاب کردند و نمی شود گفت افراد حاضر در این کمیته نماینده همه اصولگرایان بودند.باند خاصی که خواستند بگویند ما فقط اصولگراییم. قبلا هم در مصاحبه ها گفتم که کسانی که خودشان کاندیدا هستند نباید در تصمیم گیری ها دخیل باشند. حداقل از احزاب از احزابی که یک جبهه را تشکیل دادند باید نماینده در تصمیم گیری ها باشد. سخت نیست جمع کردن احزابی که در جریان بزرگ اصولگرایی فعالیت می کنند. جمع آوری این افراد و رای گیری مستقیم برای انتخاب یک کمیته تصمیم گیری کار سختی بود که این دوستان این کار را هم نکردند.
 شاید تحلیل‌شان این بود.  برای مثال شخصی مانند آقای باهنر به عنوان دبیر کل جبهه پیروان خط امام و رهبری نماینده ۱۷ تشکل است.
نه، اصلا اینگونه نیست. همان احزابی که تحت دبیرکلی ایشان هستند به طور مستقل در انتخابات گذشته فعالیت کردند. بنابر این وقتی همه چیز درگیر باند بازی ها می شود،چرا باید آن را قبول کنیم؟ البته در بین اصلاح طلبان هم این مشکل بود و آن ها هم به وحدت نرسیدند و به اختلاف برخوردند.
 ما این سخنان شما را قبول نداریم.مجموعه کامل شورای هماهنگی تحت عنوان شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان با دیگر حامیان دولت ائتلاف کردند و تابع نظر شورا بودند.
خیلی از گروه هایی که اصلاح طلب بودند در ائتلاف اصلاح طلبان نبودند!
 برای ادعای خود می توانید مثال بزنید؟
اسم های آن ها را نمی دانم. یکی از آن ها، تشکیلات همین آقای روحانی قد بلند بود!
 آقای فومنی؟
بله،  فومنی
 آقای فومنی و تشکیلات‌شان عضو شورای هماهنگی هم نیستند!
بالاخره جزو اصلاح طلبان تعریف می شوند.
 برای اطلاع‌شما،بسیاری از عقاید طیف ایشان با اصلاح طلبان زاویه دارد
عیب ندارد، منظور این است که آن ها نیز نتوانستند این افراد را جذب کنند.
 اگر می خواستند و این تشکیلات اهداف و عقایدش با جبهه اصلاح طلبان یکی بود از دوسال قبل ایشان می‌توانست عضو شورای هماهنگی شود.
من اهل تفرقه انداختن نیستم.صحبتم این است که چون مردم از عملکرد اصولگرایان ناراضی بودندواز بسیاری رفتار های نمایندگانی که خود را اصولگرا می دانستند خسته شده بودند به لیست امید رای دادند.
  لیست اصولگرایان از شما برای حضور در لیست دعوت کرد ؟
خیر، من به لیستی که افراد آن درست چیده نشوند همواره اعتراض می کردم. شورای دوم هم با اینکه در لیست بودم اما به نحوه لیست اعتراض داشتم و انصراف دادم و بعد ازاینکه لیست توانست به ترکیب سالمی برسد به لیست بازگشتم.
  زمانی که لیست اصولگرایان منتشر شد و شما لیست را دیدید چه واکنشی در برابر لیست داشتید؟
من چون از اول خبر داشتم که چه افرادی می‌خواهند چه کنند و چه افرادی در لیست هستند شوکه نشدم.
 فکر می کردید چند درصد این لیست رای می آورد؟
باوجود صحبت هایی که برخی با اصولگرایان کرده بودند که دست‌کم۲۰ نفر از لیست رای می آورد من معتقد بودم در بهترین حالت ۵ نفر از لیست اصولگرایان در تهران به مجلس راه پیدا خواهند کرد و آن هم افراد معتدل لیست اصولگرایان خواهند بود.وقتی نتایج منتشر شد، متوجه شدم که بالای ۷۰ درصد کسانی که تفکر اصولگرایی دارند به آن لیست رای ندادند و اگر رای هم دادند به ترکیب لیست ها رای دادند.
 یعنی معتقدید رای نفر ۳۱ حوزه تهران که آقای حداد بود، رای کامل اصولگرایی نیست؟
درست است.رای اصولگراها در تهران بیش از این است ولی اصولگراها نیز به لیست مقابل که لیست امید نام داشت رای دادند.
 اصلاح طلبان از ماه  قبل و بعد از رد صلاحیت‌ها گزینه هایشان به افرادی ناشناخته یا کمتر شناخته شده تبدیل شده بود. معتقدید مردم این افراد ناشناس را به سرشناس های اصولگرایی ترجیح دادند؟
به نظر م اگر اصلاح طلبان در این دوره رد صلاحیت هم نمی شدند حتما رای می آوردند. اولین نکته قابل توجه درباره فهرست اصلاح طلبان واکنش عده ای به این لیست بود. همان افرادی که رد صلاحیت‌های شورای نگهبان را قبول داشتند، متاسفانه تایید صلاحیت‌های این شورا را قبول نداشتند و از لیست های انگلیسی صحبت می کردند که به نظرم نقطه بی اخلاقی این انتخابات همین صحبت ها بود. اما در رابطه با لیست اصلاح طلبان باید بگویم که این دور، دور اصلاح طلبان بود. اتفاقا اگر رد صلاحیت نمی شدند شاید رای‌شان بیشتر هم می‌شد. به دلیل اینکه بسیاری از مردم به تجربه رای می دهند و لیست اصلاح طلبان لیست جدید و کمتر شناخته شده ای بود.
  اما برخی هم بر این نظر بودند که با ما لج بازی شد و مردم به ما رای ندادند.
بسیاری از مردم بر اساس تجربه و شناخت از کاندیدا و ۲۰ درصد از روی لجبازی رای می دهند. من اعتقادم این است که لیست اصلاح طلبان لیست متجربی بود.از سویی دارای ایثارگر و افراد مدیر هم بودندو شاید ۱۰ درصد آن ها از تجربه کافی برخوردار نبودند و آنها هم مثل کسانی که امروز ادعا دارند مگر روز اول که نماینده شدند و دوره های زیاد در مجلس بودند  تجربه داشتند؟در کشور جوانگرایی شد و گردش نخبگان اتفاق افتاد و این اتفاق باید درهر دو جناح اتفاق بیفتد.
  دور دوم را چگونه پیش بینی می کنید؟
دور دوم انتخابات هم نتایجش شبیه دور اول خواهد بود.
  دستاورد انتخابات ۷ اسفند را برای گروه‌های سیاسی چه می دانید؟
من نتیجه مهمی که می توانم از این انتخابات بگیرم این است که جامعه برای دو حزب بزرگ  وکارا در کشور آماده می شود. معتقدم باید نتیجه این انتخابات به فال نیک گرفته شود و این نتیجه می تواند مقدمه ای برای راه اندازی چند حزب بزرگ در کشور باشد.جامعه نشان داد که آمادگی این امر را دارد و حال نوبت ارکان است. در حال حاضر چه اصلاح طلبان و چه اصولگرایان نمایندگانی راهی مجلس کردند که اگر آن ها روزی از عقایدشان تخطی کنند به هیچکس پاسخگو نیستند. به‌نظرم این مجلس خوبی خواهد شد به شرط اینکه قوانینی را مصوب کند که بتواند احزاب کارای خودشان را پیدا کنند.
  چرا برخی نمی‌خواهند احزاب بزرگ در کشور تشکیل شود!؟
دلیلش وجود باندهای متصل به قدرت و ثروت است که نمی گذارند این موضوع شکل بگیرد و مقدار زیادی از دلایل به وجود نیامدن این موضوع نفع شخصی افراد است. به طور مثال مجلس برای عده ای شغل و کاسبی شده‌است. حتی معتقدم کسانی که بیش از ۳ دور در مجلس بودند باید کنار بروند. این موضوع نیاز به این دارد که همه نظام قبول کنند که ما کارکرد حزبی پیدا کنیم. ما نیازمند بازنگری در قانون اساسی هستیم و در این بازنگری پیشنهاد من این است که سیستم به سیستم نخست وزیری برگردد. وقتی سیستم نخست وزیری باشد احزاب بیشتر می توانند قدرت بگیرند. بازگشت به نخست وزیری نیز نیاز به یک مدیریت و هماهنگی بین سران نظام دارد.عدم توسعه‌یافتگی سیاسی در کشور مربوط به مسئولان می شود نه مردم. مردم در انتخابات گذشته نشان دادند که آماده هرگونه توسعه سیاسی  را دارند و از نگاه سیاسی بالایی برخوردارند.
 به‌نظر شما مشکل ‌اصلی کجاست؟
مشکل اینجاست که مسئولان نمی توانند خودشان را با مردم هماهنگ کنند. مردم در پایین نبوغ خود را  نشان دادند و حال احتیاج به تصمیم سران نظام در بالا دارد. بعد از ۲۰ سال مانیازمند بازنگری در قانون اساسی هستیم و باید به آن تن دهیم.
 به انتخابات برگردیم، گویا شما از طرف لیست امید هم برای حضور در این لیست دعوت شدید، درست است؟
بله، من را دعوت کردند خیلی هم به من محبت داشتند. جلساتی را که با دوستان اصلاح طلب داشتم اما تصمیم گرفتم درحال‌حاضر در این لیست  قرار نگیرم. برای تصمیم گیری در این رابطه دیر شده بود و دیگر فرصت نداشتم.
 در جلسات‌تان چه صحبت هایی مطرح شد؟
یکی از صحبت هایی که در جلسه با اصلاح طلبان مطرح کردم این بود که زمینه سیستم دو حزبی را در ایران راه بیندازند و ترکیب را به شکلی بچینند که دو لیست نهایی متشکل از اصولگرایان و مستقلین باشد. این پیشنهاد من از سوی اصلاح طلبان قابل عمل بود و آنها به بخشی از این پیشنهاد عمل کردند اما اصولگرایان این کار را نکردند.
 محدودیت هایی که برای اصلاح‌طلبان ایجاد شد و نیز تبلیغات سران آنها را تا چه حد در پیروزی لیست‌ امید موثر می دانید؟
روزی که من گفتم حداکثر ۵ نفر رای می آورند، هنوز کلیپ آقای خاتمی پخش نشده بود. صحبت های ایشان اثر گذار بود اما درصدش به گونه ای نبود که به شکست اصولگرایان منجر شود، بلکه اصولگرایان چوب اشتباهات خودشان را خوردندو پیام آقای خاتمی محرک حضور مردم در صحنه بود. اشتباهاتی که ناشی از عملکرد  دولت های گذشته و عده ای در مجلس بود. مجلسی که چشمش را روی قانون شکنی ها و تخلف های دولت قبل بست و در مقابل آن ها سکوت کرد و مردم در نهایت نشان دادند که پاسخ سکوت آن ها به سیاست های غلط آقای احمدی نژاد تعویض آن هاست.
 خود شما تا سال ۸۶ با آقای احمدی نژاد بودید و حتی یکی از پایه های معرفی وی به عنوان شهردار و در ادامه کاندیدای ریاست جمهوری بودید. چرا آن زمان به این روند‌های غلط اعتراض نکردید؟
من سال ۸۴ ازاحمدی نژاد جدا شدم. دقیقا بعد از انتخابات و قبل از اینکه ایشان از سوی مقام معظم رهبری تنفیذ شوند، با هم خداحافظی کردیم.
 به چه دلیل ؟
می توان گفت آینده نگری بود.
 ایشان تازه از مردم رای گرفته بود و به‌طور حتم برای شما هم حضور وی نفع داشت. دلیل دوری شما از وی چه بود؟
یکی از دلایل خداحافظی من با ایشان، وجود سازمان‌های غیر رسمی اطراف ایشان بود. از طرفی افرادی که متناسب با شخصیت ایشان نبودند هم اطراف ایشان بودند که به نظر من اصلا خوب نبود.
 مثل آقای مشایی؟
من از هیچ کسی اسم نمی برم. اخلاقم این است که اسم نبرم.
 دلایل دیگر چه بود؟
تغییر روش و جهت ایشان در همان مدت کوتاه هم مزید بر علت بود.
 اما احمدی‌نژاد به شما پیشنهاد وزارت هم دادند.
ما هنوز به پیشنهادات نرسیده بودیم که از ایشان جدا شدیم ولی  همیشه هم به من محبت داشت.
 کار این سازمان های غیر رسمی که اطراف احمدی نژاد بودند بیشتر در چه حوزه ای بود؟
در زمینه  های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی فعالیت داشتند. آقای احمدی نژاد در کنار دولتش یک دولت موازی داشت.افراد اطراف ایشان کسانی بودند که تا ۲۰ روز قبل از انتخابات بدترین توهین ها را به ایشان می‌کردند در حوزه‌های مختلف فعالیت هایی را انجام می‌دادند که نگران کننده بود. افرادی که هیچ اعتقادی به رای‌آوری ایشان نداشتند  و سه روز از انتخابات نگذشته بود که دیدم این افراد اطراف احمدی‌نژاد پرسه می زنند و جالب‌تر اینکه همه این افراد، پست هایی از وزارت تا معاونت رئیس جمهور و استانداری گرفتند. من ورود این افراد را با توجه به کارهایی که برای آقای احمدی نژاد کرده بودم توهین به خودم می دانستم.یادتان نرود که همه دولت هایی که تا امروز داشتیم از افرادی ضربه خوردند که بدون رای بر مسند کار آمدند. این افراد قدرتمند تر از وزرا بودند در صورتی که اگر مجلس می رفتند کمترین رای را هم نمی‌آوردند. در دولت‌ها دخالت و آثار منفی مشاوران و معاونان رئیس جمهور بیش از وزرا بود چرا که وزرا پاسخگوی مجلس هستند اما این افراد پاسخگوی هیچکس نیستند.
 در دولت احمدی نژاد این افراد چگونه مسئولیت گرفتند؟
در دولت احمدی نژاد افرادی بودند که به درد یک مدیر کلی هم نمی خوردند اما به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان منصوب شدند و بعد ها آقای احمدی نژاد چوب همین افراد را خورد. افرادی که وقتی در شهرداری بودند رئیس یک بخش کوچک در این ارگان بودند.
  خب چه می شود که یک مدیر میانی تا معاونت رئیس جمهور رشد می کند؟
دلیلش وجود همان دولت موازی و سازمان های غیررسمی در کنار ایشان بود.
 به طور کلی کارنامه احمدی نژاد و دولت‌هایش را چگونه دیدید؟
دولت احمدی نژاد دولت کاری بود  اما در سیاستگذاری ها اشتباهات زیادی داشت. رفتار ها و گویش های آزار دهنده ای داشت.یعنی این افراد بعد از این همه کار ، به جای تبلیغ  روی عملکرد روی مسائل اعتقادی و سیاسی وارد شدند. یکی از اشکالات دوران دولت های آقای احمدی نژاد مجلس ضعیف بود.به‌ویژه مجلس هفتم عملکرد خوبی را در برابر دولت احمدی نژاد نداشت. این مجلس به عنوان هماهنگی تمام اصولی را که برای نظارت بر دولت باید داشته باشد را کنار گذاشت و دولت هرکاری که خواست کرد. حتی به جایی رسید که مجلس را تحقیر کرد اما نمایندگان پاسخ او را ندادند. مجلس هشتم نیزهمین‌طور بود. مجلس نهم اما به نظرم کمی محکم تر ظاهر شد.
 مجلس نهم که هم تعداد تندرو ها در آن بیشتر بود و هم اتفاقات عجیبی در آن افتاد.
تندروهای مجلس نهم به تعداد انگشت‌های دست نمی رسند و فقط هیاهو بودند و فقط سرو صدا داشتند. به نظرم تندروها پول خرد های مجلس نهم بودند که هیچکس به حرف آن ها توجه نمی‌کند.
 به نظر شما با تمام این تحلیل‌ها بازهم امکان بازگشت احمدی‌نژاد است؟
دولت فعلی باوجود اینکه کار های مثبت زیادی را انجام داده  اما در بحث اقتصاد موفقیت چشمگیری را نداشته است و روحانی هنوز نتوانسته به قول های اقتصادی اش به طور نسبی عمل کند. من فکر می کنم اگر دولت فکر جدی در بخش اقتصادی نکند از آقای احمدی نژاد شکست خواهد خورد.
 شاید دلیل این موفق نبودن عملکرد بد آقای احمدی نژاد و دولتش در حوزه اقتصاد باشد که نیاز به ترمیم کشور در حوزه اقتصاد دارد.
این موضوع را هر دولتی می تواند  به دولت قبل نسبت دهد. کسی که کاندیدای ریاست جمهوری می شود باید همه این موارد را پیش بینی کند.
  از لحاظ سیاسی چطور؟
به نظرم در رقابت سیاسی احمدی نژاد نسبت به روحانی شانسی ندارد. آقای احمدی نژاد اگر درباره اطرافیان خودش که مردم و مسئولان با آن ها مشکل دارند موضع گیری داشته باشد شانس بالایی به‌ویژه در شهرستان ها پیدا خواهد کرد.
 ولی شواهد بیانگر نکات دیگری است!
خب ایشان اگر ترجیح می دهند اینگونه باشد باید به این فکر کند که روز به روز به جایگاه و پایگاه خودشان ضربه زده و محبوبیت‌شان را از دست می دهند.
 چرا فکر می‌کنید احمدی نژاد هنوز محبوب است؟ تخلقات دولت ایشان آنقدر سنگین بود که همه این موضوعاتی مانند پرداخت یارانه ۲۵۰ هزار تومانی که باز هم عوام فریبانه است را پوشش می دهد.
محبوبیت احمدی نژاد ربطی به یارانه ها ندارد.
 به عوام فریبی چطور؟ چقدر می پسندید که فردی در روی جایگاه بگوید من «نوکرتر» مردم هستم؟
در آمل گفتند؟
 بله، در آمل گفتند.
ببینید هرکسی برای ریاست جمهوری کار می‌کند حرف هایی برای جذب آرای مردم می زند. پس همه کسانی که شعار های جذب کننده زده اند پوپولیست هستند؟ مگر آقای روحانی از این صحبت ها نکردند؟
 اگر ایشان هم قرار باشد از این روش استفاده کنند اشتباه کردند.
باید اشاره کنم که هرکس ادبیات خاص خود را دارد.
 عملکرد ایشان راچگونه می بینید؟ پرونده‌های اقتصادی‌ای که در زمان ایشان بود وکم هم نبودند را چگونه تحلیل می کنید؟
من یک سوال از شما دارم. ما در کشور دیوان محاسبات داریم یا خیر؟ مجلس وظیفه اش چیست؟
 بله. بسیاری از همین پرونده ها از دیوان محاسبات در آمد.
خب چرا رسیدگی نکردند؟قوه قضاییه چرا در همان زمان برخورد نکرد؟
 شاید بتوان اسمش را مصلحت اندیشی گذاشت!
خب رسیدیم به جایی که من می خواستم.وقتی من می گویم مجلس هفتم، هشتم و بخشی از مجلس نهم موفق نبودند به اندازه آن ها قوه قضاییه هم موفق نبود.
 اینکه قرار باشد به استان ها سفر شود و در آن ها صدها پروژه که فقط روی کاغذ از آن ها نام برده شود و بدون بودجه به مردم قول داده شود که نمی شود کاری بودن.
نه، به نظرم دولت احمدی نژاد پروژه هایی را در استان ها انجام داده است که از وجود آن ها نه مجلس و نه دیوان محاسبات خبر دارند.
 خب این خودش غیر قانونی است!
بله و به سطح دیوان محاسبات و مجلس برمی گردد. در رابطه با ایشان شورای نگهبان باید تصمیم بگیرد. شورای نگهبان اگر از این تخلفات خبرداشته و ایشان را تایید کرده آن ها نیز اشتباه کرده‌اند!
 در سال ۸۸ و قبل از انتخابات این موارد را اصلاح طلبان بارها قبل از انتخابات مطرح کردند اما کسی گوش نداد.
اصولگراها هم می گفتند و تنها اصلاح طلبان نبودند. دولت احمدی نژاد پر از تخلف هایی بود که مجلس و سایر دستگاه ها در برابر آن ها سکوت کردند و آن ها باید نسبت به این اتفاقات پاسخگو باشند. اگر جلوی احمدی نژاد را می گرفتند خب ایشان هم انجام نمی‌داد  یا استعفا می داد.
  البته تهدید به این امر هم کرد و با قهر ۱۱ روزه حداقل این موضوع را نشان داد
مجلس هم می توانست ایشان را استیضاح کند.چرا نکرد؟
  شما چطور می گویید دلیلی برای رد صلاحیت نمی بینید؟
با توجه به تخلفات اگر قرار بود اتفاقی بیفتد باید قبل از سال ۸۸ با توجه به تخلفات ایشان می افتاد و ایشان رد صلاحت می شد.