سه‌شنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۴ - 2025 November 25
- آیا پناهیان تذکر میگیرد؟
- آموزش کودکان برای فردای بهتر سرزمین
- جهان در آستانه‌ی بازچینش رقابت
- FATF و بحث اعتمادسازی
- چشمانداز مبهم ۱۴۰۴ بازار مسکن
- لحظه عجیب شرمگین شدن یک انسان
- عليه خاموشي زنان در تاريخ و فرهنگ ايران
- چشمانداز مبهم ۱۴۰۴ بازار مسکن
- اقتصاد دیجیتال و تابآوری زنجیره ارزش پتروشیمی زیر فشار تحریم
- کشاورزان برای تولید انگیزه ندارند
- اسنپبك و تداوم ابهام راهبردي
- منابع انسانی در بزنگاه آینده
- از جيب مشتري به نام خودروساز به كام قطعه ساز
- غزه و گروگان ابدی تاریخ
- هفت بر یک. مهمِ بیاهمیت!
- انقلاب نسل زد
- پیگیری خسارات جنگ ۱۲ روزه در مراجع جهانی
- تندروها فراتر از یک جریان سیاسیاند
دکتر علی قنبری
میراثی که احمدی نژاد برای روحانی باقی گذاشت
طی روزهای گذشته دولتمردان سعی کرد‌ه‌اند پروژههای ناتمام خود را به عنوان میراثی ارزشمند برای دولت بعدی معرفی کنند و ادعا می‌کنند به قدری پرو‌ژه در آستانه افتتاح دارند که دولت بعدی نیازی به شروع کار جدید ندارد. اما یکی از مشکلات اقتصادی ما در دولت دهم این بود که برخی کارهای عمرانی براساس رفتارها و نظرات شخصی انجام می‌شد و در تصویب آنها چندان خبری از برنامه‌ریزی یا در نظر گرفتن ضرورت‌های اقتصادی- اجتماعی و سیاسی نبود و برخی از این پروژههای عمرانی بدون توجیه فنی لازم شروع شده که نتیجه آن وجود 3 هزار طرح نیمه‌تمام در کشور است که افتتاح آنها هزاران میلیارد تومان هزینه لازم دارد. وجود 3 هزار طرح نیمه‌تمام در کشور مصداق کامل برنامه‌ریزی نامناسب برای پروژههای عمرانی است. طرح‌هایی که با نظر شخصی فرد یا افرادی بدون مطالعه دقیق و علمی کامل آغاز به‌کار کرده است. دولت آینده باید یک بررسی جامع و کامل روی این پروژه‌ها انجام دهد و آنهایی را که توجیه اقتصادی و اجتماعی برای انجام شدن ندارد، از برنامه دولت کنار بگذارد چراکه به قولی جلوی ضرر را از هرجا که بگیرید، فایده است. باید در دولت بعدی به شکلی رفتار شود که مانع هدررفتن منابع ملی باشیم و برنامه‌ها و پروژه‌ها با توجه به منابع محدود در کشور و امکانات موجود، برنامه‌ریزی و اجرا شوند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دولت آقای روحانی، مواجهه با برخی طرح‌ها و تصمیمات غیرکارشناسی و غیرعملی است. این تصمیمات وقتی ایجاد می‌شد که به جای کار کارشناسی، توصیه‌های فردی و منافع گروهی ملاک تصمیم‌گیری شده بود. درحالی که هر استانی و هر شهرستانی دارای کمیته برنامه‌ریزی برای منطقه خود است، اما بعضا برنامه‌ریزی خارج از این قالب‌ها صورت می‌گرفت. اکنون بسیاری از طرح‌ها در شهرهای کوچک کلنگ زده شده و این توقع را بین مردم به وجود آورده که در دولت بعدی افتتاح شود، درصورتی که کمبود منابع به خاطر کسری بودجه، کاهش فروش نفت، تحریم‌ها و... دست دولت را در برخی از موارد بسته است. اولویت بسیاری از مناطق کشور در حال حاضر تلاش برای حل مشکل اشتغال است تا مواردی که دولت فعلی آنها را تصویب کرده است. اگر تیم دولت آینده همان‌طور که خود گفته بود در عرض 100 روز بتوانند اولویت‌های هر منطقه و هر صنعت را براساس توجیهات سیاسی اقتصادی مشخص و این اولویت‌ها را برای مردم تبیین کند، می‌تواند مردم را همراه خود داشته باشد و مردم نیز خواهند پذیرفت که توان کشور به جای آنکه صرف پروژههای هزینه‌بر و بدون بازده شود در راه اشتغالزایی یا مواردی از این دست هزینه شود.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
