چشم امید افغان ها به دختر تکواندوکار مقیم ایران

 روزنامه "نیویورک تایمز" با اشاره به مشکلات زنان افغانستان برای ادامه رشته های ورزشی به طور حرفه ای می نویسد:"بسیاری از زنان افغان که علاقمند به بازی کریکت و فوتبال هستند تمرین های خود را انجام می دهند اما آنان نتوانسته اند برای سالیان طولانی در رقابت های بین المللی حضور یابند. تعداد نسبتا کمی موفق شده اند برای مثال در رشته تکواندو یک زن افغان به المپیک 2016 در ریو دو ژانیرو راه یافته و احتمالا خوش خواهد درخشید. بزرگترین امید افغانستان به تکواندوکار زن آن کشور "سمیه غلامی" 23 ساله است که در ایران زندگی می کند اما برای رفت و آمد به افغانستان سفر می کند او می گوید اگر در کشور خود افغانستان زندگی می کرد نمی توانست تا این اندازه پیشرفت کند". 

نیویورک تایمز در ادامه اشاره می کند که این یک شکست آشکار برای تلاش های غرب به منظور بهبود وضعیت زندگی زنان افغان بوده است. این روزنامه می نویسد:"فساد مالی و دید محافظه کارانه مردان افغان از جمله اصلی ترین موانع پیشرفت ورزش زنان افغانستان بوده اند. یکی از اصلی ترین جامیان ورزش زنان افغانستان دولت امریکا  بوده است که سالانه 1.5 میلیون دلار هزینه می کند. 

نیویورک تایمز با اشاره به بخشی از فساد مردان فعال در حوزه ورزش افغانستان می نویسد:"برای مثال، می توان به "حاجی عبدالصدیق صدیقی" اشاره کرد که ریاست فدراسیون دوچرخه سواری افغانستان را برعهده داشت. آقای صدیقی به تازگی از منصب خود برکنار شد. گفته شده که آقای صدیقی سه بار با زنان جوان تیمش ازدواج کرده بود و همه آنان را طلاق داده بود و آنان به این خاطر از او شکایت کرده اند. اقای صدیقی این موضوع را تکذیب کرده است. صدیقی 65 ساله است. او اذعان کرده که تا به حال سه بار طلاق گرفته است و در حال حاضر با زنی 25 ساله ازدواح کرده اما انکار کرده است که همسران فعلی یا گذشته از اعضای تیم او بوده اند. 

این روزنامه در  ادامه به وضعیت تیم فوتبال زنان افغانستان پرداخته و در این باره  می نویسد:"پرداخت مالی ماهیانه در تیم فوتبال زنان 100 دلار در ماه به اعضای تیم ملی و 50 دلار در ماه به اعضای تیم جوانان است. با وجود این انگیزه و مشوق مالی تنها ده عضو از 22 عضو برای تمرین اخیر دو ساعته حاضر شده اند. کاپیتان تیم "فروزان تجلی" 22 ساله می گوید که نگرانی های امنینتی، فشار خانواده و آزار و اذیت های عمومی مشکلات بازیکنان فوتبال زنان بوده اند. او می گوید که تیم ملی اعضای هخود را به دلیل ازدواج آنان از دست داده است و همسران آنان به ادامه ورزش این زنان پس از ازدواج رضایت نمی دهند. 

خانم غلامی در پایان این گزارش می گوید که تکواندوی زنان افغانستان نیز به همین دلیل آسیب دیده است. او البته اشاره می کند:"خوشبختانه خانواده ازاد اندیشی داشتم و ما در ایران زندگی می کنیم".