از فرهنگ هزینه نکنید

تدبیر24 :پرویز براتی-«کشف حجاب، پای‌کوبی و ارتباط نامشروع برخی شرکت‌کنندگان»، دلیل لغو تعدادی از کنسرت‌ها در شهرهای کوچک معرفی شده است. متهم ردیف اول لغو کنسرت‌ها در دو، سه سال گذشته، این چند کلمه و کلمات مشابه آنها بوده‌‌اند. این جمله را زیاد شنیده‌ایم: «ما تمامی مجوزهــا را از مدت‌ها قبل از تمامی نهادهای قانونی دریافت کرده بودیم و قرار بود این برنامه را در فلان روز به اجرا درآوریم که این مســئله امکان‌پذیر نشــد و برنامه را لغو کردند...». سؤال اینجاست: تحدید گروه‌های موسیقی و تمدید چند‌باره حضور آنها پشت چراغ ‌قرمز، به همان دلایل یادشده در بالاست؟

١. کنسرت‌گذاری در شهرستان، فرمول ساده‌ای دارد. مانند «صَبر» تلخ است؛ ولیکن بَرِ شیرین دارد. برای برپایی هر کنســرت در شهرسـتان در ابتدا کنســرت‌گذار باید تقاضای خود را به اداره ارشاد آن شهرستان اعلام کند. اداره ارشــاد شهرستان پس از بررسی مدارک، ترکیب نوازندگان، شــعر و... تقاضا را برای تأیید اولیه به استان می‌فرستد. هم‌زمان در استان، اداره کل ارشاد و حراســت اداره کل تمام مدارک کنسرت را بررسـی می‌کنند که البته در‌این‌میان حراست استان برای اطمینان از بی‌مشــکل‌بودن گروه و خواننده، از حراست وزارتخانه استعلام می‌کند.

به محض اینکه برگزاری کنسـرت از ســوی وزارت ارشــاد بلامانع اعلام شــد، اداره ارشــاد شهرستان از اداره اماکن، فرماندار، شــورای تأمین و نهادهای مرتبط استعلام می‌کند. اداره اماکن و فرماندار دراین‌بین جواب استعلام خود را منوط به نظر شورای تأمین می‌دانند. شورای تأمین جلسه‌ای هفت‌نفره تشکیل می‌دهـد و در آنجــا رأی بــه برپاشدن یا نشدن کنســرت می‌دهد. پس از تأییــد، تنها نامه موافقت با برگزاری کنسـرت لازم است که آن را هم مسئول دفتر اداره ارشــاد شهرســتان برای برگزارکننده کنســرت ارسال می‌کند. این روندی است که در برخی کنسرت‌ها طي شده؛ با‌این‌حال مهر مجوزنداشتن به پیشانی آن اجرا خورده، آن هم در ساعت‌های آخر قبل از کنسرت و البته پس از دریافت تمامی مجوزهای‌لازم.
٢. گفته می‌شود در یکی از کنسرت‌هایی که اخیرا لغو شد، شورای تأمین شهرستان موافق برپایی آن بوده و تمام مجوزهای لازم اخذ شده بوده؛ اما اختلافات سیاسی بین مسئولان آن شهرستان، موجبات لغو آن اجرا را فراهم کرده است. جالب اینجاست که مقام مسئول مخالف با برپایی کنسرت، موسیقی‌دان مربوطه را نمی‌شناخته و در اساس مسئله‌اش «موسیقی» بِماهُو موسیقی نبوده. به یک تعبیر، موسیقی وسیله‌ای شده برای تسویه‌حساب‌های سیاسی و مقام مسئول موسیقی را وجه‌المخالفه خود با مسئول دیگر قرار داده؛ ولی کاش این مقام محترم از فرهنگ هزینه نمی‌کرد و امر دیگری را وجه‌المخالفه خود قرار می‌داد تا موسیقی چنین دردناک، به قربانگاه نرود.