دوشنبه ۳۰ تير ۱۴۰۴ - 2025 July 21
- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
فتوای امام(ره) در شب های مهتابی
اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
تدبیر24 :یادگار امام با انتشار یادداشتی در صفحه اینستاگرامش، به بیان خاطره‌ای از امام (ره) در روزهای ماه رمضان پرداخت.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
