چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴ - 2025 October 15
- آیا پناهیان تذکر میگیرد؟
- آموزش کودکان برای فردای بهتر سرزمین
- جهان در آستانه‌ی بازچینش رقابت
- FATF و بحث اعتمادسازی
- چشمانداز مبهم ۱۴۰۴ بازار مسکن
- لحظه عجیب شرمگین شدن یک انسان
- عليه خاموشي زنان در تاريخ و فرهنگ ايران
- چشمانداز مبهم ۱۴۰۴ بازار مسکن
- اقتصاد دیجیتال و تابآوری زنجیره ارزش پتروشیمی زیر فشار تحریم
- کشاورزان برای تولید انگیزه ندارند
- اسنپبك و تداوم ابهام راهبردي
- منابع انسانی در بزنگاه آینده
- از جيب مشتري به نام خودروساز به كام قطعه ساز
- غزه و گروگان ابدی تاریخ
- هفت بر یک. مهمِ بیاهمیت!
- انقلاب نسل زد
- پیگیری خسارات جنگ ۱۲ روزه در مراجع جهانی
- تندروها فراتر از یک جریان سیاسیاند
فتوای امام(ره) در شب های مهتابی
اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
تدبیر24 :یادگار امام با انتشار یادداشتی در صفحه اینستاگرامش، به بیان خاطره‌ای از امام (ره) در روزهای ماه رمضان پرداخت.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
