چهارشنبه ۰۶ تير ۱۴۰۳ - 2024 June 26
- نکات سرچ در توییتر
- بیانیه جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان در حمایت از پزشکیان
- هیچ کااندیدایی به اندازه پزشکیان ویژگی و خصوصیات مثبت ندارد
- بورس به وضعیت فاجعه باری رسیده
- همایش زنان ستاد انتخاباتی پزشکیان
- آیا انصرف جلیلی جدی است؟
- آخرین امار شهدای غزه
- سرنوشت جنک اوکراین چه می شود؟
- درنگی محیط زیستی بر انتخابات ریاست‌جمهوری
- میتوان برای مدیریت کشور به پزشکیان اعتماد کرد
- مدیریت آقای پزشکیان را خیلی میپسندیدم
- نامزدهای انتخابات باید پاسخ دهندمساله اصلی آنان حجاب و گشت ارشاد است یا معیشت و فقر
- اعلام حمایت رسمی حزب جمهوریت از پزشکیان
- رای خاتمی مشحض شد
- پزشکیان به نقش زنان باور دارد
- تحليل جزیيات جديد توليد ناخالص داخلي ايران
- چالش های پیش رو پتروشیمی های متانولی
فتوای امام(ره) در شب های مهتابی
اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
تدبیر24 :یادگار امام با انتشار یادداشتی در صفحه اینستاگرامش، به بیان خاطره‌ای از امام (ره) در روزهای ماه رمضان پرداخت.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
متن اين یادداشت به شرح زیر است:
يادش به خير، سحرهاى ماه مبارك رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خوانديم. من تازه به سن بلوغ رسيده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سكته قلبى در سال ١٣٥٨ ديگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اينكه زخم معده داشتند، روزه نمي‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساك مى‌كرد ولى وقتى معلوم مى‌شد كه ضرر دارد، ديگر روزه نمى‌گرفت.
آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امكان روزه‌دارى را از بيماران سلب مى‌كرد. نماز مغرب را خيلى از اوقات به امام اقتدا مى‌كردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى كسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسيد، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره ليالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ يكربع تا بيست دقيقه‌اى با تأخير نماز مى‌خواندند. فتوايى كه بعد از ايشان، به سبب اجتهادات ديگر مراجع وقت، متروك شد، در حاليكه به نظرم كاملا صحيح است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
