هرگز به دختران نگوییم: "از دستش ناراحت نشو! او دوستت دارد"

تدبیر24 : نباید به کودکتان یاد بدهید که عشق مساوی آزار است عشق مساوی است با مهربانی و احترام و هرگز به معنی‌ صدمه زدن به کسی‌ نیست.

وقتی‌ به کودکتان می‌گویید که آسیب دیده چون کسی‌ او را دوست دارد، شما درد را با عشق پیوند می زنید. این نه تنها آزار و اذیت را عادی سازی می‌کند بلکه آزار دیگران را قابل قبول نشان میدهد.

دکتر لیزا کپلین، روانشناس و مربی‌ مهارت‌های زندگی‌، اهمیت این موضوع را توضیح میدهد که چرا ما باید برای کودکانمان روشن سازیم که عشق این شکلی‌ نیست. بسته به سن فرزندانمان میتوانیم برای آنها توضیح دهیم که چرا بعضی‌ بچه‌ها ممکن است مشت بکوبند یا شما را بزنند. ما باید این را توضیح بدهیم که این رفتار برای سرکوب کردن است نه دوست داشتن کسی.
رابطهٔ دوستی‌ بچه‌ها نباید رمانتیک سازی شود

بچه‌ها نیاز دارند که در دوران کودکیشان با پسر‌ها و دختر‌ها دوست شوند، بدون در نظر گرفتن جنسیت یکدیگر و بدون اینکه بزرگسالان معادلات رمانتیک خود و جاذبه‌های جنسی‌ را وارد این دوستی‌‌ها کنند.

دوستی‌‌های قوی و عمیق با بچه‌های دیگر با جنسیت‌های مختلف برای کودکان اهمیت دارد و والدین نباید آن را لوث کنند. البته که بعضی‌ از بچه‌ها به هم علاقمند میشوند، اما آنها معصومند و باید هم همینطور بمانند. احساس یک کودک هیچگاه نباید باری بر دیگری تحمیل کند.



بدون در نظر گرفتن قصد تهاجمی بچه ها، فرزند شما این گونه ابراز توجه منفی‌ را نمی‌خواسته. حتا اگر کودک شما سر به سر دیگری میگذاشته، هیچکسی دوست ندارد که صدمه ببیند.

اگر مسئولیت صدمه دیدن را متوجه کودکتان کنید به آنها این پیام را می‌دهید که وقتی‌ که به شما نیاز دارند، از آنها حمایت نخواهید کرد، و در آینده وقتی‌ که صدمه می‌بینند به شما چیزی نخواهند گفت. در کنار آنها بودن، به حرفشان گوش دادن و حمایت از آنها نقش مهم والدین است.

دکتر کپلین می گوید «اگر کسی‌ به کودکی صدمه میزند، حتا اگر آن شخص یک دوست باشد، آنها هر چه زودتر باید با یک شخص بزرگسال موضوع را در میان بگذرند.»
 
ندیده گرفتن بدرفتاری یک کودک برای هر دو، هم کودک بدرفتار و هم کودک قربانی٬ بد و مضر است.

بدرفتاری، بدرفتاری است، جدای از درنظر گرفتن دلیل آن. یک کودک – چه پسر چه دختر- که به دیگری صدمه میزند نیاز به مداخله دارد تا این رفتار را ادامه ندهد.

بچه‌ها نیاز به مرزبندی دارند و نیاز دارند که همدلی را یاد بگیرند. به جای اینکه از یک بچه که به دیگری صدمه میزند بپرسیم که آیا او را دوست دارد، بزرگسالان باید از او بخواهند که تصور کند دوست آنها چه حسّی داشته وقتی‌ که آسیب دیده است. اینکه از کودکمان بخواهیم که صورت دوستش را وقتی‌ که صدمه دیده بود به خاطر بیاورد کمک می‌کند که ارتباط عملشان را با نتیجهٔ دردناک و غم انگیز آن ببینند و این برای بچه‌ها بسیار اهمیت دارد.

به عنوان پدر و مادر، ما این توانایی را داریم که با خاتمهٔ این رفتارهای خشونت آمیز دنیا را عوض کنیم.