فرهاد مجیدی هم از فوتبال رفت. کاپیتان تیم فوتبال استقلال نه اولین بازیکنی است که عمر بازیگریاش به پایان رسیده و نه آخرین بازیکن خواهد بود. باید دید خداحافظی سریالی این دست از بازیکنان به کجا خواهد انجامید.
به گزارش
تدبیر24 به نقل از مهر، کمتر اتفاق افتاده که باشگاههای ما و یا حتی مسئولان فدراسیون فوتبال، یک خداحافظی آبرومند برای بازیکنان این فوتبال تدارک ببینند. "احمد رضا عابدزاده" در روز بازی پرسپولیس با بایرن مونیخ از فوتبال خداحافظی کرد و "کریم باقری" هم در بازی تیمهای ملی ایران و برزیل. هر چند که همین عابدزاده که نقش پررنگی در تاریخ فوتبال ملی این سرزمین دارد بی بازی خداحافظی مانده و نیز "کریم باقری" در پرسپولیس هنوز بازی خداحافظی انجام نداده است.
از این دست بازیکنان در فوتبال بسیارند. در واقع باید معدود بازیکنانی که برای آنها بازی خداحافظی گرفته شده را شمرد. بازیکنان فوتبال ما تا زمانی که در تیمهای خود بازی میکنند روی دور هستند اما زمانی که از فوتبال دست میکشند، به ورطه فراموشی میافتند. در واقع با یک خاطره دلچسب و یک روز به یاد ماندنی از فوتبال جدا نمیشوند.
"میشاییل بالاک" سال گذشته در چنین روزهایی بود که از فوتبال خداحافظی کرد. در بازی خداحافظی بازیکن پیشین تیمهای بایرلورکوزن، بایرن مونیخ و چلسی، بسیاری از چهرههای سرشناس فوتبال حضور داشتند. "خوزه مورینیو"، "میشاییل شوماخر"، "رودی فولر"، "دیدیه دروگبا"، "کارستن یانکر"، "مایکل اسین" و ...در مراسم خداحافظی این بازیکن حضور داشتند. مهدی مهدویکیا و وحید هاشمیان هم برای حضور در این مراسم دعوت شده بودند.
بالاک فقط یک نمونه از بازیکنانی است که با یک خداحافظی باشکوه کفش ها را میآویزد. در فوتبال جهان بازیکنانی از این دست زیادند. "تیهری آنری" آرسنال را به مقصد بارسلونا ترک کرد و به نوعی به هواداران لندنی پشت کرد اما تندیس این بازیکن در ورزشگاه امارات نصب شده است.
مسئولان باشگاهها از وعده دادن دست بکشند و با یک تدارک مناسب، بازیکن را با خاطرهای خوش بدرقه کنند. اینکه گفته شود از فلان تیم باشگاهی جهان و از بهمان تیم باشگاهی دعوت میشود تا به کشور بیایند و از این دست وعده ها، این امر به مثابه حکاکی بر روی شن است. حکاکی اگر میخواهد ماندگار باشد باید بر روی سنگ باشد. مجیدیها برای هواداران فوتبال محبوبند و باید رفتاری درخور شان در خصوص آنها صورت پذیرد.
با مرور دوباره خداحافظی فرهاد مجیدی حسی از بی اهمیتی به بیننده دست میدهد. بازیکنی که دست کم بالای ۵۰ هزار تماشگر در ورزشگاه برای وی هورا میکشیدند در روزی از فوتبال خداحافظی کرد که تنها هفت هزار نفر در ورزشگاه حضور داشتند. فدراسیون فوتبال و باشگاهها یک بار برای همیشه تکلیف این موضوع تکراری را روشن کنند و بخشی از هزینههای میلیاردی خود را به تدارک مراسم خداحافظی برای بازیکنان خود اختصاص دهند.
چیزی دردآورتر از این نیست که یک بازیکن فوتبال به جای خداحافظی با هواداران، با سکوهای خالی خداحافظی کند.