کم کاری پاکستان در احداث خط لوله صلح

به گزارش تدبیر24 به نقل از فارس، کم‌کاری پاکستان در احداث خط لوله صلح موجب از دست دادن منبع مطمئن انرژی خواهد شد، منبعی که خود پاکستانی‌ها هم می‌دانند هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد.

 عملکرد ضعیف دولت پاکستان در سالهای اخیر در خصوص روند احداث خط لوله صلح موجب شد تا وزیر نفت هفته گذشته آب پاکی را روی دست پاکستانی ها بریزد و اعلام کند«به قرار داد صادرات گاز به پاکستان خوشبین نیست».

اگرچه فلسفه احداث خط لوله صلح به سال ۸۱ باز می گردد اما در سال ۸۷ به مرحله اجرا رسید و درنهایت در اسفند سال گذشته روسای جمهور ایران و پاکستان در نقطه صفر مرزی کلنگ احداث این خط لوله را بر زمین زدند.

براساس قرارداد به امضا رسیده میان دو کشور باید احداث خط لوله صادرات گاز تا دسامبر سال ۲۰۱۴ میلادی به اتمام رسیده، روزانه ۲۱.۵ میلیون متر مکعب گاز ایران به پاکستان برسد و در مرحله بعد گاز صادراتی به این کشور به ۴۰ میلیون متر مکعب در روز خواهد رسید.

نکته جالب توجه این است که خط لوله هفتم سراسری که وظیفه انتقال گاز به پاکستان را برعهده دارد از منطقه عسلویه به نقاط مرزی شرق کشور رسیده است و تا چند روز آینده دقیقا به نقطه صفر مرزی می رسد، ولی هنوز طرف پاکستانی به دنبال سرمایه گذار برای احداث این خط لوله در خاک کشورش است.

به طوری که شاهدعباسی وزیر انرژی کشور پاکستان به دلیل نبود سرمایه گذار برای احداث این خط لوله ۷۰۰ کیلومتری، از ایران درخواست کرده است رقم ۲ میلیارد دلار در احداث این خط لوله سرمایه گذاری کند.

لازم به ذکر است پیش از تغییر و تحول در دولت های دو کشور قرار بود ایران ۵۰۰ میلیون دلار در قالب وام برای احداث این خط لوله در خاک پاکستان کمک کند ولی این کشور نتوانست برای جبران کسری هزینه احداث، سرمایه گذاران دیگری پیدا کند و حتی اخیرا چین نیز از سرمایه گذاری در احداث این خط لوله منصرف شده است.

با این شرایط بارها وزیر انرژی پاکستان به دنبال ملاقات با وزیر نفت کشورمان بود تا بتواند برای احداث خط لوله صلح زمان بگیرد و مجبور به پرداخت جریمه روزانه ۸ میلیون دلاری در ازای تاخیر در احداث خط لوله صلح نشود.

تمام امکانات صادرات گاز ایران

نکته مهمی را که باید مسئولان دولت پاکستان بدانند این است که این کشور تنها مشتری گاز ایران نیست بلکه هم اکنون گاز ایران به ترکیه و ارمنستان ارسال می شود و از طرفی مذاکراتی با عمان ،سوریه، لبنان و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس برای صادرات گاز به این کشورها انجام شده است.

از طرفی قرار داد صادرات روزانه ۲۵ میلیون متر مکعب گاز به عراق نیز بسته شده و قرار است قرارداد دوم صادرات گاز به عراق نیز منعقد شود.

همچنین مذاکراتی نیز با چند کشور اروپایی برای صادرات گاز به این کشورها انجام شده و سال گذشته نیز مذاکراتی برای احداث خط لوله ابی برای انتقال گاز به هند صورت گرفت، حتی می توان گاز چین را از طریق همین خط لوله دریایی و از طریق کشور هند ارسال کرد.

اشاره به این موارد تنها به این دلیل بود که ایران نیازی به صادرات گاز به پاکستان ندارد و می تواند گاز خود را بدون انتقال به پاکستان به شرق دور نیز ارسال کند و در عوض این پاکستان است که به گاز ایران محتاج است.

چرا پاکستان به گاز ایران محتاج است

اولاً باید گفت ایران دومین دارنده ذخایر گاز طبیعی جهان است که به هیچ کشوری وابستگی سیاسی ندارد و به عنوان یک کشور مستقل شناخته می‌شود،بنابراین منبع مطمئنی برای تامین انرژی منطقه شناخته شده است.

از طرفی نیز باید گفت راه اندازی خط لوله صلح در خاک پاکستان می تواند منجر به برقراری امنیت منطقه‌ای و به خصوص حل مشکل ناامنی در نقاط مرزی این کشور با ایران و حتی ایجاد اشتغال در مناطق مرزی پاکستان و ایران شود.

همچنین استفاده و بهره گیری پاکستان از این خط لوله، به جهت کمبود شدید انرژی در این کشور می تواند در آینده اقتصادی پاکستان نیز مفید باشد زیرا تحقق این طرح، منجر به‌ تحرک صنایع این کشور و افزایش قابل توجه اشتغال، بهره‌وری و نهایتا افزایش‌ مزیت‌های اقتصادیش خواهد شد.

از این رو پاکستانی ها باید به فکر تکمیل احداث خط لوله واردات گاز از ایران باشند و به خط لوله تاپی که مستقیما زیر نظر آمریکا اداره می شود دلخوش نکنند زیرا قطع و وصل شدن گاز خط لوله تاپی تنها بسته به یک اشاره آمریکایی‌ها خواهد بود.