چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ - 2025 August 06
- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
یکی از علت های پیدایش داعش
تدبیر24:کرامت ذاتی انسان، امری «برون دینی» است یعنی انسان، پیش از آنکه متدین به دین خاصی باشد، چنین حیثیتی را داراست.
در صورتی که اگر بگوئیم چون فلان دین حکم به کرامت انسان می کند، پس وی از چنین ویژگی برخوردار است، بدیهی است که چنین ویژگی ای ذاتی او نیست، بلکه وصفی اعطایی است که تنها با اعتقاد به آن دین خاص، می توان چنین حیثیتی برای انسان قائل شد.
قرآن نیز به کرامت انسان توجه کرده است. در صورتی که اگر بگوئیم چون فلان دین حکم به کرامت انسان می کند، پس وی از چنین ویژگی برخوردار است، بدیهی است که چنین ویژگی ای ذاتی او نیست، بلکه وصفی اعطایی است که تنها با اعتقاد به آن دین خاص، می توان چنین حیثیتی برای انسان قائل شد.
قرآن نیز به کرامت انسان توجه کرده است. مساله ای در فقه ودر باب طهارت مطرح است که بسیار مهم است واهمیتش از آن روست که یک نکته اخلاقی دقیق در آن نهفته است . موضوع این است که وضو ساختن به خودی خود مستحب است ونه واجب. فقط در زمانی وصف وجوب می گیرد که مقدمه واجبی باشد مانند اینکه نماز واجب است وبرای به جا آوردن نماز لازم است وضو ساخته شود.
حال اگر در جایی که آب فقط در اختیار کسی باشد که او برای در اختیار گذاشتن آب اندک برای وضو مبلغ سنگینی را مطالبه کند ومکلف می داند که با پرداخت این مبلغ سنگین زندگی اش دچار بحران نمی شود، واجب است این مبلغ سنگین را بپردازد وآب برای وضو را بخرد و وضو بسازد تا نمازش را اقامه کند. اما اگر دارنده آب مبلغی برای آب مطالبه نکند وفقط منت به سر آن شخص بگذارد، در اینجا حکم به یکباره عوض می شود ومکلف نه تنها از دریافت آب منع می شود وبلکه اگر آب را با منت بگیرد، حرام مرتکب شده است و وضوی او نیز صحیح نیست ونمی تواند با آن وضو نماز به جای آورد.
این مساله که تکیه اصلی اش روی اخلاق است بیانگر آن است که کرامت انسانی در نزد خداوند متعال به مراتب از جایگاه والاتری برخوردار است. کرامت ذاتی انسان، امری «برون دینی» است یعنی انسان، پیش از آنکه متدین به دین خاصی باشد، چنین حیثیتی را داراست. در صورتی که اگر بگوئیم چون فلان دین حکم به کرامت انسان می کند، پس وی از چنین ویژگی برخوردار است، بدیهی است که چنین ویژگی ای ذاتی او نیست، بلکه وصفی اعطایی است که تنها با اعتقاد به آن دین خاص، می توان چنین حیثیتی برای انسان قائل شد.
قرآن نیز به کرامت انسان توجه کرده است. حال سوال اینجانست که چرا گاه این کرامت از سوی عده ای از مسلمانان نادیده گرفته می شود؟ به نظر می رسد که جهل به روح دین وتمسک به ظواهر دینی که تاب تفسیرهای مختلف را دارد، سبب شده است تا امروز افرادی تا به این حد تنزل کنند که کرامت همنوع خود را نادیده بگیرند.پیدایش گروه های تکفیری که به خود مطلق پنداری متصلبانه روی آورده اند، از معبر بی توجهی به کرامت انسانی گذشته است واین بی توجهی نیز از معبر مطلق انگاری دریافت های خود از ظواهر دینی عبور کرده است.
روح دین که اساسا برای کرامت بشر نازل شده است مورد غفلت و بی توجهی قرار گرفته است.پس به یقین نمی توان نقش برداشت های فقهی ناسازگار با روح دین را نادیده گرفت. اندیشه آنهایی که در گذشته گروهی از پیروان اهل بیت(ع) را رافضی می انگاشتند امروز به رافضی بودن هر که غیر از ماست انجامیده است. ودایره وسیعی از مسلمین را در بر گرفته است. بازگشت به روح دین بسیار مهم است که امروز در میان گروه های داعشی و تکفیری غفلت مطلق از آن وجود دارد.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
