کیش مات امور فرهنگی در کرستان

تدبیر24: شورش عزیزی*- چیدمان اکثریت مدیریت فرهنگی در کردستان به نحوی است که بازیگران این عرصه به دلیل عدم آشنائی با امور فرهنگی موجب شده¬اند که قطار تحول فرهنگی کردستان حرکت نکرده به ایستگاه آخر برسد و ساکنان دیار فرهنگی در زمینه فعالیت فرهنگی؛ استان خود را همیشه در حالت کیش مات بدانند. در تعریف کیش مات می¬توان اظهار داشت: « کیش مات یا کیش و مات یا شاه مات به شرایطی در شطرنج گفته می‌شود که در آن شاه یکی از طرف‌های بازی در خانه‌ای قرار بگیرد که از سوی مهره حریف کیش شود و نتواند به خانه‌های کناری برود زیرا در آنجا نیز یا مهره‌های دیگری هستند یا آنجا نیز کیش می‌شود و در این حالت بازیکن شکست می‌خورد و بازی به پایان می‌رسد.»

با در نظر گرفتن تعریف فوق؛ شایسته است تعریفی از مدیریت فرهنگی هم ارائه گردد: « اصطلاح مدیریت فرهنگی جامعه اگرچه بسیار فراتر از مدیریت فرهنگی در سازمان¬ها و بخش¬های فرهنگی به عنوان زیرمجموعه¬های آن جامعه است اما برای اجرا و كاربرد تفاوت ماهوی چندانی ندارند. مدیریت بر هر حوزه بدون برنامه ریزی و سازماندهی ممكن نیست. مدیریت فرهنگی از آن رو حائز اهمیت است كه فرهنگ در زندگی افراد جامعه و ایجادهویت ملی، نوآوری، كارآفرینی، سرمایه، فن آوری و... اهمیت بسیار دارد. از آنجا كه هدف گذاری و برنامه ریزی، ضرورت مدیریت محسوب می شوند، این دو بدون شناخت وضعیت موجود كه مبتنی برگذشته است، امكان پذیر نمی باشد. مدیریت فرهنگی با اتكا به ارزش¬های جامعه باید در پی اعتلای فرهنگ باشد و شرایطی را فراهم نماید كه اهداف مورد نظر به گونه¬ای مطلوب حاصل شود؛ چرا كه دستیابی به اهداف مطلوب فرهنگی، تاثیر قابل توجهی بر دیگر فعالیت¬ها خواهند داشت.»( پژوهشنامه 31، مدیریت فرهنگی )

اکثریت مدیران فرهنگی منتخب در کردستان یا سفارشی هستند و یا اینکه در اتوبوس همراه منتخب دولت به این دیارمی آیند به نحوی که از هر زاویه مذکور به انتخاب مدیران فرهنگی کردستان بنگریم، روزنه امید نمی بینیم. در دیاری که دو فستیوال جهانی و ملی تأتر در آن برگزار می¬گردد هنوز سالن اختصاصی برای تأتر وجود ندارد که تنها دلنگرای شهروندان کردستان سالن خالی تأتر همچون سینماهایش باشد. عرصه حضور روزنامه در کردستان همچون صندلی های سینمایش خالی است و بیشتر مدیران فرهنگی بااین واقعیت ملموس بوده اند که هر روز از میزان مراجعه کنندگان به کتابخانه¬ها کاسته می¬شود و مسئولان امر بجای حل مشکل با ارائه آمارهای توهمی از واقعیت فرار می¬کنند.

تاریخ نویسان و صاحبان اندیشه بر این باورند که مرکز استان فرهنگی در کارنامه علمی خود، پسوند دارالعلوم را به ثبت رسانده است؛ اکثریت مسئولان فرهنگی کردستان به چه می اندیشند که بدون هیچ فعالیت فرهنگی، فقط در فکر حفظ صندلی هستند و قضاوت تاریخ برایشان مهم نیست. البته می¬گویند که تاریخ را همیشه صاحبان قدرت نوشته¬اند پس این مدیران فرهنگی که به فرهنگ کردستان کیش مات داده¬اند بدون شک خود تاریخ نگاری اجاره می¬کنند که در مدح اینان صفحات تاریخ را بنگارند. اما این حقیقت هیچ وقت با زور و زر مدیریتی خریداری نمی شود صدای عدالت و آزادی خواهی است که روزی بر منبر حق می¬نشیند و فرهنگ کردستان را جانی تازه می¬بخشد.
* روزنامه نگار