معمولا حكومتها بايد به دنبال مطالبات مردم باشند و به خواستهاي مردم احترام قائل شوند، اما در كشور ما، يك جماعتي نه تنها توجهي به مطالبات مردم ندارند، بلكه اگر مردم حركتي هم انجام دهند و خواستهاي خودشان را ابراز كنند، آنها خودشان را به تجاهل زده يا مسائلي را مطرح ميكنند كه از مسووليت در برابر مردم فرار كنند.
اصولگرايان چون در انتخابات شكست خوردند براي حفظ حيثيت خودشان و براي اينكه شكست را در ظاهر نپذيرند و به روي خود نياورند، دست و پا ميزنند؛ گاهي در مجلس اقدام به كارهايي ميكنند كه دست رييسجمهور منتخب را در انتخاب وزراي دلخواه ببندد و گاهي توسط برخي گروههاي اصولگرا يا حتي افراطيون اصولگرا و حتي گروههاي خودسر براي آقاي روحاني خط و نشان ميكشند.
هدفشان اين است كه آقاي دكتر روحاني را تحت فشار قرار دهند و ايشان هم دستش براي انتخاب وزراي دلخواهش باز نباشد و ثانيا وانمود كنند كه به هر حال ما شكست نخورديم.
آقاي دكتر روحاني نيز اگر بخواهد به پيمان خودش با مردم و خدا عمل كند و اگر بخواهد مطالبات مردم را دنبال كند، بايد وزرايي را انتخاب كند كه پاسخگوي اين مطالبات و نيازهاي مردم باشند و در غير اين صورت، مردم ديدگاهشان عوض ميشود. مردمي كه رأي دادند اگر ببينند منتخبشان به خواستههايشان عمل نميكند آنها نظرشان عوض خواهد شد و اين دقيقا حربه اصولگرايان براي ناكارآمد كردن دولت آقاي دكتر روحاني است.
اميدواريم آقاي دكتر روحاني با قوت و قدرت راه خدا و مردم را دنبال كند و جا نزند و احساس ضعف نكند، چرا كه اگر احساس ضعف كند و در مقابل خواستههاي ناحق كوتاه آمده و از حق مسلم خود و مردم كوتاه بيايد، فردا و فرداها بازهم از ايشان خواستههايي دارند و طلبكار ميشوند؛ امروز وزرا را بر ايشان تحميل ميكنند و فردا استانداران و فرمانداران و مديران كلها و فرداها برنامههاي ديگر و پس از مدتي متوجه ميشويم همان آش و همان كاسه است. از اين رو آقاي روحاني بايد با توكل بر خدا و تكيه بر پشتوانه عظيم اجتماعي با قدرت خواست مردم را عملي كند.