مداحان مراقب باشند پا را از گلیم خود فراتر نگذارند

  تدبیر24: یک استاد حوزه و دانشگاه گفت: مداحی که درس دین نخوانده و فقط بواسطه صدایی که داشته خودش را مطرح کرده است، حالا وسط مداحی اش خطابه هم می گوید و وقتی می بیند اعتراض و صدای کسی در نمی آید رفته رفته پایش را فراتر می گذارد و جای سخنران هم می نشیند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی امید وارنا، جلسه «نگاهی دیگر به واقعه عاشورا» روز یکشنبه ۲۵ مهر ماه، به همت کمیسیون بانوان فرمانداری شهرستان پیشوا و با همکاری دو حزب اعتماد ملی جنوب شرق استان تهران و جمعیت زنان مسلمان نواندیش ورامین برگزار شد.

سخنران این جلسه دکتر سمیه طهماسبی، دانش آموخته دکترای حکمت و فلسفه اسلامی و دارای تحصیلات حوزوی در سطح عالی بود. وی که از اساتید برتر حوزه و دانشگاه و مسئول شاخه بانوان حزب اعتماد ملی است بیشتر سخنان خود را به روشنگری پیرامون تحریفات درباره واقعه عاشورا اختصاص داد. در این جلسه علاوه بر حضور برخی فعالین سیاسی و اجتماعی، محمد کرم محمدی (فرماندار شهرستان پیشوا)، ناهید صالحی (مسئول امور بانوان شهرستان پیشوا)، زهرا معظمی گودرزی ( مسئول امور بانوان فرمانداری شهرستان پاکدشت) و منیر لطیفی مهر (مسئول امور بانوان فرمانداری شهرستان قرچک) نیز حضور داشتند.

به گزارش خبرنگار امید وارنا، سمیه طهماسبی در سخنان خود ضمن تاکید بر وحدت شیعه و اهل تسنن گفت: یکی از انحرافاتی که از ناحیه ی برخی افراد سطحی و نادان و گاهی مغرض در بین مسلمانان در حال اتفاق افتادن است و دشمنان نیز به آن دامن می زنند و آتش فتنه ها را در مناطق مختلف روشن می کنند، تمرکز بر اختلافات و کاهش مشترکات میان اهل تشیع و اهل تسنن است. در حالی که برخی کتاب ها و تألیفاتی که اهل تسنن درباره واقعه عاشورا نگاشته اند مبیّن حب و محبتشان به اهل بیت (علیهم السلام) است. اخیراً هم مشاهده کردیم که جناب آقای مولوی عبدالحمید از علمای بزرگ اهل تسنن در ایران به مناسبت ایام سوگواری واقعه کربلا به صراحت اعلام کردند که "شما هیچ اهل تسننی را سراغ ندارید که مخالف اهل بیت (علیهم السلام) باشد یا حب و محبت اهل بیت (علیهم السلام) را در دل نداشته باشد.” این یعنی از دیدگاه این عالم بزرگ سنی مذهب اگر کسی محبت اهل بیت را در دل نداشته باشد، اصلاً اهل سنت نیست. پس ما باید این مرز ها را به خوبی بشناسیم و آنها را به درستی در نظر داشته باشیم وتبلیغ کنیم. تنها راه مبارزه با فتنه هایی که دشمنان اسلام در کشور های اسلامی با عنوان اختلاف مذاهب به وجود آورده اند، آگاهی و کسب معرفت و معرفت بخشی به دیگران ضمن تأکید بر مشترکات بین مذاهب و دوری از اختلافات است.

رئیس شاخه بانوان حزب اعتماد ملی ادامه داد: برخی به یاد دارند که در اوایل انقلاب که مردم به نام دین و تبعیت از حضرت امام خمینی (ره) انقلاب کردند، برخی گروه های مارکسیستی و کمونیستی معتقد بودند که دین افیون ملت ها است و مانند ماده مخدری عمل می کند که مردم را وادار به ظلم پذیری و رضایت به وضع موجود می کند. اما انقلاب اسلامی ایران که در واقع نشأت گرفته از شعار و پیام عاشورا و امام حسین (علیه السلام) بود، بطلان این فرضیه را نشان داد و ثابت کرد که دین برانگیزاننده انسانها علیه ظلم، نابرابری و رذائل اخلاقی و تشویق کننده انسانها به اصلاح است.وی با اشاره به برخی تحریفات در واقعه ی عاشورا گفت با توجه به سخنان امام حسین (علیه السلام) می توان پیام و انگیزه حرکت وی را تفسیر کرد؛ چراکه از لحظه حرکتشان از مدینه، انگیزه خودشان را دارای جوهره ی اصلاح طلبانه مطرح کردند؛ اگرچه بنی امیه تلاش می کرد که نشان دهد انگیزه امام حسین یک انگیزه فردی است و عدم بیعت ایشان و قیامشان علیه ظلم در حد یک قیام کور است و قصد داشت تا آن را در همان نطفه خفه کند؛ اما اگر سخنان روشنگرانه امام حسین (علیه السلام) از ابتدای حرکت ایشان تا زمان شهادتشان به درستی به مردم منتقل شود، فارغ از زمان و مکان می تواند تأثیرگذار در آینده جوامع بشری باشد.

وی با اشاره به اینکه عمّال بنی امیه امام حسین (علیه السلام) را خارجی می خواندند، گفت: "خروج” اصطلاحی است که به معنای نپذیرفتن بیعت حاکم است و فرد خارجی نیز که در علم کلام و تاریخ بدان اشاره شده است به افرادی گفته می شود که با حاکم زمان بیعت نکنند و بطورکلی به افراد منتقد در حکومت های خلفا، خارجی می گفتند و امام حسین (علیه السلام) در جامعه زمان خودش یک منتقد به تمام معنا بود. امام حسین (علیه السلام) به زیر پا گذاشتن احکام و حق مردم ، استفاده خواص از رانت ها، کسب پست ها توسط افراد ناشایست انتقاد داشت. بنابراین امام حسین می فرمایند: "شخصی مثل من نمی تواند با فردی مثل یزید بیعت کند.” چراکه اگر ایشان بیعت را می پذیرفتند و از انتقاد دست بر می داشتند بهترین مقام ها را می داشت. یزید هم در کاخ خود و در روزهای آخر که اسرا را آورده بودند، هرچند به ظاهر اعتراف کرد که امام حسین (علیه السلام) هر چه می خواست در اختیارش قرار می دادم تا بیعت کند. اما امام حسین (علیه السلام) می گوید که من با چنین کسی بیعت نمی کنم و از آنجا که امنیت خودشان و خانوده و یارانشان در مدینه تأمین نبود از آنجا حرکت کردند. حضرت می فرمایند: "خائفاً یترقب” و همین نشان می دهد که ایشان به قصد کسب حکومت حرکت نکردند. روح قیام امام حسین در واقع به یک معنا اجبار به حرکت برای خارج شدن از تحت ظلم و نشان دادن اعتراض بود نه شروع یک جنگ! امام حسین (علیه السلام) بر اساس اعتقادات قرآنی که از پیامبر اکرم (ص) و پدر بزرگوارشان آموخته بودند، از وضع موجود ناراضی بود و چون ناراضی بودند بیعت را نپذیرفند و چون بیعت را نپذیرفتند مجبور به حرکت شدند. اگر حرکت نمی کردند یک انسان عافیت طلب مانند بقیه انسان ها به حساب می آمدند. امام محمد غزالی در جایی گفته است که امام حسین (علیه السلام) اشتباه کرده اند که حرکت کرده اند. ایشان هم باید یک گوشه ای زندگی شان را می کردند و کسی هم با ایشان کاری نداشت و اگر بیعت هم می کردند مشکلی پیش نمی آمد. این سخنان غزالی به شدت مورد انتقاد است چراکه اهل بیت (علیهم السلام) چگونه می توانند امام مسلمانان باشند در حالی که در برابر ظلم کوتاه بیایند و عافیت طلبی پیشه کنند؟! امام که نمی تواند مانند بقیه باشد چرا که باید هدایتگر و مؤثر باشد. لذا اگر پیام امام حسین به درستی برای جهانیان تبیین شود، در سرتاسر دنیا خریدار دارد؛ زیرا فطرتاً تمامی انسانها به دنبال آزادی، نفی ظلم و برقراری عدالت هستند. پس اگر ما می بینیم این پیام شنیده نمی شود و آنچنان که ما دوست داریم در دنیا طرفدار پیدار نمی کند، مشکل از ماست که نمی توانیم آن را به درستی تبیین کنیم و به روش های درست به تصویر بکشیم. دشمنان نیز از همین نارسایی ها و تحریف هایی که مراسم ما به آن دچار شده است استفاده می کنند و از آن به عنوان ابزاری جهت پیشبرد اهدافشان برای اختلاف افکنی میان مسلمانان بهره می برند.

رئیس سابق حوزه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) افزود: ما امروزه تحریفات بسیار ناجوانمردانه ای در حق قیام امام حسین (علیه السلام) مشاهده می کنیم. به عنوان مثال تقلیل دادن فلسفه ی حرکت امام حسین (علیه السلام) به ابزاری برای بخشش گناهان و پایین آوردن آن حضرت تا این سطح که به قول شهید مطهری یک آموزه مسیحی است که برخی روضه خوانان وارد روضه های ما کرده اند. مگر می شود که یک نفر در سرتاسر سال گناه کند بعد بیاید در مراسم امام حسین (علیه لسلام) شرکت کند و به اندازه بال مگسی اشک بریزد تا گناهانش بخشیده شود و از فردا دوباره گناهانش را از سر بگیرد تا سال آینده؟! متصور شدن چنین فلسفه ای برای قیام عاشورا بجای آنکه یک فلسفه گناه زدا باشد، یک فلسفه گناه آفرین است. هدف امام حسین (علیه السلام) اصلاً چنین چیزی نبود؛ هرچند اگر یک شیعه، با معرفت در مجلس امام حسین ظاهر شود، شفاعت و ریزش گناهان نصیبش می شود؛ چراکه آن معرفت به شخص می آموزد که اگر می خواهی مورد توجه امام حسین (علیه السلام) باشی ابتدا باید گناهانت را ترک کرده باشی و سنخیت روحی و اخلاقی و رفتاری با صاحب آن پیام پیدا کنی تا مشمول شفاعت ایشان قرار بگیری!

425610592_166607_8854276033547659353

این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: متأسفانه این روز ها شاهد مداحانی هستیم، که مداحی شغلشان شده است و این یکی از آسیب های جدی مجالس امام حسین (علیه السلام) است. در گذشته چنین چیزی نبود و مداحی شغل بحساب نمی آمد. متأسفانه مداحان آنقدر زمینه را برای خودشان در کشور ما باز دیدند که در برخی مجالس سخنران و خطیب را هم که باید معرفت آفرین و شعور برانگیز باشند، حذف می کنند. دستمزدهای آنچنانی می گیرند و در همه مسائل دخالت می کنند. به قولی برخی مداح ها به همه افراد از بانی مجلس گرفته تا آن کسی که چایی پخش می کند، می گویند اجر زحماتتان با خدا و امام حسین ( علیه السلام ) اما نوبت خودشان که می رسد اجرشان ظاهراً با خدا و امام حسین (علیه السلام) نیست و با چک و پول است. در روزنامه گفتگویی از آقای غرضی که زمانی وزیر و کاندیدای ریاست جمهوری این کشور بوده اند، می خواندم که می گفتند "برخی مداحان شبی پانزده میلیون تومان درآمد دارند.” این برای یک جامعه اسلامی که شعار معرفت امام حسین (علیه السلام) را می دهد فاجعه است. متاسفانه مراسم عزاداری اباعبدالله (علیه السلام) برای یک عده تبدیل به دکانی شده است که بیایند و یک شوری بیافرینند و پول های میلیونی بگیرند. اگر خبرنگاری هم بخواهد افشا کند که منبع این پول ها کجاست باید تاوانش را با زندان بدهد. اگر می بینیم جامعه ای دارد از شعارهای حسینی دور می شود، از عدالت طلبی دور می شود و آن پیام عاشورا را به همراه ندارد و تنها تبدیل به وسیله ای برای درآمدزایی و موقعیت آفرینی عده ای خاص شده است، باید بدانیم که اینها بزرگ ترین تحریفاتی است که نه تنها در فلسفه قیام حسینی(علیه السلام) بلکه در کل دین ما ایجاد شده است. امام حسین (علیه السلام) و دیگر معصومین میزان سنجش اعمال ما هستند تا ما ببینیم که اعمالمان چقدر به آنها نزدیک است یا چقدر از آنها فاصله گرفته است و متأسفانه می بینیم که در بعد اجتماعی خیلی از آنها فاصله گرفته ایم. اگر مداحانی چنین درآمدهای نامشروع و حرامی کسب می کنند، اگر مدیرانی به نام حکومت و دولت اسلامی املاک و حقوق های نجومی دریافت می کنند و وقتی کسانی این ظلم ها و نابرابری ها و تبعیض ها را مورد انتقاد و افشا قرار می دهند باید از زندان بترسند، نشانه آن است که داریم از شعار عدالت خواهی حسینی (علیه السلام) فاصله می گیریم و باید همه به فکر چاره باشیم و در درجه ی اول اصلاح این روند باید در دستور کار مسئولان عالی رتبه و دولتمردان دلسوز قرار گیرد والا باید منتظر فروپاشی از درون باشیم!

وی افزود: متأسفانه اگر مردم جهل به دین یا بد فهمی از دین داشته باشند آنوقت دین می شود افیون و مخدر جامعه و کسانی هم که می خواهند دین را ابزار قدرت طلبی های خود قرار دهند، دوست دارند که مردم در جهل باقی بمانند. چرا یک عده از گسترش شبکه های اجتماعی واهمه دارند؟! چون خاصیت شبکه های اجتماعی این است که با گردش آزاد اطلاعات افکار عمومی جامعه را شفاف و در نتیجه مسئولان را مجبور به پاسخگو یی می کند. آن آزادی که امام حسین (علیه السلام ) با روح حرکت خود بنیان نهاد نشان می دهد که حاکمان و صاحبان قدرت اگر داعیه ی دینمداری دارند باید حق انتقاد را به رسمیت بشناسند و منتقدان را بر صدر بنشانند؛ چراکه قدرت طلبی سیری ناپذیر است. می خواهد قدرت مالی باشد یا سیاسی، باید جایی مهار شود و آن از طریق انتفاد پذیری است. باید به مطبوعات و رسانه ها آزادی بیان و به علما و اندیشمندان آزادی اندیشه داد. اینها آن بنیادهای قوی است که در اسلام، قرآن و نهضت حسینی ریشه دارد و ما باید در مجالسمان بر آنها تکیه کنیم. من فکر می کنم برخی مداحان از عمد چنین کارهایی را انجام می دهند. مداحی که درس دین نخوانده و فقط بواسطه صدایی که داشته خودش را مطرح کرده است، حالا وسط مداحی اش خطابه هم می گوید و وقتی می بیند اعتراض و صدای کسی در نمی آید رفته رفته پایش را فراتر می گذارد و جای سخنران هم می نشیند. در این باره همه ما مقصر هستیم، چه آنهایی که پای سخنان این مداحان می نشینند و چه آنهایی که این قبیل مداحان را دعوت و تشویق میکنند و پول می دهند و آنها را پشتیبانی می کنند. تحریف بزرگتر آن است که عده ای هم به این مداحان رشوه می دهند تا با سوء استفاده از احساسات و عواطف پاک مردم در مراسماتشان بر علیه یک جناح یا افرادی خاص صحبت کنند و متأسفانه وقتی یک مداح بی سواد تا این حد میدان پیدا می کند، کار را بجایی می رساند که این تهمت را به امام حسین (علیه السلام) می زند که نعوذبالله حضرت فحاش بوده اند. خوب چه تحریفی بالاتر از این است؟! من در جریان هستم که برخی بزرگان دین به حال این مداح گریه کردند و اعلام موضع هم کرده اند. وقتی معارف اهل بیتی که سراپا مجسمه ی ادب هستند و به پیروان خود یاد داده اند که حتی اگر با دشمن و مخالف می خواهی صحبت کنی تنها وصف حالشان را بگو یید و اجازه فحاشی و توهین و تحقیر ندارید، این چنین تحریف می کنند، این نتیجه جهل ماست که با استقبال از مراسم اینگونه افراد باعث می شویم امر بر خودشان و اطرافیانشان مشتبه شود و پایشان را از گلیمشان فراتر بگذارند و فلسفه عزاداری امام حسین (علیه السلام) را زیر سوال ببرند و به این عمل قبیحشان افتخار هم کنند. آیا در جامعه اسلامی باید یک روزنامه نگار یا مسئول رسانه ای که رانت یا ملک خواری یک عده ای را افشا می کند برود زندان اما مداحان توهین کننده به ساحت مقدس اباعبدلله درصدر مجالس جا داشته باشند؟! هم مقامات مسئول باید درباره این اتفاقات ناخوشایند خودشان را بسنجند که چقدر در راه امام حسین (علیه السلام) هستند و هم ما مردم نباید سیاه لشکر هر لشکری بشویم و در هر مجلسی شرکت کنیم؛ چراکه اگر چنین کردیم در زمره جاهلان قرار گرفته ایم و در صف همان هایی ایستاده ایم که در زیارت عاشورا لعنشان می کنیم. باید خیلی مراقب باشیم!

425633878_166533_14539769929507198650

این استاد حوزه و دانشگاه یک آسیب دیگر عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) را خارج کردن این عزاداری ها از جنبه مردمی دانست و گفت: از گذشته مردم از درآمد و پس اندازهای خودشان از روی محبت به امام حسین مراسماتی را برگزار می کردند اما امروز می بینیم که پای برخی شهرداری ها و مراکز دولتی و حکومتی به میان می آید و ایجاد انحراف می کنند. وقتی تصویب می کنند که هشت میلیارد تومان به هیأت ها کمک شود، این هزینه از کجا تأمین می شود؟ در قبال چه چیزی و در کنار چه آسیبهای اجتماعی این هزینه ها صورت می پذیرد؟ اجازه دهید مردم خودشان دین داری و عزاداری شان را بکنند و این خیلی بیشتر به نفع دین است. هرکجا مراسم دستوری شد و قرار شد یک عده بخاطر برگزاری آن مجلس حقوق بگیرند نتیجه ی فرهنگی اش همین می شود که با وجود تصویب بودجه های میلیاردی و دهها متولی فرهنگی پاسخگویی نسبت به وضع فرهنگی جامعه در هاله ی ابهام باشد. لذا باید کار دین را به متولیانش و عزاداری ها را هم به خود مردم سپرد.

وی با تأکید بر اینکه در مراسم عزاداری نباید به هر قیمتی اشک مردم را در بیاوریم افزود: اشک ریختن یک واکنش احساسی طبیعی است. چنانچه وقتی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در هنگام مرگ فرزندشان ابراهیم اشک می ریختند از ایشان پرسیدند که ای رسول خدا شما چرا گریه می کنید؟ ایشان فرمودند: من هم مانند شما یک انسان هستم و عواطف انسانی دارم. در قرآن نیز آمده است که: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ». پس قابل انتظار است که عواطف اندوهبار با اشک به صورت طبیعی بروز پیدا کند همچنانکه عواطف شادمانه به گونه ای دیگر بروز میکند؛ اما متأسفانه عده ای فکر می کنند در هر مراسمی که گریه بیشتری از مردم گرفته شود، حالا چه با دروغ و دست آویز قرار دادن هر فاجعه ای، آن مجلس بهتر و ارزشمندتر است. یا آنکه فکر می کنند هرچه تعداد عزاداران در مجلسی بیشتر باشد، آن عزاداری مقبول تر است؛ درحالیکه برای اهل بیت (علیهم السلام) حضور کیفی و نیت پاک مهم است نه حضور کمّی! آن مجلسی ارزشمند است که معرفت آفرین باشد، حتی برای پنج نفر؛ آن مجلسی بهتر است که وقتی از آن مجلس بیرون می رویم ما را به فکر و مطالعه وادار کند رفتار مارا نسبت به اطرافیان و همنوعان خوشایند تر و به معرفت ما بیافزاید و جرأت ظلم ستیزی و هزینه دادن در راه آن را در ما ایجاد کند و باعث شود زبان و قلم ما در انتقاد سازنده از وضعیت موجود به کار بیافتد؛ لذا می بینیم رسم علما است که با هر تعدادی هم شده مراسم عزاداری در خانه شان برگزار می کنند. رسول گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند: «إذا ظَهَرَتِ البِدَعُ فی اُمَّتی فَلیُظهِرِ العالِمُ عِلمَهُ ، فَمَن لَم یَفعَل فَعَلَیهِ لَعنَهُ اللَّهِ» یعنی زمانی که بدعت در امت من ایجاد شد فرد اندیشمند و دانا وظیفه دارد علم خودش را اظهار کند و اگر چنین نکرد لعنت خدا بر اوست. این حدیث برای همه ما مسئولیت آفرین است و نمی توانیم از زیر بار سنگین آن شانه خالی کنیم و همه چیز را گردن حکومت بیاندازیم و بگوییم نهادها بروند این مشکلات را درمان کنند. بلی! همه به جای خود مسئولیت دارند؛ اما خود ما هم باید مسئولیتمان را بپذیریم.

این فعال حقوق زنان در پایان با اشاره به نقش حضرت زینب (سلام الله علیها) گفت: ما می بینیم که حضرت زینب (سلام الله علیها) پس از واقعهکربلا، زبانشان گویاتر می شود و با شجاعت مثال زدنی یزید را چنان محاکمه می کنند که در تاریخ بی سابقه است. کار یزید به عنوان خلیفه را به جایی می رساند که او مجبور میشود تقصیر را از عهده ی خود خارج و به گردن والی خود عبیدالله بیندازد.آزادگی که شعار و پیام عاشورا است به انسان این جرأت را می دهد که در مقابل ظلم ایستادگی کند و از هیچ چیزی نهراسد. شهید مطهری معتقد است که بالاترین آزادی، آزادی معنوی است که از درون و بر اساس معرفت نشأت می گیرد. چنین آزادی است که میوه شجاعت، انتقاد سازنده و به چالش کشیدن حاکمیت مستبدان را فراهم می آورد. اینگونه می شود که حضرت زینب (سلام الله علیها) به عنوان یک بانو، تبدیل به زن قهرمان جهان می شود و در برابر جبّار ترین حاکم قد علم می کند؛ آنچنانکه مرحوم شریعتی در وصف ایشان از زبان مردم آن زمان می گوید: «ای زبان علی در کام!» یعنی انگار که حضرت علی سخن می گوید و ما کمتر داریم یا شاید نداشته باشیم حماسه ای را که نقش آفرین اول صحنه آن یک بانو باشد؛ لذا اینجاست که پرده از تحریف و کج فهمی دیگری دیگری برداشته می شود. از نظر اسلام حق طلبی، عدالت طلبی، ظلم ستیزی، فعالیت اجتماعی و مسئولیت و مدیریت سیاسی و اجتماعی مختص مردان نیست. این را حضرت زینب (سلام الله علیها) هزار و چهارصد سال پیش قبل از بوجود آمدن موج های اول و دوم و سوم فمینیسم تبیین کرده اند و ثابت کرده اند که جامعه باید با حضور هر دو قشر مرد و زن ساخته شود و تصمیماتی که بدون هماهنگی و در نظر گرفتن نظرات قشر دیگر گرفته شود ناقص است. این بخشی از فرهنگ این و عاشوراست که متأسفانه در کشور ما خلأ شدید آن مشاهده می شود. در درجه اول خود بانوان باید به خودآگاهی برسند و ظرفیت ها و الگوهای خود را بشناسند و در مرحله ی بعد مقامات مسئول از این ظرفیت بی پایان در جهت به تعادل رساندن تصمیم ها و عملکردهای سیاسی اجتماعی،جامعه را محروم نسازند.نمی شود نام حضرت زهرا ( سلام الله علیها) و حضرت زینب (سلام الله علیها) را به عنوان الگوی دینی ببریم اما خلاف مرام آنها عمل کنیم و در عرصه ای حضور پیدا نکنیم که آنها حضور پیدا کردند وزنان را از این مسئولیت پذیری برحذر و از حق تعیین سرنوشت اجتماعی سیاسی محروم کنیم.

در پایان این جلسه توسط محمد کرم محمدی، فرماندار شهرستان پیشوا از سمیه طهماسبی تقدیر بعمل آمد و ایشان به همراه هیئتی برای زیارت آستان مقدس امامزاده جعفر (علیه السلام) شهرستان پیشوا عازم این بارگاه شدند.