دغدغه‌های فرهنگیان

تدبیر24 » سه‌ سال و اندی از آغاز بکار دولت یازدهم و برخلاف تمامی اظهارنظر‌ها و ادعاها، تاکنون فرهنگیان شاهد اقدامی راهگشا در این زمینه نبوده‌اند و باید گفت دولت یازدهم برای پاسخگویی به مطالبات فرهنگیان از پویایی و جدیت لازم برخوردار نیست.

به باور نگارنده، دولت یازدهم در سال پایانی فعالیت خود برای بودجه‌ریزی در بخش آموزش‌و‌پرورش به صورت کارشناسی عمل نکرده است. در واقع روندی که دولت اعتدال در زمینه‌ی عدالت بودجه‌ای در پیش گرفته است منفعلانه و ناامیدکننده است. لایحه بودجه 96 آموزش‌و‌پرورش تکرار تراژدی سال‌های گذشته است و با نیازهای واقعی این وزارتخانه همخوانی نداشته و درنتیجه تداوم مشکلات آموزش‌و‌پرورش را به دنبال خواهد داشت. قطعاً مشکلات مالی و اقتصادی آموزش‌و‌پرورش اثرات منفی بر زندگی معیشتی فرهنگیان داشته و باعث کاهش کیفیت آموزش عمومی خواهد شد.

اما آنچه که این روزها بیش از همه چیز موجب آزرده‌خاطری فرهنگیان شده و آنها را از 

بهارستان نشینان ناامید کرده است، عدم توجه نمایندگان مجلس به مسائل و مشکلات آموزش‌و‌پرورش است. امروزه صدای اعتراض فرهنگیان از هر گوشه و کنار کشور در ارتباط با سیاست‌ها، غفلت‌ها، کاستی‌ها و نبود عدالت بودجه‌ای بلند است. آموزش‌و‌پرورش از دیر باز با مشکلات مفرط بودجه‌ای درگیر بوده است، که بخشی از آن به ناتوانی و انفعال وزرای آموزش‌و‌پرورش در چانه‌زنی و لابی‌گری برای افزایش بودجه و اعتبارات موردنیاز برمی‌گردد و قسمت مهم‌تر آن به عدم توجه و اهتمام جدی دولت‌ها به حل مشکلات ساختاری نهاد حساس آموزش‌و‌پرورش. فارغ از هیاهوهای رسانه‌ای و خبری‌ گوناگون درباره بودجه ناچیز آموزش‌و‌پرورش و کمپین‌های اعتراضی فرهنگیان، این واقعیت تلخ را باید پذیرفت که آموزش‌وپرورش از لحاظ مالی و اقتصادی بامشکلات جدی درگیر است و...

در این سال‌ها اوضاع معیشتی فرهنگیان نه تنها بهبود نیافته که از بسیاری جهات بدتر هم شده است. نمایندگان مجلس با این همه ضعف‌ها و کاستی‌های موجود در آموزش‌وپرورش که بخشی از آن به عهده آنان است، بایستی با جدیت برای صیانت از حقوق و منافع فرهنگیان و دانش‌آموزان تلاش کنند. مسئله اقتصاد و بودجه‌ریزی آموزش‌و‌پرورش نیاز به یک عزم ملی و جدی برای اصلاح ریشه‌ای دارد، جدیتی که به نظر می‌رسد در شرایط کنونی دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی نمایندگان مجلس مصلحت آموزش‌وپرورش و فرهنگیان را فدای منافع حزبی و جناحی خود کرده‌اند. حال سوال اساسی این است آیا زمان آن نرسیده است تا نمایندگان مجلس احساس مسئولیت بیشتری کنند و تصمیم منطقی و عاقلانه را جایگزین زدوبندهای سیاسی و مصلحت اندیشی نمایند؟!

این روزها انتظار فرهنگیان از بهارستان نشینان این است که با دوراندیشی دغدغه‌های آنان را درک ‌کنند و برای رفع تبعیض و توزیع عادلانه بودجه تلاش کنند. با توجه به این نکته که « آموزش‌و‌پرورش زیربنای توسعه کشور است» ، از قانون‌گذاران انتظار می‌رفت که حداقل همزمان با پرداختن به مسائل حاشیه‌ای و سیاسی یک جلسه اضطراری هم برای بررسی مشکلات آموزش‌و‌پرورش به خصوص اصلی‌ترین مشکل این روزهای آموزش‌و‌پرورش، یعنی « تخصیص بودجه و اعتبارات کافی » برگزار کنند.