نگاه سهمیه‌ای به شورای شهر!

 تدبیر24 » نامزدهای این شورا باید شناخت قابل قبولی از مشکلات، تنگناها، چالش‌ها، ضرورت‌ها و نیارهای کلانشهری مانند شهر تهران را درسابقه خود داشته باشند. آن‌هم کلانشهری که برخوردار از بودجه‌ای نزدیک به بودجه عمرانی‌کشوراست. بنابراین ضرورت ایجاب می‌کند که اعضای شورای شهر علاوه بر اینکه آشنایی کلی به مقولاتی چون برنامه‌ریزی شهری، شناخت معضلات و مشکلات انباشته‌ شهرتهران درحوزه‌های مختلف مدیریت شهری داشته باشند و با بهره‌گیری از تجربه‌های یاد شده بتوانند برنحوه هزینه کرد، این حجم عظیم بودجه و تخصیص متوازن آن براساس اولویت‌های تعیین شده در برنامه‌های مصوب شهر تهران و البته درجهت خواسته‌ها و مطالبات مردمی اشراف داشته باشند و بتوانند به‌صورت تخصصی وکارشناسی بر برنامه‌ها و هزینه‌کردها نظارت نافذ و موثرانجام دهند و با اصلاح و بهسازی دکوراسیون شهری وگشایش نسبی بن‌بست‌های ترافیک و آلودگی هوا و دیگر معضلات و چالش‌های اجتماعی تهران که امروزه به یک شهر پرمساله و درحال انفجار تبدیل شده فائق آیند بنابراین وجود یک پارلمان قوی، کارآمد و برخوردار از تجربه‌های زیستی با بهره‌گیری از دیگر عناصر مجرب وکارشناسان مطلع در امور مدیریت شهری، دکوراسیون شهری، حمل ونقل و جابه‌جایی میلیون‌ها مسافر اعم از جابه‌جایی با وسائط نقلیه عمومی، شخصی، مترو به‌درستی شهر را تمشیت و تدبیر کنند. مضافا اینکه باید بتوانند به‌گونه‌ای سیاستگذاری کنند که دریک پروسه چهار ساله و با کمک دیگر نهادها، موضوع کارتن خواب‌ها،گورخواب‌ها و پدیده زنان ویژه و دیگر ناهنجاری‌های اجتماعی را در حد توان سامان دهند و اجازه ندهند بیش از این، شهر تهران با احداث آسمان‌خراش‌ها، برج‌ها و پاساژها و ... توسعه یابد وساکنان این شهربتوانند زندگی عادی خود را داشته باشند. متاسفانه دریک دهه اخیر، شهرداری تهران چنان که باید وشاید از نیروی انسانی متخصص استفاده نکرده است. بنابراین این موضوع از بزرگترین مشکلات وچالش‌های شهردار آینده و شورای شهر آینده خواهد بود. مهم‌تر اینکه شهر فروشی، آسمان فروشی و بدهی بیست هزار میلیارد تومانی شهرداری اگرچنین چیزی درست باشد بزرگترین مشکل پیش‌روی شورای شهر وشهردار آینده خواهد بود. بنابراین باید حق داد که برای تامین حقوق ودستمزد این همه نیروی انسانی که فراتر ازظرفیت شهر تهران به خدمت شهرداری درآمده‌اند، نمی‌توان انتظاری جز فراموش شدن منافع مردم وشهر، دردستگاه مدیریتی شهرداری تهران داشت. بنابراین درچنین شرایطی کسب درآمد توسط شهرداری وتبدیل تهران به‌یک قلعه و یا پادگان بزرگ به نفع برخی و برج سازان، البته که امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین با چنین اوصافی ،آیا نگاه سهمیه‌ای درچینش لیست ‌اصلاح‌طلبان درانتخابات شورای شهر،بدون توجه به توانایی‌ها وقابلیت‌ها وتخصص‌ها وتجربه‌های افراد به‌ویژه تجربه‌های مدیریتی مرتبط با مدیریت شهری، می‌تواند مصلحت شهرتهران وپایتخت کشور ومردم تهران باشد؟ آیا اصلاح طلبان خواهند توانست با اختصاص ۵۰درصداز ۲۱ نفراعضای شورای شهرتهران به جوانان وخانم ها، برحل معضلات و مشکلات، چالش‌ها و پیچیدگی‌های مدیریت شهری مثل تهران فائق آیند؟و آیا جوانگرایی که لزوما با فقد توانایی وقابلیت‌های کارشناسی ومدیریتی و تجربه‌های زیستی مترادف است، خواهد توانست بدون برخورداری ازقابلیت‌های یادشده ، بهبود وارتقای مدیریت شهرداری وشورای شهررا رقم بزند ؟ آیا این رویکرد تامین کننده منافع مردم تهران و پایتخت خواهد بود ودرنهایت خواهد توانست رافع بخشی ازمعضلات و مشکلات عدیده پیش روی مردم تهران وشهرتهران باشد؟ درحالی‌که به‌زعم راقم این سطور، اصلاح‌طلبان درچینش لیست تهران ، لزوما باید رویکردی فراجناحی و فرا حزبی و کاملا تخصصی و مدیریتی وکارشناسی که متضمن یک فهم مشترک برای اداره کلانشهر تهران باشند مدنظر قراردهند تا به‌تبع آن بتوانند با قانون‌گذاری جامع ومانع محلی وشهردار را ملزم به اجرای برنامه‌های مصوب شده درشورا نمایند و این‌طور نباشد که شهردارمحترم وشهرداری‌های مناطق تهران بتوانندخارج از برنامه‌های مصوب شورا و با دورزدن شورا عمل کنند و شورا هم نتواند مانع ازتصمیم‌های غیرقانونی باشد. البته تحقق این مهم درگرو یکپارچگی شورا و برخورداری اعضای شورای شهر از یک درک مشترک با رویکردی فراجناحی وگروهی والبته کارشناسانه وعالمانه است. تحقق این مهم به‌مثابه محدود شدن اختیارات شهردارتهران نبوده و نیست بلکه کف و سقف اختیارات شهردارتهران باید همواره محدود به چارچوب‌های قانونی باشد.