ضرورت امروز جامعه و انتظارمردم ازمسئولان

تدبیر24 » قرآن كه منادي نظام توحيدي است، از تفرقه و جدايي و نزاع، بيزار است و آن را سبب سستي و عقب ماندگي شناخته و مدام، مردم را به وحدت و همدلي دعوت مي‌كند، با اين وجود و با وجود آن كه «مردم با هم قهر نيستند»، اما در ميان مردم، اشخاصي هم هستند كه به قهر و كينه و غضب دلخوشند و از ترويج و ايجاد دودستگي و شكاف و اختلاف بين مردم لذت مي‌برند؛ اگر چه اينگونه افراد از جنس مردم نيستند، اما در هر حال، در اجتماع حضور دارند و بر ايجاد خصومت و اختلاف، اصرار مي‌ورزند، شايد بيشترين خطاب قرآن براي آشتي و مهرورزي، دعوت از اينگونه اشخاص است تا از استر لجاجت و خودخواهي پياده و با مردم همراه شوند. قرآن، «رُحماءُ بينهُم» را براي «اشِدّاءُ علي الكفّار» لازم مي‌داند و نبي مكرم اسلام (ص)، بزرگ‌ترين قدرت‌ها (يدا...) را «مع الجماعه» مي‌شناسد و اميرالمومنين علي (ع)، ياران و همراهان خود را، از پيش گرفتن مسير تفرقه و جدايي به‌شدت نهي مي‌كند («و إِياكُمْ و الْفُرْقة...»). اينها دلايل محكمي است براي آن‌كه، همه دلسوزان و مناديان توحيد، در پاسداري از وحدت و آشتي غفلت ننمايند، لذا با آنكه اكثريت مردم با هم در صلح و آشتي به سر مي‌برند ولي لازم است تلاش كنيم، از پتانسيل تك تك افراد جامعه، به ويژه نخبگان و فرهيختگاني كه به هر دليل، در عزلت قرار گرفته و از جايگاه حقيقي خود دور مانده‌اند، به متن جامعه فرا خوانده، تا نور اميد بيشتري در دل مردم تابانده شود و بتوانيم براي مقابله با بحران‌هاي مكرري كه استكبار، عليه ما مي‌آفريند، با قدرت وسيع‌تري ايستادگي كنيم. حوادث تاريخ، اعم از تلخ و شيرين، هويت و شناسنامه يك ملت است و هر چه در اين مجموعه، دوستي‌ها و زيبايي‌ها، نمود بيشتري داشته باشد، زمينه احساس بالندگي و سرافرازي، براي نسل‌هاي بعد مهياتر است؛ زشت‌ترين تصوير، در پرونده تاريخي يك ملت كه اتفاقا بزرگ‌ترين مانع پيشرفت هم هست، اختلافات و تنازعات دروني، به ويژه بين سردمداران نظام اجتماعي آن ملت است و دشمنان نيز همواره از اين دريچه، وحدت جامعه را نشانه رفته و نهايتا با زور و استبداد، بر ملت‌ها تاخته و سركوبشان كرده‌اند. در كشور ما، ۹۸درصد مردم، به جمهوري اسلامي راي داده و در مقاطع مختلف، با شركت در انتخابات‌ها و راهپيمايي‌ها، مستمرا همان راي را تاييد كرده‌اند، لذا در اعتقاد به نظام جمهوري اسلامي و كليت قانون اساسي، بين مردم هيچ شكاف و اختلاف نظري وجود ندارد، اما انتظار و آرزوي مصلحان و آزاد انديشان موحد اين است كه در جامعه پوياي اسلامي، شرايط بيشتري فراهم شود كه با حفظ حسن همزيستي و تفاهم، در اوج تضارب افكار و تعدد انديشه‌ها، همه گروه‌ها، افراد و اشخاص، راه و روش خود را براي بهتر اداره كردن مملكت، به نمايش در آورند تا در مقاطع زماني مناسب، بهترين آنها انتخاب و با كمك نخبگان و برگزيدگان ملت، اجرا شود. دين و عقل و وجدان و ميهن دوستي، حكم مي‌كند كه همه، اعم از اشخاص و احزاب و گروه‌ها، براي گذر از اين مقطع حساس تاريخي، در اقيانوس متلاطم و توفاني جهان امروز (حتي با حفظ مرام حزبي و گروهي خود)، از حسادت‌ها و عقده‌ها و كينه‌هايي كه احيانا از گذشته بين ما باقي مانده است، دست‌ برداريم و همگي در يك جبهه واحد، در پناه هدايت‌هاي مقام معظم رهبري، با توجه به اصول مشترك (حفظ نظام اسلامي و قانون اساسي)، جامعه را به سوي هدف متعالي هدايت كنيم.، براي نگريستن به اهداف مقدس، نگاه از زاويه آين آيه قرآن («... فبشِّرْ عِبادِ الذِين يسْتمِعُون الْقوْل فيتبِعُون أحْسنهُ... »)، بهترين گزينه است، زيرا نشان مي‌دهد، بيشترين شادي براي مردمي كه در جرگه بندگان خاص خدا در آمده‌اند، حصول صلح و سازش از طريق مذاكره است، تا بهترين استراتژي جهت ساختن فردايي بهتر به دست ‌آيد. ادعاي ما اين است كه شيعه اميرالمومنين علي عليه السلام هستيم. شيعه به كسي مي‌گويند كه پايش را جاي قدم‌هاي علي (ع) مي‌گذارد (« الشّيعةُ من شايع علياً»). استاد شهيد مرتضي مطهري درباره علي (ع) مي‌نويسد: «در حالي كه ديگران مي‌بريدند او وصل مي‌كرد، آنها پاره مي‌كردند و او مي‌دوخت... » (صفحۀ ۱۱ كتاب امامت). مردم نه با هم قهرند و نه با نظام، بلكه از اختلافات جناحي، از تهمت‌ها و غيبت‌هاي ناروا، از بدگويي‌هاي برخي مسئولان عليه يكديگر، به‌شدت غمگين و افسرده‌خاطرند و از آنها رنج مي‌برند،. مردم هم مثل رئيس‌جمهور محترم، معتقدند «آنان كه با كلام و قلم خود، بذر كينه مي‌افشانند، مرتكب گناهي بزرگ مي‌شوند».