نزديكي حيرت انگيز افراطيون

تدبیر24: در روزگاراني نه چندان دور، يكي از چماق هايي كه علي الدوام محافظه كاران در ايران بر سر مخالفان شان مي كوبيدند آن بود كه «ببينيد شما چه كرده ايد كه غربي ها دارند از شما دفاع مي كنند؟» يا مي گفتند «اي شرم بر شما كه مواضع شما با مواضع غربي ها يكسان است و آنها هم دارند همين حرف هاي شما را تكرار مي كنند.» و گزاره هايي از اين دست. نه اينكه حالااين دست تحليل ها خيلي مهم بوده اند يا اساسا مي توان آنها را از نظر سياسي صحيح دانست. اينكه موضع يك گروه و جريان سياسي اتفاقا با موضع اين يا آن دولت غربي يكسان شود، نه جنايت است و نه نشانه يي از كفر و شرك يا مزدوري و وابستگي.
 اما برخي گروه هاي اصولگرا اين اشتراك مواضع را محكم بر سر مخالفان و منتقدين شان مي كوبيدند و آن را حجتي بر انحطاط مخالفان مي گرفتند. اما چرخ گردون چرخيده و چرخيده و اين بار اين مواضع اصولگرايان تندرو است كه از قضاي روزگار با مواضع تندروترين جريانات غربي همسو و يكسان شده است.
 از همان روزي كه آقاي روحاني انتخاب شد و پاي مسامحه و مذاكره و آشتي با دنيا به ميان آمد، نتانياهو، نخست وزير دست راستي اسراييل به همراه تندروترين و ضدايراني ترين جريانات محافظه كار در امريكا شروع كردند عليه مذاكرات با ايران موضع گيري كردن. آنان به اوباما و ساير رهبران غربي زنهار و هشدار دادند كه مبادا فريب رييس جمهور جديد ايران را بخورند. منتخب مردم ايران را به گرگي تشبيه كردند كه در لباس ميش درآمده و تعابير ديگري از اين دست.
 در حالي كه ميليون ها ايراني كه نگران آينده كشورشان و سرنوشت شان هستند با بيم و اميد مشتاقانه در انتظار نتايج مثبت مذاكرات ژنو لحظه شماري مي كنند، آقاي نتانياهو يك بار ديگر دارد به غربي ها هشدار مي دهد كه اگر با ايران به توافق برسند بزرگ ترين اشتباه و خبط تاريخي را مرتكب شده اند. نتانياهو و لابي هاي پرنفوذ طرفدار اسراييل به همراه برخي رهبران محافظه كار عرب و بالاخره جمهوريخواهان تندرو كه به چيزي كمتر از سرنگوني كامل نظام اسلامي ايران رضايت نمي دهند، كاملانگران شده اند كه مبادا ميان ايران با غرب توافقي حاصل شود. جان كري، وزير خارجه امريكا وقتي روز جمعه همه برنامه هاي قبلي اش در اردن را كنسل مي كند و با عجله به ژنو پرواز مي كند، قبل از پرواز به ديدار نتانياهو مي رود و سعي مي كند كه اضطراب و نگراني او را در قبال توافق با ايران برطرف كند.
 همه اينها قابل فهم است. اين كاملاقابل فهم است كه چرا جرياناتي كه خواهان محو نظام اسلامي ايران هستند اينقدر نگران شده اند كه مبادا ميان غرب و ايران توافقي صورت بگيرد. چرا كه نيك مي دانند كه اگر در ژنو توافق تاريخي صورت بگيرد اين به معناي كوبيده شدن ميخ بر تابوت همه كساني است كه در انتظار سرنگوني ايران اسلامي به سر مي برند. اما آنچه اين وسط واقعا حيرت انگيز است و باورنكردني، نگراني و ناراحتي تندروهاي خودمان از احتمال رسيدن به توافق با 1+5 است. انسان مي تواند مواضع نتانياهو، برخي رهبران محافظه كار عرب، جمهوريخواهان تندرو، سلطنت طلب ها و ساير مخالفان و دشمنان قسم خورده نظام را درك كند اما آنچه واقعا غيرقابل درك است و انسان را متحير مي كند آن است كه تندرو هاي خودمان به نظر مي رسد خيلي از توافق با غرب احساس رضايت نمي كنند. آيا واقعا رقابت يا دشمني با هاشمي رفسنجاني، روحاني، سيد حسن خميني، سيد محمد خاتمي و اصلاح طلبان آنقدر اهميت دارد كه حاضر شويم مملكت و نظام آسيب ببيند و در عوض هاشمي و خاتمي جلو نيفتند؟ آيا واقعا براي آنكه حريف و رقيب سياسي مان در ژنو پيروزي به دست نياورد، ما حاضر هستيم مملكت فدا شود؟