پیامدهای مذاکرات ژنو

تدبیر24 : هرطور نگاه کنیم، آنچه در ژنو می‌گذرد، روزها و ساعت‌های واقعا سرنوشت‌سازی برای ایران و 1+5 است. پیروزی در ژنو به‌معنای قطع امید همه مخالفان و معاندین نظام خواهد بود. بی‌خود نیست که نتانیاهو اینقدر مخالف توافق ایران و غرب است. فی‌الواقع سخنی به گزاف نرفته اگر گفته شود موفقیت در ژنو می‌تواند به آغاز موفقیت در عرصه‌های دیگر در دولت روحانی منجر شود. اگر در ژنو به توافق نرسیم، به‌معنای تداوم تحریم‌ها خواهد بود حتی اگر فرض بگیریم که تحریم‌های جدیدی هم در کار نباشد (که البته در کار خواهد بود) ادامه همین تحریم‌های فعلی هم کمر دولت را خم خواهد کرد.

این باور که تحریم‌ها مشکلی نیستند و سوءمدیریت است که مساله اصلی اقتصاد ماست و با وجود تحریم‌ها هم می‌توان مشکلات اقتصادی فعلی را چاره کرد و کشور را از رکورد و تورم رهایی بخشید؛ بیکاری را چاره کرد و تورم را پایین آورد، یک شوخی بیش نیست. صنایعی را که در نتیجه تحریم‌ها نتوانسته‌اند مواد اولیه‌شان را تامین کنند، نتوانسته‌اند ماشین‌آلاتی را که نیاز دارند از خارج وارد کنند، نتوانسته‌اند قطعات یدکی و سایر مایحتاجشان را تامین کنند، چگونه و با کدام برنامه‌ریزی اقتصادی می‌توان مجددا فعال کرد؟ رشد منفی 5درصدی را در شرایطی که نه یک دلار می‌توان از طریق سیستم بانکی وارد کشور کرد و نه می‌توان از کشور خارج نمود، چگونه و به کمک کدام سرمایه‌گذاری می‌توان متحول و مثبت کرد؟

تورم 45درصدی را در شرایطی که برخی واحدهای تولیدی را دچار مشکل کرده است چگونه می‌توان با برنامه‌ریزی و افزایش تولید پایین آورد؟ اگر آماری از واحدهای تولیدی گرفته شود، یک بررسی ولو فشرده اگر از شهرک‌های صنعتی اطراف کشور صورت گیرد، تعداد واحدهای تولیدی که ظرف دو، سه سال اخیر یا بسته شده‌اند یا همان‌طور که گفته شد با ثلث یا حتی ربع ظرفیتشان کار می‌کنند، ما را شگفت‌زده خواهد کرد درحالی که می‌دانیم رئیس‌جمهور آمریکا از کنگره آن کشور خواسته تا تصمیم‌گیری درخصوص تحریم‌های جدید علیه ایران را تا پایان دور فعلی مذاکرات در ژنو متوقف کند؛ ازجمله تحریم‌های جدید عبارتند از ممانعت از صدور کامل نفت خام ایران. می‌دانیم که 80درصد صادرات نفت ایران به چهار کشور ژاپن، کره‌جنوبی، هند و چین انجام می‌شود.

 هر چهار کشور چشمشان به موافقت واشنگتن برای مجوز صادرات نفت از ایران است که هر چند ماه یک‌بار صادر می‌شود. اگر واشنگتن از این چهار کشور بخواهد که واردات نفت خود از ایران را متوقف کنند، هر چهار کشور به احتمال خیلی زیاد تبعیت خواهند کرد. چراکه هیچ‌کدام حاضر نیستند حجم انبوه صادراتشان به آمریکا به خطر بیفتد و این به‌معنای از دست دادن مشتری‌های 80درصد از صادرات نفت ایران خواهد بود. بماند این که تازه بعد از صادرات هم نمی‌توانیم پول آن را از طریق سیستم بانکی دریافت کنیم. حاصل این وضعیت 22میلیارد دلاری که از چین می‌خواهیم اما به‌واسطه تحریم بانکی چینی‌ها نمی‌توانند آن را به ما تحویل دهند و حالا قرار شده آن را با مشارکت در پروژه‌های عمرانی در ایران پرداخت نمایند. هرطور که نگاه می‌کنیم عدم حصول توافق با 1+5 در ژنو فقط باعث خشنودی مخالفان خواهد شد.