۱۴ سال مدیریت تهران در اختیار دلواپسان بود

تدبیر24 » یکی از انتقاداتی که اخیرا از سوی 14 عضو شورای شهر تهران درباره فعالیت‌های انتخاباتی شهردار تهران مطرح می‌شود، این است که وی پروسه قانونی را در شورا برای حضور در انتخابات نادیده گرفته است. در همین‌ رابطه، «آرمان» با غلامرضا‌ انصاری، عضو فعلی شورای شهر تهران گفت‌وگو کرده است که در ادامه می‌خوانید.

  اخیرا برخی از اعضای شورای شهر در انتقادی مطرح کردند که شهردار تهران باید پیش از هر سفر استانی و تبلیغاتی درخواست مرخصی خود را به شورا ارائه دهد. آیا شهردار تهران به این مقررات پایبند بوده است؟

فردی که می‌خواهد رئیس‌جمهور و مجرى قانون اساسى شود، باید حداقل به قوانین پایبند باشد و این پایبندی را در رفتار و عمل خود نیز نشان دهد. متاسفانه در حالی‌که در قوانین قید شده شهردار باید حتی برای خروج از شهر به مدت کوتاه نیز از شورای شهر اجازه بگیرد، شهردار تهران تمایلی به اجرای این مقررات ازخود نشان نمی‌دهد. به دلیل پیچیدگی‌ها و شرایط خاصی که مدیریت شهری دارد، در شهر تهران «شهردار شب» و «شهردار جمعه» نیز داریم و معاونان شهرداری به صورت چرخشی چنین وظایفی را برعهده دارند. از آنجا که دوران تبلیغات ریاست‌جمهوری نزدیک به یک ماه به طول می‌انجامد و در همین حال، به‌طور حتم فردی که تمام وقت خود را به شهرداری اختصاص داده است، باز هم وقت کم می‌آورد، طبق قانون محمدباقر قالیباف باید درخواست مرخصی خود را به شورا ارائه می‌داد و این موضوع در صحن شورا مطرح می‌شد و اعضای شورا درباره آن اعمال نظر می‌کردند، اما چنین نشد و متاسفانه شاهديم که معاون اجتماعی و برخى از مسئولان شهرداری نیز قبل از شروع تبلیغات انتخاباتی، ماموریت‌های انتخاباتی خود را آغاز کرده‌اند، درصورتی که بنابر مقررات، معاونانی که قصد دارند کار انتخاباتی انجام دهند نیز باید مرخصی داشته باشند.

  تعدادی از اعضای شورا اظهار کردند که شهردار تهران با این رویه رفتاری به مردم پایتخت بی‌احترامی می‌کند، چرا که شورای شهر منتخبان مردم یک شهر به حساب می‌آیند. آیا سابقه‌ای وجود داشته که شهردار تهران به شورای شهر بی‌توجهی نشان داده باشد؟

در سال نخست شورای شهر فعلی که مدیریت شورا برعهده اصلاح‌طلبان بود، به دلیل حضور جدی هیات رئیسه در شورا و پایبندی آن به آیین‌نامه داخلی شورا، شهردار نیز خود را مکلف می‌دید که درجلسات یکشنبه‌های این شورا حاضر شود و پاسخگو باشد، اما متاسفانه در سال‌های بعد، به دلیل تغییر مدیریت در شورا، روندی مشابه دوره‌های دوم و سوم شورای شهر در پیش گرفته شد. در آن دوره‌ها نیز شوراها بیشتر به شکل هیاتی اداره می‌شد و شهردار توجه کمتری به شورا و صحن شورا داشت. این دوره نیز، طی سه سال گذشته، شهردار تهران تنها در چند جلسه رسمی شورا حضور پیدا کرده است. به‌طور حتم از آنجا که وی منتخب شورای شهر است، احترام به شورای شهر نیز احترام به مردمی قلمداد می‌شود که با رای خود اعضای این شورا را انتخاب کردند. حال از آنجا که وی محور اصلی احترام را در این منصب رعایت نکرده است، شاید اكنون که وی کاندیدای انتخابات شده و در این عرصه تاکنون دو مرتبه جواب «نه» از مردم شنیده است، حداقل پایبندی خود به قوانین و مقررات را در عمل نشان دهد.

  به نظر شما علت آنکه انگیزه‌های انتخاباتی تا این حد در شهرداری تهران پررنگ شده، چه می‌تواند باشد؟ به بیانی دیگر، چرا شهردار تهران تا این حد انگیزه و هدف انتخاباتی خود را دنبال می‌کند؟

به طور حتم این موضوع ضعف مدیریت شورا را نشان می‌دهد. اگر هیات رئیسه شورا قاطعیت داشت، می‌توانست با دادن تذکر، و اعمال قانون مانع بروز چنین تخلفاتی شود. در آن حالت بود که هیچ‌کس به خود اجازه تخلف و گام برداشتن فراتر از قانون نمی‌داد. متاسفانه در این 14 سالی که مدیریت شهری در انحصار دلواپسان بود، شاهد این رویکرد سیاسی و انتخاباتی در شهرداری تهران بودیم. وقتی فردی با نگاه انتخاباتی شهر را مدیریت کند، مبنای کارشناسی بسیاری از پروژه‌ها و طرح‌ها قربانی بحث‌های تبلیغاتی می‌شود و بخش قابل توجهی از پروژه‌های اجرایی معطوف به پروژه‌هایی خواهد شد که بعد تبلیغاتی بیشتری دارند. در این حالت است که بالانس درآمدها و مصارف شهری به هم می‌خورد. چنان که می‌بینیم، امروز شهر تهران با انبوهی از بدهی‌ها و کمبودها مواجه شده است. در 12سال اخیر فروش مستغلات، واگذاری‌ها و تغییر کاربری باغات شهر رشد قابل توجهی داشته است. شرایطی به‌وجود آمده که شهرداران بعدی تهران را در اداره شهر با مشکلاتی عدیده مواجه خواهد کرد و ابعادش بسیار وسیع‌تر از اتفاقی است که در دولت‌های نهم و دهم برای کشور افتاد.

  با توجه به نزدیکی انتخابات پنجمین دوره از شوراهای شهر، به نظر شما آیا شورای آینده می‌تواند تفاوت فاحشی با شورای فعلی داشته باشد؟

خوشبختانه ما اگر بخواهیم به رفتار مردم در انتخابات اخیر توجه کنیم، می‌بینیم که گرایش مردم به سمت لیست‌ها و ائتلاف‌های سیاسی پررنگ‌تر شده است. به هر میزان که گرایش‌ها به سمت لیست‌های باهویت بیشتر باشد، می‌تواند در تغییر ترکیب اعضای کنونی شورا نقشی موثر ایفا کند. ترکیبی که احزاب و جریانات شناسنامه‌دار معرفی می‌کنند، باید توام با برنامه باشد. این امیدواری وجود دارد که برنامه‌محوری در کنار گرایش به لیست‌ها و ائتلافات سیاسی در این دوره پررنگ‌تر از گذشته باشد، همچنان که مردم نیز با توجه به برنامه‌ها و توان اجرایی کاندیداها، رای خود را در صندوق‌ها می‌ریزند. در مجموعه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، در دو سه سال اخیر، به تدوین برنامه اداره شهر برای آینده مدیریت شهری پرداخته شده است که محورها و جزئیات آن در طول انتخابات از سوی شورای عالی سیاستگذاری اعلام خواهد شد. همچنین شاخص‌های نامزدهای انتخابات کارشناسی شده است و ویژگی‌هایی که کاندیداهای این جریان باید داشته باشند، از سوی این شورا تعیین شده است. این امید وجود دارد که شورای آینده شورایی کارآمد، منضبط و پاکدست باشد و بتواند برخی نواقص، آوارها و انحرافات مالى به‌وجودآمده در سال‌های اخیر را برطرف نماید.