لزوم تغییرات در بدنه دولت

تدبیر24»در نتیجه لزوم ایجاد تغییرات درسطوح مختلف دولت متناسب با گرایش مردم و همچنین وعده‌های رئیس دولت دوازدهم، امری بدیهی است. عدم توفیق حسن روحانی در برخی از استان‌ها موجب شده برخی تغییر استانداران را حتی قبل از تنفیذ خواستار شوند. اگر بخواهیم مسأله تغییرات و میزان آرای آقای روحانی در استان‌ها را با هم در ارتباط قرار دهیم و در استانی که رئیس جمهور رای پایین کسب کرد، انتظار تغییر استاندار را داشته باشیم، نگاه صحیحی به این موضوع نداشته‎ایم. میزان آرای کاندایداها از متغیرهای مختلفی برخوردار است. یکی از این متغیرها مدیران سیاسی استان‌ها هستند. آرای مردم تابعی از عملکرد دولت است در نتیجه سوال این است که چرا مدیران استانی به‌گونه‌ای عمل نکردند که اعتماد مردم را جلب کنند؟ این در حالی است که در استان‌هایی که آرای آقای روحانی پایین‌تر از رقیب بوده دلایل دیگری نیز در این کاهش آرا تاثیرگذار بوده است. مذهبی بودن برخی از استان‌ها و تبلیغات تخریبی و ناجوانمردانه علیه دولت در هفته‌های منتهی به انتخابات از جمله دلایل کاهش آرای آقای روحانی است. بنابراین نباید تفاوت آرا را تنها ناشی از عملکرد مقامات استانی و استاندار بدانیم. دولت دوم آقای روحانی باید دارای وزیرانی چابک، بانشاط و جوان باشد. در سال 92 که دکترروحانی در راس قوه مجریه قرارگرفت، بحران مدیریتی در ایران فراگیر بود. از این رو رئیس جمهور اشخاصی را به مجلس معرفی کرد که نیاز به آزمون و خطا نداشتند. تا به کمک تجربه این مدیران از بحران خارج شدیم. البته در دولت اول آقای روحانی نوعی کرختی، کم‌تحرکی و ناهماهنگی بین وزرای دولت وجود داشت. در برخی حوزه‌ها به‌خصوص وزارت کشور گرایش سیاسی دولت اصلاح‌طلبانه نبود. این انتظار وجود داشت که آقای روحانی تغییرات بیشتری را در دولت انجام دهد. اقدامی که از سوی رئیس دولت مغفول ماند. از سوی دیگر بخش‌هایی از بدنه دولت در فرمانداری‌ها پاسخ مثبتی به رویکرد آقای روحانی نداشتند و حتی در برخی حوزه‌های انتخاباتی عملکرد معکوسی داشتند و بیشتر در زمین حریف بازی کردند. این اشخاص بعضا نیم نگاهی هم به رقیب داشتند که اگر آقای روحانی موفق نشد، بتوانند جایگاه خود را در دولت بعد حفظ کنند. این دولت نیازمند تغییر و تحول در حوزه‌های مهمی است. دولت باید در وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تحرک بیشتری داشته باشد. در حوزه‌های اقتصادی نیز آقای روحانی باید وزرای هماهنگ‌تری داشته باشد. انتظار طبیعی مردم این است که آقای روحانی در گزینش افراد کابینه به اصلاح‌طلبان نگاه ویژه‌ای داشته باشد. اگر در سال 92 به طور تصادفی و اقتضایی ائتلاف اصولگرایان و اصلاح‌طلبان انجام گرفت اما در سال 96 این ائتلاف به‌صورت برنامه‌ریزی شده و از پیش تعیین شده بود. شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان به‌رغم حرف و حدیث‌هایی که وجود داشت به اتفاق آرا حمایت یکپارچه خود را از آقای روحانی اعلام کرد. رئیس جمهور نیز نقطه اصلی اتکای خود را بر اصلاح‌طلبان قرارداد. او کاملا براین موضوع اشراف داشت و ابراز می‌کرد که اساسا امید ما در انتخابات 96 به اصلاح‌طلبان است. شعارهای آقای روحانی در این دوره کاملا ماهیت اصلاح‌طلبانه داشت. از این رو طبیعی است که او باید هرچه زودتر این تغییرات را لحاظ کند و نیروهای اصلاح‌طلب را در اولویت قراردهد. در 4سال پیش رو باید مراقب باشیم که عملکرد دولت به گونه‌ای شود که با شعارهای داده شده مطابقت داشته باشد تا در سال 1400 دولت کارنامه خوب و قابل دفاعی از خود به‌جا گذارد تا مجددا بتوانیم با کارنامه درخشان به رای دهندگان مراجعه کنیم.

محمود صادقی، نماینده مجلس دهم