اول، ترامپ به طور غیرضروری در ماههای اخیر مداخله نظامی آمریکا را در جنگ نیابتی در سوریه افزایش داده است: نیروی زمینی بیشتر، حمله به نیروهای مورد حمایت ایران و هدف قراردادن یک هواپیمای بدون سرنشین که گفته می شود ساخت ایران بوده است. تمامی این اقدامات همزمان بود با قطع کامل کانال گفتوگو با ایران که در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما به شکل عاقلانهای ایجاد شده بود. این یک دستورالعمل برای جنگ است. هر اظهارنظر برخلاف این، چندان صادقانه نیست. در بهترین حالت، سیاست واشنگتن به طرز خطرناکی آشفته و متناقض است که خطر یک مناقشه نظامی را افزایش می دهد که هر دو طرف تاکنون از آن پرهیز کردهاند. در بدترین حالت، ترامپ تلاش می کند تا تهران را برای جنگ تحریک کند.
اگر منافع حیاتی برای آمریکا در مقابله با تروریستهایی همچون داعش و القاعده در سوریه وجود داشته باشد، حامیان تشدید تنش نظامی نتوانستهاند آن را توجیه کنند چه برسد یه اینکه مردم آمریکا را متقاعد کنند. هرچند یک مناقشه ژئوپلیتیک میان تهران و واشنگتن به دلیل پشتیبانی شان از دو جبهه مخالف در این زمین وجود دارد. ترامپ برای مقابله با افزایش نفوذ ایران خطر جنگ را به وجود نیاورده، بلکه بیشتر به دنبال حذف آن است. بنابراین ایران با اطلاع از این موضوع با موشکهای بالستیک خود این پیام را فرستاده است: اجازه نخواهیم داد تا سوریه از دایره نفوذ ما به نفع شما خارج شود.
دوم اینکه، ترامپ به متحدان سنتی آمریکا در منطقه یک چک سفید امضا در حوزه امنیت خاورمیانه داده است که در نتیجه آنها را برای دنبال کردن سیاست خصمانه در قبال ایران جسورتر کرده است. کمتر از یک ماه پس از آنکه وی در جریان سفرش به ریاض ایران را منبع تمام شرورتها درخاورمیانه خوانده بود، سعودیها گفتند که جنگ را به داخل خاک ایران می کشانند و سپس تروریستها ظاهراً با حمایت عربستان به پارلمان ایران و آرامگاه آیت الله خمینی (ره) درتهران حمله کردند.
شمار رو به افزایشی از سیاستگذاران ایرانی دیگر میان خصومت سعودی و آمریکایی تفاوتی قائل نیستند؛ چراکه واشنگتن این تلاشهای ریاض را تقدیر کرده است.
تهران احمق نیست که موشکهایش را به سمت ریاض یا واشنگتن به تلافی حمایت از حملات تروریستی داعش در خاک ایران پرتاب کند. ایران در ازا، جایی را هدف قرار داد که مورد حمایت عربستان سعودی و با تشکر از چک سفید امضای ترامپ، متعلق به نیروهای نیابتی آمریکا در خاک سوریه است.
بنابراین، موشکهای بالستیک ایران یک پیام دیگر را منتقل میکند: صرفنظر از اینکه چگونه حمله می کنید، ما راه ها و مکانهای مختلفی داریم که می توانیم با استفاده از آنها پاسخ دهیم. بدون شک نیروهای آمریکایی در معرض که در سوریه، عراق، افغانستان و یمن عملیات انجام میدهند در نظر گرفته شده اند.
دلیل سوم این است که تیم ترامپ خواهان تغییر نظام در ایران شده است که هرگونه امکان همکاری ایران و آمریکا بیرون از برنامه جامع اقدام مشترک را از بین می برد. تیم ترامپ بر این باور است که تنها اعمال فشار بر ایران نتیجه می دهد اما حقایق خلاف این را نشان می دهد. تهدیدات جورج دبلیو بوش برای تغییر نظام ایران در کنار مواجهه ترسناک وی با برنامه هستهای ایران و دو جنگ درجهان اسلام، به تسلط ایران بر بغداد و کابل منجر شد که توسعه جنبههای فنی برنامه هستهای ایران را نیز به همراه داشت.
این در حالی است که سیاست اوباما از جنگ پرهیز داشت، به یک همکاری ضمنی در جنگ علیه تروریست ها انجامید و به حصول یک توافق هستهای قابل راستیآزمایی با ایران منجر شد.
به نوشته هافینگتن پست، خطر سیاست واشنگتن برای تغییر نظام در ایران در سوریه قابل مشاهده است. سازمان ملل و اتحادیه اروپا مدتهاست که می گویند هیچ راه حلی بدون ایران (در سوریه) وجود ندارد. اما تیم ترامپ روی اینکه آیا به صورت نظامی با ایران در سوریه مقابله کنند، بحث نمیکند بلکه درحال بررسی زمان آن است. جیمز ماتیس، وزیر دفاع آمریکا خواهان خویشتنداری تا زمان نابودی داعش است. اما به نظر می رسد که از ماه فوریه جنگ با ایران را آغاز کرده است. بنابراین، حمله موشکی ایران به سوریه یک پیام شفاف برای واشنگتن دارد: دنبال کردن سیاست تغییر نظام در ایران بدون هزینه نخواهد بود. شاید ما نتوانیم جنگ را ببریم اما از آن زنده بیرون خواهیم آمد.
تمامی این دلایل و مسائل این حقیقت را آشکار می کند که شش ماه پس از ریاست جمهوری ترامپ، ایران به طور عملی از موشک های بالستیکش استفاده کرده که در دوران هشت سال ریاست جمهوری اوباما چنین اتفاقی روی نداد. برخی ممکن است ایران را سرزنش کنند و بگویند که باید مسئولیت اقداماتش را به عهده بگیرد اما آنها نمی خواهند اذعان کنند که عملکرد بد ترامپ در خاورمیانه عامل اولیه بوده است. آنچه اکنون شاهد هستیم، واکنش ایران است. واشنگتن هنوز برای اینکه موشک های ایران سرجای خود نگه داشته شوند، فرصت بهره بردن از دیپلماسی را دارد.