شیخ محبوب فرزند ایران

 تدبیر24» آنگاه که روزگار بر وفق مرادشان بوده و پهنه گیتی زیر سم ستورانشان، با مردم فرودست مغلوب آن‌چنان با مهر و لطافت، تساهل و تسامح برخورد می‌کردند که حتی دشمنان تاریخ نگار خود را به اعتراف و تصدیق وا می‌داشتند و آن زمان که به حکم تقدیر و ناتوانی، مغلوب مهاجمان بی‌رحم گشته اند با سیاست و ذکاوت حتی سنگدل‌ترین آنها که مغولان بودند را تسلیم قدرت نرم خود می‌کردند. از برمکیان تا خواجه‌نظام الملک همه و همه گواه تاریخند که چگونه ایرانیان در برابر دشمنان و مهاجمان سرزمین خود به سیاست و کیاست آراسته بوده‌اند. ادبیات گرانسنگ ایران زمین کم از این تاریخ پرشکوه ندارد و به گواه صاحبان علم و ادب و اندیشه درتمام دنیا هیچ‌سرزمین و فرهنگی به مثابه ایرانیان چنین غنی از ادب و فرهنگ نیست. مردمی که در گذرگاه‌های سخت تاریخی با نرمی و ملاطفت زبان، سنت‌های خویش را از گزند ستیزه‌گران و بدخواهان حفظ کرده اند و اینک ما میراثدار چنین تاریخی هستیم. مردم ایران اگرچه برای تمام ادیان و مذاهب احترام قائل بوده اند اما به لطف الهی و ذات تعالی خواه خود با پیوند عمیق قلبی با خاندان پیامبر(ص) مسلمانند و بر فرائض آن استوار. روز عید فطر که میعادگاه عاشقان معبود و تجلی گاه اجر ایام صیام و مراقبت است بناگاه با اشعار نامتناسب و نابجای فردی به تلخکامی بدل شد و دل میهمانان خوان نعمت الهی را به درد آورد. سعدی علیه الرحمه می‌فرماید: هر که نصیحت خود رأی می‌کند او خود به‌نصیحتگری محتاج است. در جای جای این ادبیات گرانسنگ کم نیست سخنان ناب و نغزی از بزرگان که به عقل و تدبیر، سیاست و کیاست، مهربانی و نرمی سفارش می‌کند. مداحی که نه مکان خویش شناسد و نه حرمت روزه‌دار نگه دارد ارزش گوش فرا دادن به نصایحش نیست. چه تناسبی میان روز عید که مایه وحدت و مهربانی است با بغض و کینه؟ چه زمانی است برای نقد و نصیحت که به گفته حافظ شیرین سخن: در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز، هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد/ با خرابات نشینان ز کرامات ملاف، هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد/ مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای، هر بهاری که به دنباله خزانی دارد/ مدعی گو، لغز و نکته به حافظ مفروش،کِلک ما نیز زبانی و بیانی دارد. اینک که مردم ما به لطف همان پیشینه و فرهنگ راه صلح و دوستی با مردمان دنیا را برگزیده و در چنین فضایی رفاه و آسایش خویش طلب می‌کند، از طعن و ناسزای مدعیان چه باک که شیخ ما به گوهری آراسته است که کس را یارای درافتادن با او نیست! شیخ ما فرزند سعدی و حافظ است. شیخ ما فرزند ناب ایران است.