تهران در انتظار جایی به نام کیارستمی

بهمن کیارستمی قصد داشت امروز مراسمی در دانشگاه شهید بهشتی برگزار کند تا در آن وزیر و قائم مقام وزارت بهداشت به اضافه رییس سازمان پزشکی قانونی و رییس نظام پزشکی گزارش نهایی پرونده پزشکی را قرائت یا ارایه کنند اما ظاهرا حراست دانشگاه با برگزاری این آیین موافقت نکرده است.

غرض از این گفتار اما نکته‌ای دیگر و به بهانه عکسی است که روز شنبه همین هفته در بخش «دیدنی‌ها»ی عصر ایران منتشر شد. تصویر مربوط به سانحه‌ای در یکی از بزرگراه‌های آمریکاست و تابلویی که دو محل را راهنمایی می‌کند: یکی خیابان مک‌آرتور و دیگری فرودگاه جان وین.

اولی «داگلاس مک‌آرتور» است که ۷ سال فرماندار نظامی ژاپن بود. بعد از شکست و تسلیم ژاپن در جنگ دوم جهانی آمریکا برای ژاپن فرماندار نظامی تعیین کرد و همین آقای مک‌آرتور ۷ سال این مسؤولیت و مأموریت را بر عهده داشت. برادرزاده او هم سه سال سفیر آمریکا در ایران بود. (از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲).

دیگری اما جان وین، بازیگر افسانه‌ای سینمای هالیوود است با نام اصلی «ماریون روبرت مورسیون» که با شهرت «جان وین» جاودانه شد. حالا شاید روشن شده باشد منظور از این نوشته چیست. یک سال گذشت و هنوز هیچ خیابانی و میدانی در تهران و شاید کمتر شهر دیگری به نام عباس کیارستمی نیست. نامگذاری مکان‌های پرتردد به یاد چهره‌های مشهور فرهنگی و هنری موجب یادآوری مستمر آنهاست وگرنه جان وین هم خلبان نبود و نام مک‌آرتور هم بر پیشانی یک مرکز نظامی ننشسته است.

البته هنوز هم دیر نشده و جا دارد شورای جدید شهر که به زودی کار خود را آغاز می‌کند، نام عباس کیارستمی را برای میدانی یا خیابانی یا مکانی پر بیننده و پربسامد در گفت‌وگوها و خبررسانی‌ها برگزیند و قبل یا در کنار آن نام هاشمی رفسنجانی فقید را تا به زودی در تابلویی در تهران هم نام یک سیاستمدار نقش بندد و هم نام یک هنرمند. مثل همین تابلو که هم مک‌آرتور بر آن نقش بسته و هم جان وین.»