- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
"حسرت و افسوس" فردوسی‌پور
۱- ستایش... تعریف... تمجید...
بعید است کسی حرف از عطاءالله بهمنش زده باشد و ترجیع بند صحبتش یا شنیده‌های او از اطرافیانش چیزی غیر از واژه‌هایی در مدح هنر این نابغه عرصه گزارشگری باشد.
شاید نبوغ واژه کمی برای وصف توانایی‌های استاد باشد، در دوران بی خبری محض او به اکثر رشته‌های ورزشی اشراف کامل داشت. تسلطش به زبان فارسی رشک برانگیز بود. صدای خش‌دارش حساسیت رقابت را وارد پوست و خون مخاطب می‌کرد. آزاده بود، وامدار کسی نشد، رادیو را زنده کرد و با آمدنش به تلویزیون، الگویی شد برای نسل‌های بعدی. واژه ساخت و عشق مانایش به ورزش را به وجود مخاطب دمید. فوق‌العاده بود و تاثیرگذار.
۲-حسرت...افسوس...حرمان...
و ما چه بی توجه بودیم به این نبوغ بی‌همتا، چه راحت از کنار تجربیاتش گذشتیم. چه بی وفا بودیم در قبال تمام فداکاریهایش. چه غریبانه و مظلومانه در روز ورزشی‌نویسان، صدای ورزش خاموش شد.
بدرود استاد بی بدیل عرصه گزارشگری"
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
