آموزش کودکان برای فردای بهتر سرزمین

آموزش کودکان برای فردای بهتر سرزمین

شینا انصاری - روز جهانی و هفته ملی کودک فرصتی است برای پرداختن به دغدغه‌ها، مشکلات، بحران‌ها، علاقه‌مندی‌ها و حقوق کودکان، این جوانه‌های زندگی و امیدهای آینده. کودکان در نقاط زیادی از دنیا در حالی اولین قربانی سیاست، فقر، خشونت و جنگ هستند
جهان در آستانه‌ی بازچینش رقابت

جهان در آستانه‌ی بازچینش رقابت

محمدمهدی محمدی-رقابت‌پذیری در سال ۲۰۲۵ تنها یک رتبه‌بندی نیست، بلکه نمایی است از آنچه جهان به سمتش می‌رود: ثبات، شفافیت، و هوشمندی سیاست. کشورمان اگر بخواهد سهمی در آینده اقتصادی جهان داشته باشد، باید نه‌تنها در زمره بازیگران مهم این تغییر جهانی و همکار در سازمان های جدید بین اللملی قرار بگیرد، بلکه باید طراح مسیر خود با پایبندی به موازین و استراتژی های خود باشد. مسیری که از درون طراحی، اصلاح و اجرا می‌شود، نه از بیرون تحمیل.
سه‌شنبه ۱۳ آبان ۱۴۰۴ - 2025 November 04
کد خبر: ۸۳۴۹۱
تاریخ انتشار: ۱۹ تير ۱۳۹۶ - ۰۸:۴۲

دانش آموز دوم راهنمایی بودم که پسر همسایه مان مرا به اتاقک برد و ...

غرور و ترس در زندگی من به هم آمیخته بود. خودم می دانستم هرگز نمی‌توانم آن چه را که شنیده بودم فراموش کنم اما چنین وانمود می کردم که به خاطر فرزندانم اهمیتی به موضوع نمی دهم تا این که چند روز بعد نقشه وحشتناکی کشیدم و...
تدبیر24»این ها بخشی از اظهارات مرد 43 ساله ای است که هنگام تشریح صحنه جنایتی که مرتکب شده بود، صدای ضربان قلبش از  فاصله دور نیز شنیده می شد و نفس های تندش رشته کلام را از دستش خارج می کرد. او پس از آن که به سوالات تخصصی سرگرد سلطانیان (رئیس دایرهقتل Murder آگاهی) پاسخ داد، دفتر سیاه «جنایت» را در کلبه تاریک افکارش گشود و در تشریح روزگار گذشته اش گفت: پدرم فرهنگی بود. 5 خواهر و برادرم نیز همه درس خوان بودند. در این میان مدرسه برای من حکم زندان Prison را داشت. اگرچه من فرزند بزرگ خانواده بودم اما به خاطر وضعیت ضعیف  درس هایم، همواره با دیگران و به ویژه خواهر کوچک ترم مقایسه می شدم و مادرم به شدت مرا سرزنش می کرد. به طور کلی رفتن به مدرسه برایم زجرآور بود چرا که با دروس حفظی و به ویژه املا مشکل داشتم. به همین خاطر در سال دوم ابتدایی و دوم راهنمایی مردود شدم. وقتی می گفتم دوست ندارم درس بخوانم! مادرم به شدت تحقیرم می کرد و می‌گفت هیچ وقت جایگاهی در جامعه نخواهی داشت و تو سری خور بار می آیی! ولی من هیچ علاقه ای به تحصیل نداشتم. تا این که در سال اول دبیرستان ترک تحصیل کردم. قصد داشتم در یکی از نیروهای نظامی استخدام  شوم اما در کمتر از یک ماه فهمیدم  به درد این کار هم نمی خورم. این جا بود که در دوره های فنی و حرفه ای ثبت نام کردم ولی سرزنش های مادرم رهایم نمی کرد تا این که در مدارس شبانه به تحصیلاتم ادامه دادم و در رشته «برق» کار دانش دیپلم گرفتم و پس از پایان خدمت سربازی در رشته کاردانی دانشگاه زاهدان پذیرفته شدم. آن جا بود که با موادمخدر آشنا شدم. البته اولین بار زمانی که دوم راهنمایی بودم پسر همسایه مان در چناران مرا به داخل اتاقک منزلشان برد و آن جا مواد مصرف کردیم ولی با این وجود علاقه‌ای به مصرف مواد نداشتم. بعد از پایان تحصیلات در یک شرکت مشغول کار شدم و اواخر سال 79 ازدواج کردم. همسرم در یک مهدکودک کار می کرد که خواهرم او را برایم خواستگاری کرد. اگرچه از همان آغاز زندگی مشترک اختلافاتی با هم داشتیم ولی به زندگی ادامه دادیم تا این که صاحب 2 فرزند شدیم. من مغازه نصب دوربین های مداربسته و نورپردازی راه اندازی کردم. در این میان از حدود یک سال پیش با پسرخاله ام رفاقت صمیمانه ای برقرار کردم تا این که به رفت و آمدهای او به منزلم، زمانی که من سرکار بودم بسیار مشکوک شدم و با بررسی پیامک های گوشی تلفن همسرم، پی به ماجرایی شرم آور بردم. وقتی همسرم را تحت فشار قرار دادم و حقیقت را فهمیدم، دیگر همه حقارت ها و عقده های روانی ام سر باز کرد. این گونه بود که با نقشه قبلی پسرخاله ام را به قتل رساندم اما ای کاش...
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما: