گشودن گره اقتصاد، بدون جلب اعتماد عمومی ممکن نیست

تدبیر24»اینک، با پایان یافتن فضای تبلیغاتی و عبور از دوران رقابت کاندیداها و در آستانه تنفیذ رای مردم و سپس معرفی کابینه، توجه به چند نکته‌ی اساسی برای تحقق این هدف ضروری ست:

1- جریان سیاسی مقابل دولت یک طیف است، شبیه یک طیف رنگ - از ملایم و متعادل گرفته تا تند و آتشین و هنر تیم رئیس جمهور این است که ضمن حفظ فاصله با افراط‌گرایان، میانه‌روها را جذب نماید و از رهگذر هم‌افزایی، راه اعتدال‌گرایی و توسعه را در مسیر تعامل ادامه دهد.

2- تعامل یک پدیده‌ صوری یا دستوری، یا نمایشی و ابزاری نیست و به صورت یک تاکتیک سیاسی هم نباید مورد استفاده قرار گیرد. تعامل یک ضرورت استراتژیک است و هنگامی نتیجه می‌دهد که از سطح جهانی به داخلی رسیده و سپس در همه سطوح ملی تا پایین‌ترین رده‌های اجتماعی برقرار گردد.

تعامل اگر به همبستگی اجتماعی منتهی نشود، نتیجه‌بخش نخواهد بود و همبستگی اجتماعی وقتی محقق می‌شود که مردم فراتر از حضور در انتخابات و راهپیمایی‌ها، عملاً در اداره امور جامعه مشارکت کنند و شاه بیت مشارکت ملت - دولت و معیار سنجش همبستگی ملی نیز در حوزه اقتصادی مشخص می‌شود.

3- اندک سالاری و الیگارشی حاکم بر اقتصاد کشور، خواه در انحصار عده‌ای تاجر و بازرگان بوده، یا در انحصار برخی نهادها، بانک‌ها و بنگاه‌های خصولتی قرار داشته باشد، تبعاتی دارد که کمترین آنها کاهش سرمایه اجتماعی‌ است.

4- بهترین راه برون رفت از کلاف سردرگم اقتصاد که بر همه سطوح فرهنگی، سیاسی و اجتماعی سایه افکنده، احیای اعتماد عمومی و مشارکت مردم است و تا اقتصاد مردمی نشود، این مشکلات برطرف نخواهند شد.

5- راه بازگشت اعتماد عمومی به اقتصاد، از مسیر حاکمیت بدون منازع و بدون استثناء قانون می‌گذرد. در جامعه‌ای که افراد می‌توانند با استفاده از رانت‌های سیاسی و اقتصادی و زد و بند با برخی مدیران و بنگاه داران و صاحبان قدرت، طی مدت کوتاهی به سرمایه و درآمدهای دهها میلیون دلاری و صعود به راس هرم اقتصاد برسند، اعتماد عمومی شکل نخواهد گرفت و در چنین فضایی نمی‌توان از آرمان‌های معنوی و مقدس سخن گفت و از میلیون‌ها نفر مردمی که در خوشبینانه‌ترین وضعیت، به سختی در ماه معادل 250 دلار درآمد دارند، توقع مشارکت و همراهی داشت.

6-اگر می‌خواهیم همه از سینه‌کش دشوار این کوه بالا بروند، باید راه معدود کسانی که از مسیرهای انحرافی به قله می‌رسند را بست، و اِلا تا این مردم به قله برسند، چیزی و جایی باقی نمانده است.