تدبیر24 : پس از اینکه دولت تدبیر و امید رای مردم را در انتخابات ریاستجمهوری به دست آورد و قبل از اینکه کلید پاستور به دست رئیسجمهور منتخب برسد، در دیداری با یکی از نزدیکان رئیسجمهور منتخب به وی گوشزد کردم که مدیریت این کشور با وجود انبوهی از مشکلات و موانع پیشرو کاری است، کارستان و همتی بزرگ و مردانی خبره و کاربلد میطلبد. واضح بود که این دولت کوهی از مشکلات را به ارث برده و وضع کشور ناگوار است و در آن دیدار پیشنهاد کردم تا در روز تحلیف تا تنفیذ رئیسجمهور منتخب گزارشی از اوضاع مملکت ارائه کند.
این گزارش باید یک گزارش سهضلعی میبود. یکی برای مردم، یکی برای رهبری و یکی برای مجلس شورای اسلامی تا در جریان ریز مشکلات و موانع کشور قرار بگیرند. واقعیت این است که مشکلات اقتصادی برای مردم، مشکلات زیادی به وجود آورده است و حل این مشکلات نیز روی دوش دولت سنگینی میکند. البته در این میان مجلس نیز طوری عمل میکند که در مواقع حساس توپ مشکلات به زمین دولت بیفتد و توقع مردم برای حل مشکلات معطوف به دولت شود. در عین حال در زمان تبلیغات ریاستجمهوری نیز دولت وعدههای متعددی برای حل مشکلات اقتصادی کشور ارائه کرده بود و بر اساس شرع و قانون موظف به اجرایی کردن آن برنامههاست.
وقتی شنیدم بعضی صحبت از حل صد روزه مشکلات میکنند نگران شدم اما اگر بنا به ارائه یک گزارش صد روزه باشد کاری درست است وای کاش این گزارش صد روز پیش به مردم ارائه شده بود. با این حال به نظر نمیرسد تیم اقتصادی این دولت توانایی حل این انبوه مشکلات را داشته باشد. گرچه کابینه معرفی شده افرادی خبره و کاردان هستند اما این کاردانی در شرایط عادی و نرمال در یک کشور به کار میآید و نه در زمانی که کشور با این همه مشکل دست و پنجه نرم میکند. از سویی دیگر همانطور که در این روزها و در برخوردهای مختلف مشاهده میشود، مجلس نیز بنای سازگاری با دولت را ندارد و برای اجرای برنامههای دولت تعامل کافی از خود نشان نمیدهد. به همین سبب به نظر میرسد تیم اقتصادی دولت در برابر این همه مشکل نتواند به خوبی در انجام وظیفه موفق باشد.
متاسفانه امروز کسانی بیشترین انتقاد را به دولت دارند که در زمان دولتهای نهم و دهم بیشترین هماهنگی و همراهی را با دولت داشتند و نقش پررنگی در اوضاع و احوال کنونی در حوزههای مختلف سیاسی، اجتماعی و بهخصوص اقتصادی ایفا کردند. کسانی که برای یک دستمال، قیصریه را به آتش میکشند این روزها آنقدر بلند جیغ میکشند تا فقط صدای آنها شنیده شود. البته کسی مخالف شنیده شدن صدای این افراد نیست اما تفکری که تنها در انتخابات با اقبال 10درصدی مواجه میشود، اگر همزمان با مذاکرات مثبت ایران و غرب رفتارهایی از خود نشان دهند که نشانی از همراهی با دولت ندارد، نتیجهای جز تضعیف روحیه سربازان نظام که در عرصه بینالمللی مشغول به دیپلماسی هستند نخواهند گرفت.