خالکوبی دست‌های پنهان در سیاست

 تدبیر24»نویسنده بی‌آنکه بخواهد زهد بفروشد، تمسخر چهره، تیپ و ویژگی‌های خصوصی افراد را جایز نمی‌داند و به جای استفاده سیاسی از این خطای آشکار، برکشف ریشه‌ها و نقد رفتارهای دون شأن سیاسیون اصرار دارد. اکتفا به تمسخر مصادیق، سبب می‌شود رقیبان نیز مصادیق مشابه در رفتار تبلیغاتی جناح مقابل را از آرشیو بیرون بکشند و با تمسک به قاعده «این به آن در» پرونده این‌گونه آفات سیاسی و اخلاقی را مختومه ندانند و در هیاهوی مچگیری جناح‌ها از هم، قبح این رفتارها فراموش شود.  نگارنده در ماجرای اخیر هم آن چهره جنجالی را مقصر نمی‌داند. چرا که در این بازار مکاره، خیلی‌ها بی‌هیچ ربط و ضابطه‌ای دچار توهم نزدیک شدن به کانون‌های قدرت شده‌اند و البته خیلی‌ها هم به آن رسیده‌اند! مقصر اصلی، سیاسیون هستند که برای کسب وجاهت نزد عوام، گاه مرتکب این‌گونه خطاهای محیرالعقول می‌شوند. حال اگر شخصی با ظاهری نامأنوس و سابقه‌ای بی‌ربط نیز دچار این وسوسه شد، نباید از آن دستاویزی برای تحقیر و تمسخر او بسازیم. واضح است که قصد دفاع از این‌گونه رفتارها را ندارم اما چگونه است که رسوایی‌های آشکار را در بوق و کرنا می‌کنیم، اما از کنار رسوایی‌های پنهان و خطرناک‌تر می‌گذریم؟ وقتی بسیاری از سیاسیون ما در گزینش افراد تصمیم‌ساز، به زدوبند و منافع باندی و گاه به قول آن بزرگ: به سفارش عمه و خاله! بیش از شأن و لیاقت و پیشینه افراد بها می‌دهند، فاجعه عمیق‌تر از حضور شخصی با بدن خالکوبی شده و ظاهر نامناسب در میتینگی تبلیغاتی است. جناح‌های سیاسی چقدر از حضور نخبگان و فرهیختگان در عرصه‌های خطیر استفاده کرده‌اند؟ جز این است که در کشور ما برخی افراد لایق، خانه‌نشین شده‌اند و سیاسیون نیز نیازی به حضور آنان نمی‌بینند؟ پس بهتر نیست اول به فکر پاک کردن خالکوبی دست‌های آلوده‌تری باشیم که به چشم نمی‌آیند و چه بسا آراسته و برازنده هم به نظر می‌رسند اما به ناحق و با زد و بند و باندبازی به تقسیم غنائم و فرصت‌ها مشغولند؟ آنگاه به رسوایی‌های آشکار هم بپردازیم که در این مسیر و برای ماندن در افکار عمومی از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند.

افشین علاء، شاعر و فعال سیاسی اصلاح‌طلب