نسبت خانوادگی‌ام با امام را فضیلتی برای خودم نمی‌دانم

وی درباره خاطرات خود با خادم امام (ره)، گفت: بچه‌ها بیش از بقیه رنگ محبت را درک می‌کنند و می‌فهمنند که کدام محبت راستین و کدامیک دوغین است. من از وقتی خود را شناختم محبت حاج عیسی به امام و بیت امام و خودم را نیز شناختم و این محبت صمیمانه را نسبت به خود درک کردم.

سیدعلی خمینی افزود: بعضی از شخصیت‌های بزرگ هاله‌ای دور خود دارند و هرچه به آن‌ها نزدیک می‌شوید این هاله و بزرگی شکسته و آن شخصیت برای طرف مقابل عادی می‌شود. اما نکته‌ای که درباره امام وجود دارد این است که افراد هرچقدر به امام نزدیک می‌شدند مجذوبیت و عشق و محبتشان نسبت به امام بیشتر می‌شد. من این نکته را در بسیاری از کسانی که نزدیک امام بودند، شنیده‌ام.

وی با بیان اینکه امام شخصیتی بود که هرگاه به او نگاه می‌کردید حس می‌کردید با شخصیتی غیر از سایر افراد مواجه هستید، گفت: یکی از مسئولین عالی‌رتبه تعریف می‌کرد هرگاه نزد امام می‌رفتیم  و ایشان صحبت می‌کردند سرشان پایین بود و ما در این حالت به امام نگاه می‌کردیم. امام که سرشان را بالا می‌آوردند ما سرمان را پایین می‌انداختیم و نمی‌توانستیم به چهره ایشان نگاه کنیم.

نوه امام (ره) ادامه داد: وقتی امام از بین ما رفت سن کمی داشتم و همیشه من این حس را داشتم که گویی من فردی هستم مانند دیگران و هیچ نسبتی با امام ندارم. اگر نسبتی داشتم این بوده است که چقدر توانسته‌ام با او ارتباط برقرار کنم و چقدر توانسته‌ام در آثار و راه او تحقیق کنم و آن را بفهمم.

سیدعلی خمینی افزود: معتقدم نسبت من با امام مانند دیگر جوانان است. در مجموع من این را هیچگاه فضیلتی برای خود ندانسته و نمی‌دانم. چه بسا کسانی که در محضر امام بودند بیشتر از من محضر او را درک کرده باشند.

نوه امام همچنین به شخصیت حاج عیسی جعفری اشاره کرد و گفت: یکی از کسانی که سال‌ها در محضر امام خدمت می‌کرد حاج عیسی جعفری بود. از خانواده و اقوام ایشان افراد دیگری هم بودند که به امام خدمت می‌کردند و همه جزء افراد خالص و دوست‌داشتنی و معتقد و عاشق امام بودند. بعد از امام هم خالصانه در خدمت بیت امام و پدر ما، حاج احمد آقا حضور داشتند. به خانواده و همسر امام بسیار خدمت کردند و مورد علاقه همه بیت امام بودند. حاج عیسی جعفری به خاطر خصلت‌هایی که داشت همه دوستش داشتند و تا زمانی که در جماران بود، هیچکس نسبت به او کدورت نداشت.