خالق عاشق و مجنون است

این هنرمند که در تمام سال‌های عمر ۶۹ ساله‌اش، در تبریز زندگی کرده، حالا نمایشگاهی را به یاد همسرش در تهران برپا کرده است. طرح‌های ارائه‌شده در این نمایشگاه با تکنیک قلم فلزی و مرکب روی مقوا، در ابعاد ۷۰*۵۰ سانتی‌متر در مدت یک سال خلق شده‌اند.

او در بخشی از گفت‌وگویش با ایسنا، درباره این نمایشگاه که «روایت جنون» نام دارد، گفت: از سال ۱۳۹۲ همسرم مریض شد و من کنارش دردمند شدم. آن دوران، نمایشگاهی را با نام «زندگی دوزخی من» برگزار کردم. دوران خیلی دردناکی بود.  مردادماه سال گذشته، فاجعه رسید و او از دنیا رفت. پس از این اتفاق، نامتعادل شدم و دیگر شکل انسان معمولی را نداشتم. از آن موقع تصمیم گرفتم، این واقعه را به یک کار تبدیل کنم، زیرا پتانسیلی خیلی قوی در آن وجود داشت.

کیاست ادامه داد: ۱۰ روز بعد از درگذشت او، شروع کردم به اسکیس کشیدن، چهلم همسرم هم سر مزارش سخنرانی کردم و گفتم که قول می‌دهم یک سال بعد، نمایشگاهی را به یاد او برگزار کنم و تمام توانم را برای انجام این کار بگذارم. از اول مهرماه، شبانه‌روز کار کردم. روزهای سخت و دردمندی داشتم، تنها شده بودم و در نهایت، نتیجه آن کارها این نمایشگاه شد.

این هنرمند گفت: زندگی من زیر و رو شد و کسی هم نتوانست به من کمک کند. می‌خواستم ثابت کنم مرگ می‌تواند به این صورت هم روی افراد تاثیر بگذارد. من برای این نمایشگاه ۲۵ طرح کشیدم. همسرم فرد باسوادی بود و فعالیت اجتماعی خوبی داشت. شخصیت بارز و فداکارش در آثار من خود را نشان داده است.

او اظهار کرد: البته ذهنیت من برای خلق این آثار، فقط به او محدود نبود؛ من زندگی خیلی لذت‌بخشی نداشتم و همیشه از تمام لذت‌ها و خوشی‌ها دور مانده‌ام. مادر بسیار دلسوزی داشتم، اما او دیکتاتور بود، پدری بسیار هنرمند داشتم، اما او بی‌تفاوت بود. پس از درگذشت همسرم، دنبال روایت گذشته‌ام بودم و فکر می‌کردم چه شد آخرین فاجعه، این‌گونه شد. حوصله نوشتن نداشتم، اما حوصله نقاشی کردن داشتم. بنابراین این طرح‌ها را کشیدم.

این هنرمند بیان کرد: می‌ترسیدم بمیرم و نتوانم دینم را ادا کنم؛ اما روی حرفم ایستادم. روزی که آثار این نمایشگاه را به تهران آوردم، راحت شدم. گفتم بالاخره آوردمش، من به او (همسرم) قولی داده بودم و امروز تسکین پیدا کرده‌ام. من کار فوق‌العاده‌ای نکرده‌ام. این‌ها درد من نیست، خیلی‌ها دردمندتر از من هستند.

کیاست تاکید کرد: من نه برای حراج‌ها نقاشی کشیده‌ام و نه هیچ چیز دیگری؛ خواستم بخشی از زندگیم را بیان کنم. می‌توانم همه‌جور کار کنم، می‌توانم طبیعت زیبا بکشم، اما خودم نمی‌خواهم.

او درباره نام این نمایشگاه (روایت جنون) نیز گفت: نام‌های زیادی برای این نمایشگاه نوشتم، اما به این فکر کردم که در ازدواج، پس از گذشت زمان، دو نفر، یکی می‌شوند. من نیز عاشق شدم و جنون به من دست داد.

به گزارش ایسنا، کیومرث کیاست متولد سال ۱۳۲۷ در تبریز است. وی از سال ۱۳۵۲ فعالیت در مطبوعات روشنفکری آن دوره مانند فردوسی، نگین و کتاب جمعه را به‌عنوان طراح و کارتونیست آغاز کرد. در آن سال‌ها اردشیر محصص، کامبیز درمبخش، بیژن اسدی‌پور، کیومرث کیاست و آراپیک باغداساریان از جمله کسانی بودند که برخی از آن‌ها تجربه کار در نشریه فکاهی «توفیق» را داشتند، اما کیاست از کسانی بود که نه‌تنها با مجلات فکاهی هرگز کار نکرد، بلکه هیچ‌گاه به سمت «کاریکاتور با شرح، طناز و عامه‌پسند» نرفت و در عوض به کاریکاتوری تمایل نشان داد که طراحی‌محور و نخبه‌گرا بود و در مفهوم نیز به ابعادی جدی و فراتر از شوخی‌های عامیانه تنه می‌زد.

کیاست از آن زمان تا کنون به‌طور پیوسته به نقاشی و طراحی پرداخته است. او علاوه بر دریافت جایزه و لوح تقدیر از نمایشگاه­‌های مطرح جهانی در زمینه­ کاریکاتور در اخوتسک ژاپن، تانجون کره جنوبی، نصرالدین هوجا ترکیه و دیگر نمایشگاه­‌ها، شرکت در بیش از ۳۰ نمایشگاه گروهی طراحی و نقاشی در گالری­‌های بیان، خانه هنرمندان، رودکی، یاسمی، شکری، ساربان، سرو، فرهنگستان هنر، برگ، بهزاد، سرخاب، نگارخانه مانی، گالری مهرشاه و میرک تبریز و شرکت در بیش از ۵۰ نمایشگاه گروهی کاریکاتور در کشورهای ترکیه، یوگسلاوی، ایتالیا، ژاپن، کره جنوبی، بلژیک، مقدونیه، بلغارستان و ایران را در کارنامه­ خود دارد.

نمایشگاه «روایت جنون» ۲۷ مردادماه تا ششم شهریورماه ۱۳۹۶ در گالری ساربان برپا خواهد بود. علاقه‌مندان می­‌توانند برای دیدن این نمایشگاه هر روز به‌جز سه­‌شنبه­‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری ساربان واقع در خیابان سهروردی شمالی، خیابان هویزه غربی، نبش شهید یوسفی، پلاک ۱۳۰ مراجعه کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۸۸۵۰۴۲۲۶ تماس بگیرند.