حق انتخاب مردم تضییع نشود

اتدبیر24»صل صد و هشتم قانون اساسی اشعار می‌دارد؛ «قانون‏ مربوط به‏ تعداد و شرایط خبرگان‏، کیفیت‏ انتخاب‏ آنها وآیین‏‌نامه‏ داخلی‏ جلسات‏ برای‏ نخستین‏ دوره‏ باید به‏ وسیله‏ فقهای ‏شورای‏ نگهبان‏ تهیه‏ و با اکثریت‏ آرای آنان‏ تصویب‏ شود و به‏ تصویب‏ نهایی‏ مقام معظم رهبری برسد. از آن‏ پس‏ هرگونه‏ تغییر و تجدید نظر در این‏ قانون‏ و تصویب‏ سایر مقررات‏ مربوط به‏ وظایف‏ خبرگان‏ درصلاحیت‏ خود آنان‏ است‏.» بر این اساس، آنچه این عضو هیأت رئیسه مجلس خبرگان رهبری مطرح کرده، از جهت ظاهر قانون، درست و خبرگان در طرح هرگونه‌ای اصلاحی مختار است اما از نظر کلی، سن 40سال مبنا اجتهاد نیست و با سابقه تاریخی اجتهاد بزرگان حوزه تطابقی ندارد. فی‌المثل شیخ مرتضی انصاری، صاحب مکاسب در بیست وپنج سالگی و حضرت امام در عنفوان جوانی به اجتهاد رسیدند. باوجود اینکه برخی از طلاب، به علت درگیری بیش از اندازه در مسائل سیاسی و روزمره از درس و تحصیل بازمی‌مانند و در سنین کهنسالی به اجتهاد می‌رسند، نمی‌توان مجتهدین جوان را حذف کرد. اگر ما بررسی اجتهاد افراد را متوقف به سیما و شناسنامه آنها بکنیم، از یک واقعیت بزرگ تاریخی که به دفعات، امتحان خود را پس داده، غافل شده‌ایم. جوانانی در حوزه‌ها بودند که در سنین پایین به عنوان یک فقیه فاضل در حوزه مطرح شدند. از دیدگاه نگارنده اگر ملاک را سن درنظر بگیریم به قشر گسترده‌ای از حوزویان فاضل جفا و تالیفات، تحقیقات، دانش، بینش و عمق اجتهاد آنان، هیچ انگاشته می‌شود. این موضوع، بدعتی در حوزه محسوب خواهد شد و سطح مسائل حوزوی را به سن و سال تقلیل می‌دهد. مقام معظم رهبری در چه سنی به ریاست جمهوری رسیدند؟ سن بسیاری از مسئولان دهه اول انقلاب، در هنگام تصدی مسئولیت‌های حساس، کمتر از چهل سال بود، نمی‌توان دهه اول انقلاب را نادیده گرفت و ادعا کرد که کارهای دهه اول اشتباه بوده است. سن را ملاک خبرگی قراردادن، نگاه عالمانه‌ای نیست و مجلس خبرگان را به مجلس مهستان تبدیل می‌کند. خبره بودن به سن و سال نیست. گاهی یک فرد در 20سالگی خبره می‌شود و فرد دیگری در 60سالگی فاصله زیادی با خبره شدن دارد. قائل شدن سن وسال برای نمایندگی مردم در خبرگان، مصداقی برای عدول از خط ائمه اطهار و سنت حسنه حوزی یعنی بررسی سواد فقهی برای اجتهاد، است.