- آیا فرصت تسلا در دستان ایران است؟
- همنشینی دوستداران پرندگان مهاجر در دریاچه هنر
- کارزار اعتراض به انتقال آب سد طالقان به تهران
- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
آزار و اذیت مسلمانان در میانمار
این گروه در گزارشی گفت: گذار به سمت دموکراسی اجازه داده تا تبعیض‌ها و تعصب‌های عمومی بیشتر شود و بر نحوه قوانین جدید دولت تاثیر بگذارد که خود به این روایت خطرناک ختم شده که مسلمانان یک حضور بیگانه در میانمار هستند.
این گزارش برگرفته از بیش از 350 مصاحبه در بیش از 46 شهر و روستا در یک بازه زمانی هشت ماهه از مارس سال 2016 میلادی است.
این در حالی است که دولت میانمار هنوز نسبت به این گزارش واکنشی نشان نداده است. مقامات هرگونه تبعیض را رد کرده و می‌گویند نیروهای امنیتی در استان راخین مشغول مبارزه در یک کمپین قانونی علیه "تروریست‌ها" هستند.
علاوه بر مسلمانان روهینجا این گزارش تصویر وسیع تری از مسلمانان از قومیت‌های مختلف در سراسر میانمار را به دنبال موج خشونت‌ها در سال 2012 و 2013 بررسی می‌کند.
به گفته این گزارش، بسیاری از مسلمانان از قومیت‌های مختلف در میانمار از داشتن کارت شناسایی محروم شده‌اند و دسترسی آنها به مکان‌های عبادتی اسلامی در برخی نقاط مسدود شده است.
براساس این گزارش، دست‌کم 21 روستا در سراسر میانمار برای مسلمانان به عنوان مناطق ممنوعه اعلام شده است که مسلمانان حق ورود به آنها را ندارند و این مساله با حمایت مقامات صورت گرفته است.
این گزارش درخصوص استان راخین به افزایش تفرقه میان بوداییان و جوامع مسلمانان و محدودیت شدید جا به جایی و سفر برای مسلمانان روهینجا تاکید کرده است؛ مسلمانانی که دسترسی‌شان به خدمات درمانی و آموزش بسیار محدود است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
