بسیاری از مدیران میانی استانی و برخی از مدیران شرکتهای وابسته به دولت هنوز احمدینژادی هستند. گویا سایه احمدینژاد قرار نیست هیچگاه از تاریخ این مرز و بوم رخت ببندد. شاید عمده علت این موضوع آن باشد که بسیاری از مدیران فعلی که سن و سالی از آنها گذشته، حاضر نیستند جایگاه خود را به سایرین واگذار کنند و از سوی دیگر برخی از مدیران میانی فعلی در نظام اداری ایران افرادی هستند که در سن پایین در زمان احمدینژاد به کار گرفته شدند و امروز درسیستم اداری کشور تنها آنها هستند که میتوانند در صورت بازنشستگی مدیران پیر جایگرین آنها شوند.
این مساله تنها به شرکتهای دولتی و مدیران دولتی خلاصه نمیشود. بسیاری از مدیران فعلی شهرداری هم در زمان ریاست احمدینژاد و قالیباف بر شهرداری تهران به بدنه شهرداری اضافه شدهاند و بعد از حدود ۱۵ سال آموزش در شهرداری چنان بر اداره امور مسلط شدهاند که برخی از آنها شاید در بین معاونین منصوب شهرداری فعلی وجود داشته باشند. البته از این نظر نباید به احمدینژاد خرده گرفت بلکه باید به او احسنت گفت که بعد از چندین سال از عدم حضور در مناصب مختلف هنوز بدنه مدیریتی او در ارکان مختلف حضور دارند و بعضا از وزرا و معاونین او هم اکنون هم در مناصب مختلف استفاده میشود.
به نظر میرسد در اینجا باید به دولت محترم نقدی روا داشت که چرا از فرصت چهار سال گذشته در جهت تربیت نیروهای توانمند استفاده نکرده است که اکنون بتواند از ظرفیت جوانان در مناصب مختلف استفاده کند؟
از سوی دیگر از هماینک باید به تصمیمگیران فعلی شهرداری تهران هم این نکته را گوشزد کرد که چرا تنها به استفاده از مدیران گذشته در اداره شهر تهران توجه میشود و از ظرفیت جوانان و دانشجویان و فارغالتحصیلان دانشگاهها در اداره شهر تهران استفاده نمیشود. بیاییم یک بار هم شده بدیها را نبینیم و از خوبیهای مدیران قبلی درست عبرت بگیریم. میتوان از هم اکنون کاری کرد که آیندگان هم به مدیران تربیت شده اصلاحطلب احترام بگذارند.»