روایت سروش صحت

محدودیت وجود دارد

طبیعتا شما هم که الان دارید در یک رسانه مکتوب مثل همشهری کار می‌کنید، هم چنین محدودیت‌هایی دارید. ما که دیگر در رسانه ملی کار می‌کنیم و قطعا محدودیت‌ها بیشتر هم هست. هر مهمانی را نمی‌توانیم دعوت کنیم و اسم هر نویسنده یا کتاب یا مترجمی را نمی‌توانیم بیاوریم.

اسم کتاب خطرناک نیست

از آنجا که برنامه درباره کتاب است، مساله یک مقدار سخت می‌شود اما فقط دو راه در پیش رو داریم: یکی این که بگوییم چون سخت است و محدودیت دارد برنامه‌ای درباره کتاب نمی‌سازیم و دوم این که بگوییم سختی را قبول می‌کنیم و می‌سازیم. من اصولا مدلم این است که طرفدار راه دومم. امیدوارم که تلویزیون هم اجازه بدهد که این محدودیت‌ها  کمتر شود چون هیچ کتاب و هیچ نویسنده‌ای آن قدر خطرناک نیست که آوردن نامش بتواند مشکلی ایجاد کند. مخصوصا این که اسم آنها از زبان مهمان برنامه شنیده می‌شود و این مهمان‌ها هم افراد موجهی هستند و طبق پارامترهایی دعوت شده‌اند. وقتی آنها اسم یک کتاب را به عنوان کتاب محبوب‌شان می‌آورند طبیعتا این کتاب نمی‌تواند خطرناک باشد و اسمش نمی‌تواند چیزی را زیر و رو کند.

مجبوریم حذف کنیم

در این شرایط، وقتی اسم تعدادی از کتاب‌ها یا نویسنده‌ها به میان می‌آید، آنها را حذف می‌کنیم. امیدوارم خطوط قرمز ما جابه‌جا شود و بتوانیم از کتاب‌ها و نویسنده‌ها و ناشرهای بیشتری صحبت کنیم. این اتفاق در ارشاد هم افتاده. خیلی از کتاب‌ها سال‌ها اجازه چاپ نداشتند اما وقتی چاپ شدند و مخاطبان آن را خواندند، تازه متوجه شدند که کتاب اثر بدی نداشته. با این حال همین الان هم وضعیت  برنامه به نظر من خوب است و انرژی خوبی منتقل می‌کند.

دعوت از طرز فکرهای مختلف

خیلی‌ها می‌پرسند چرا فلان مهمان را دعوت کردی؟ می‌گویم چه بدی دارد؟ بگذاریم ببینیم این مهمان با این طرز فکر چه حرفی برای گفتن دارد. ما همیشه مدافع حرف زدنیم اما موقع عمل کردن دلمان می‌خواهد فقط با همفکرهای خودمان حرف بزنیم اما این درست نیست. باید کاری کنیم حرف زدن جا بیفتد و باید یاد بگیریم حرف آدم‌هایی را که همفکر ما نیستند، هم بشنویم.»