کلنگ زنی در روز جشن ثبت جهانی

او ادامه داد: در دو سال گذشته استان سیستان و بلوچستان به حوزه گردشگری، زیرساخت‌های آن و برندسازی توجه داشته است که توانسته‌ایم سرمایه گذاری ویژه‌ای در روستای کلپورگان انجام دهیم و با نظر ویژه‌ای که استاندار از این روستا داشت، قرار شد برای نخستین بار بعد از انقلاب اولین مجموعه کارگاه پژوهشی در روستای کلپورگان با اعتبار ۸۰۰ میلیون تومان احداث شود.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان اضافه کرد: امسال همزمان با جشن ثبت جهانی روستای کلپورگان، کلنگ احداث این مرکز پژوهشی - کارگاهی  زمین می‌خورد. این اقدام موجب می‌شود تا پژوهشگرانی که در زمینه سفال و سرامیک فعالیت می‌کنند از تمام دنیا به این منطقه مراجعه کنند تا از نزدیک با هنر سفالگری کلپورگان آشنا شوند. 

مشتاق گوهری همچنین گفت: انجمن سفالگران ایران اولین تور آموزشی خود به کلپورگان را در۱۰  روز گذشته برگزار کرد که بازدید آنها از سایت‌های مهم سفال و سرامیک پیش از تاریخ از جمله «شهرسوخته»،  «اسپیدژ» و  مجموعه زنده سفال کلپورگان انجام شد. این تور  در سطح حرفه‌ای بازخورد بسیار خوبی داشت و امروز بسیاری از آنها متقاضی‌ هستند که خدماتی را برای ارتقای وضعیت سفال کلپورگان ارائه کنند. این مجموعه پژوهشی نیز می‌تواند زمینه ساز همین امر باشد.

او درباره اهمیت ویژه کلپورگان توضیح داد: تا کنون محوطه، سایت یا منطقه‌ای در منطقه بلوچستان نداشتیم که از آن در برند جهانی و رقابت‌های منطقه‌ای استفاده کنیم تا موجب شهرت و توجه بیشتر بین المللی به این منطقه شود. شورای جهانی صنایع دستی در سال ۱۹۶۴ تاسیس شده و چندین بار مراکز و مناطقی را در سطح دنیا به عنوان شهرها و روستاهای صنایع دستی معرفی کرده و در کشور ما شهرهای اصفهان، مشهد، تبریز، لالجین، سیرجان، مریوان و اخیرا روستای کلپورگان ثبت جهانی شده‌اند. در حال حاضر ایران در بخش شهرهای جهانی که در حوزه صنایع دستی ثبت شده‌اند با ۶ شهر و یک روستا در مقام اول دنیا قرار گرفته است. پیش از این چین جایگاه اول ثبت‌های جهانی را به خود اختصاص داده بود.  به پیشنهاد ایران بحث روستاهای جهانی هم به برنامه ارزیابی شورای جهانی صنایع دستی اضافه شد. کلپورگان به عنوان نخستین روستای صنایع دستی آسیا و اقیانوسیه ثبت جهانی شده است.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بیان کرد: پیشینه سفال کلپورگان متعلق به هزاره‌های پیش از تاریخ است و یک هنر زنده محسوب می‌شود که قرن‌ها استمرار داشته و از چرخ در ساختش بهره نمی‌بردند. الگوهای این سفال به یافته‌های باستان شناسی هزاره دوم و سوم پیش از میلاد و حدود ۵ تا ۶ هزار سال پیش برمی‌گردد، نقش مایه‌هایی که روی سنگ نگاره‌ها و مناطق پیرامون وجود دارد، گواه این است که این سنت پایدار، توسط زنان این روستا استمرار یافته است.