واکنش به خاطره‌ یک خواننده

در نگاه اول برای من با شناختی که از امام پیدا کرده‌ام و از نزدیک‌ترین افراد به ایشان فراگرفته‌ام، این نقل قول مقرون به صواب نبود. با این حال از نزدیکان امام که آن روزها را به خاطر دارند، پرسیدم و آنها هم چنین مطلبی را به خاطر نداشتند. روشن است که مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین حاج سیداحمد خمینی، یادگار فقید امام هم نیستند تا از ایشان جویای حال شوم.

اکنون به نظرم همین بهانه‌ای است تا یک بار دیگر به امر خاطره توجه کنیم. خاطره نامش را با خود همراه دارد. از حافظه برمی‌خیزد و ارزش آن به گوینده آن است. روایت با وثاقت راوی و میزان قرابت او با منبع خبر ارتباط مستقیم دارد. قدرت حافظه، میزان دسترسی فرد در زمان وقوع حادثه، فهم درست از روحیات گوینده خبر، توجه به شرایط صدور و قرائن حالی و مقالی و... همه از نکاتی است که به خبر و خاطره ارزش می‌دهد یا آن را از ارزش می‌اندازد.

وقتی حاج‌حسن آقا بحث دقیق اجتهاد در اندیشه امام و اصول آن را طرح کردند و به همه توجه دادند که برای استفاده از کلام امام باید به قواعد چنین امری تن داد و آن را باز شناخت، یکی از مهم‌ترین این مبانی را در نقل قول‌ها از امام، توجه ویژه به ارزش روایت‌های گویندگان و گویندگان روایات دانستند؛ ارزش‌هایی که از توان راوی اول و همچنین راویان بعد ناشی می‌شود.

امروزه هر چه جلو می‌رویم به اهمیت این مهم بیشتر پی‌می‌بریم. امروزه که آرام‌آرام دست ما از یاران حلقه اول امام خالی می شود. چند سال قبل به همت پژوهشکده امام، درباره اصول اجتهاد در اندیشه امام بحث‌هایی مطرح شد که متأسفانه پی گرفته نشد.

در هر حال این خاطره از دید من نمی‌تواند با صحت قرین باشد و بدون آن که گوینده محترم و محبوب آن دوران را به دروغ متهم کنم، محتوای سخن را نمی‌توانم صحیح بدانم.»