هزینه‌های نپرداخته جمنا برای وحدت

تدبیر24»آنها در انتخابات گذشته نیز سعی در اجماع اصولگرایان داشتند تا تمام طیف‌های اصولگرا را ذیل پرچم اصولگرایی جمع کنند که به‌ این مهم نه کامل اما تا حد زیادی دست یافتند. حال به نظر می‌رسد جمنا با تجربه‌ای که از انتخابات گذشته به‌دست آورده، نباید هزینه زیادی برای این وحدت کامل پرداخت کند، زیرا هر اندازه کار بزرگ‌تر شده و وسعت می‌گیرد، امکان اداره و جمع‌آوری همه‌این سلایق نیز سخت‌تر می‌شود. درست است که جمنا می‌خواهد همه طیف‌های اصولگرا را متحد کند اما این مهم نباید به هر قیمتی انجام گیرد. از سوی دیگر اگر قیمت این اتحاد چنان بالا باشد که به تفرقه اصولگرایان بینجامد، بهتر است که‌ این اقدام صورت نگیرد. در این راستا جمنا باید کاملا حساب‌شده عمل کند و اگر برخی از طیف‌های اصولگرا دارای شرط و شروطی بودند یا خواستند هزینه‌های زیادی بر جمنا تحمیل کنند، جبهه مردمی می‌تواند با آنها رایزنی کند و اگر توافق حاصل نشد الزامی نیست که حتما بخواهد همه ‌این طیف‌ها را گرد خود جمع کند. از این جهت این روش توصیه نمی‌گردد. از سوی دیگر برخی دیدار اخیر رئیس‌جمهور با جامعه روحانیت مبارز را عاملی برای بازگشت این تشکل روحانی به محوریت اصولگرایان می‌دانند. از این رو باید گفت که جامعه روحانیت از گذشته در هسته مدیریتی اصولگرایان بوده و این‌طور نیست که آنها با دیدار با آقای رئیس‌جمهور بخواهند به کنش سیاسی در میان اصولگرایان بازگردند. اتفاقا باید به‌ این دیدار از سویی دیگر نگریست. بدین‌جهت که آقای روحانی تغییر روشی مبتنی بر تنش‌زدایی با برخی جریاناتی که سابق بر این در آنها عضویت داشته اتخاذ کرده است. از این جهت این دیدار باید بیش از جامعه روحانیت از سوی آقای روحانی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. از سوی دیگر در دو انتخابات اخیر یعنی انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس دهم، اصولگرایان تا حدود قابل توجهی توانستند به وحدت نسبی برسند و شورای هماهنگی اصولگرایان توانست محوریت اصولگرایان را در انتخابات مجلس دهم در اختیار بگیرد و جمنا نیز محوریت اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری را برعهده گرفت. البته‌ این موضوع صددرصد نیست و اساسا نباید به دنبال وحدت صددرصدی بود. جریان اصلاح‌طلب نیز با این مشکل مواجه است و آنها نیز نمی‌توانند بین تمام طیف‌های خود وحدت ایجاد کنند. اگر انتخابات شوراهای اخیر و ریاست‌جمهوری را در نظر بگیریم به ‌این مهم دست می‌یابیم. موضوع ریاست‌جمهوری تا حدی متفاوت بود چون اصلاح‌طلبان چاره‌ای جز حمایت از آقای روحانی نداشتند، اما مشخص بود که جریان اصلاح‌طلب نیز در انتخابات مجلس گذشته و به‌ویژه در انتخابات شوراهای اخیر برای اینکه همه طیف‌های خود را حول یک محور جمع کند با مشکل مواجه بود. از سوی دیگر جناح‌های سیاسی باید این مساله را بپذیرند که وحدت صددرصدی و کامل هزینه‌های بالایی برای آنها در پی خواهد داشت و دلیلی ندارد که بخواهند این هزینه سیاسی را بپردازند. اتحاد باید حداکثری باشد، نه اتحاد مطلق، چون امکان تحقق اتحاد مطلق بسیار مشکل است. جریانات سیاسی برای دستیابی به اتحاد مطلق مجبور به پرنسیب‌فروشی می‌شوند، یعنی اصول خود را زیر پا می‌گذارند تا بتوانند تمامی طیف‌های خود را گرد یک مجموعه جمع کنند. این کار شاید عملا برای هر دو جریان سیاسی کشور امکانپذیر نباشد.

ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا