ستاره‌ آینده خورشید

غول سرخ یک ستاره بزرگ و درخشان است که در مرحله دوم عمرش به سر می‌برد همجوشی هسته‌ای در لایه بیرونی مرکز این ستاره اتفاق می‌افتد.

هسته این ستارگان بسیار فشرده از جنس هلیوم است و دمای سطح آنها کمتر از ستارگانی که مرحله اول عمرشان را می‌گذرانند بوده و در حدود ۵۰۰۰ درجه سانتی‌گراد است.

یک ستاره بعد از چند میلیارد سال برای واکنش‌های همجوشی هسته‌ای هیدروژن کافی در هسته اش ندارد. در عوض هلیوم‌های باقی‌مانده از واکنش‌های قبلی در هسته ستاره مانده، در لایه‌های بیرونی ستاره هنوز مقداری هیدروژن موجود است ولی به مقدار کافی گرم نیستند تا در واکنش هسته‌ای شرکت کنند.

بنابراین به دلیل عدم سوخت ستاره شروع به سرد شدن و کوچک شدن می‌کند. لایه‌های بیرونی ستاره بر اثر جاذبه به سمت هسته کشیده می‌شوند و همین‌طور گرم‌تر می‌شوند. بخش بیرونی ستاره به قدر کافی گرم می‌شود تا فرایند همجوشی هسته‌ای را شروع کند. ستاره منبع انرژی جدیدی می‌یابد سپس پوسته ستاره شروع به سوختن می‌کند و گرمای تولید شده باعث منبسط شدن ستاره می‌شود که غول سرخ نامیده می‌شود.

در پنج الی شش میلیارد سال آینده، خورشید تمام سوخت هیدروژن موجود در هسته خود را مصرف می‌کند و شروع به منبسط شدن می‌کند. در بزرگترین حالت، سطح آن به حدود مدار فعلی زمین خواهد رسید. سپس خورشید اتمسفر خود را به طور کامل از دست می‌دهد؛ لایه‌های بیرونی یک سحابی سیاره‌ای و هسته آن یک کوتوله سفید را تشکیل می‌دهد.

تکامل خورشید در مرحله "غول سرخ" به طور کامل مدل سازی شده است، اما هنوز مشخص نیست که آیاخورشید زمین را خواهد بلعید یا اینکه زمین در مدار خود باقی خواهد ماند. عدم اطمینان در این مورد به این دلیل است که خورشید درحالی که هیدروژن را می‌سوزاند، جرم خود را به تدریج از دست می‌دهد و در نتیجه گرانش آن نیز کمتر شده و باعث می‌شود طی چند میلیارد سال آینده مدار زمین (و بقیه سیارات منظومه شمسی) به مدار دورتری منتقل شود و زمین از خورشید فاصله بیشتری بگیرد. همچنین عدم قطعیتی در مورد محاسبه مدار سیارات در ۵ الی ۶ میلیارد سال آینده وجود دارد، بنابراین سرنوشت زمین به خوبی مشخص نیست.

در درخشان‌ترین حالت، خورشید غول سرخ چند هزار بار درخشان‌تر از امروز خواهد بود اما دمای سطح آن حدود نیمی از دمای فعلی خواهد بود. در فاز غول سرخ، خورشید به قدری درخشنده خواهد شد که تمام آب موجود روی زمین را به درون فضا تبخیر می‌کند و زمین دیگر قادر به پشتیبانی از حیات نخواهد بود.

محققان سوئدی موفق شده‌اند با استفاده از تسکوپ آلما با جزئیات‌ترین عکس ممکن را از این ستاره بگیرند.

"ووتر ولمینگز"(Wouter Vlemmings) محقق ارشد این تحقیق گفت: این ستاره یک غول سرخ سرد و درخشان است.

براساس گفته‌های محققان یک لایه گاز داغ بر بالای سطح این ستاره وجود دارد و امواج ارسال شده از این ستاره به خاطر این فعالیت‌ها بوده است.

آنها اعلام کرده‌اند که قصد دارند با ابزارهای رصدی مختلف به بررسی کامل‌تر این ستاره بپردازند.