اتفاقی در راه است

تدبیر24»نقدهایی که بعضا به چگونگی به‌کارگیری نیروهای حلقه اول شهردار تهران در شورای معاونان شهرداری و هیات‌رئیسه مدیریت شهری تهران می‌پرداخت و با حساسیت خاص در افکار عمومی و جریان‌های سیاسی پی گرفته می‌شد. شهرداری پایتخت بیش از 14سال با سه دوره انتخاباتی شورای شهر در اختیار اصولگرایان بود. محمدباقر قالیباف در صدر رکوردداران تصدی‌گری شهردار پایتخت از منظر سالیان حضور به‌عنوان سکاندار اداره شهر به حساب می‌آمد، اما در بیست‌ونهمین روز اردیبهشت گذشته اصولگرایان حامی او در رقابت انتخاباتی حساس و سخت تمام کرسی‌های شورای شهر تهران را که تعدادشان از 31 نفر به 21 نفر کاسته شده بود، با فاصله قابل‌توجهی به رقیب اصلاح‌طلب خود واگذار کردند. از قضا بیش از یک‌دوم از این فهرست را که به نام امید وارد عرصه رقابت شده بود، چهره‌های جوان و بانوان اصلاح‌طلبی که چندان سرشناس نبودند، تشکیل می‌دادند. یکی از مواردی که در خلال سه‌ماهه اعلام نتایج انتخابات تا شروع به کار رسمی شورا مورد توجه افکار عمومی به‌ویژه در تهران قرار داشت، این بود که‌ این جمع چه کسی را به‌عنوان شهردار پایتخت جایگزین محمدباقر قالیباف خواهد کرد. شورای 21نفره به اتفاق آرا محمدعلی نجفی را به‌عنوان گزینه نهایی خود از میان هفت چهره شناخته‌شده اصلاح‌طلب به وزیر کشور دولت روحانی معرفی کرد و این پیام روشن را به جامعه، رقیبان و حامیان خود مخابره کرد که برسر عهد خود با مردمی که ساعت‌ها در صف رأی ایستادند و حماسه آفریدند، خواهند ایستاد. از این رو یکی از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب را که بیشترین سابقه حضور و تجربه را در دولت‌های جمهوری اسلامی در کارنامه خود دارد و در عین حال یک دوره شش‌ساله را نیز به‌عنوان نماینده مردم تهران در شورای شهر حضور داشته و بر مسائل شهر تهران اشراف و آگاهی یافته، به‌عنوان شهردار پایتخت انتخاب کرده و مهم‌ترین رسالت وی را اداره کارآمد شهر تهران با تاکید بر پاکدستی، خروج شهر از بحران بدهی‌های انباشته‌شده و حقوق شهروندی تعیین کردند. محمدعلی نجفی که به‌نظر می‌رسید آقای روحانی در دومین دوره ریاست جمهوری خود وی را در دولت و در جایگاهی حساس و مناسب به‌کار گیرد، از بین پیشنهادها برای حضور در دولت و حضور در شهرداری، دومی را قبول کرد و با این انتخاب در آغازین روزهای کار خود نیز بیان نمود که‌ این دوره کاری آخرین فصل خدمتی او خواهد بود. شاید می‌خواست پیامی روشن را مخابره کند که برخلاف شهرداران پیشین حتی نیم‌نگاهی به پاستور هم نخواهد داشت و متکی بر دانش و تجربه نزدیک به 4 دهه خدمت، تمام سعی و تلاش خود را برای اداره کلانشهر تهران به کار خواهد بست. در این میان آنچه ذهن نقادان و ناظران را به خود معطوف می‌ساخت، این بود که نجفی با چه طیف از مدیران و همکاران به مدیریت شهری ورود خواهد کرد. آیا همچون غلامحسین کرباسچی سراغ مدیران دیوانسالار خواهد رفت، یا چون محمود احمدی‌نژاد از میان جریان سیاسی یا حلقه بسته‌ای که با وی همراهی و همکاری داشتند، مدیران خود را از چهره‌های ناشناس اما وفادار برخواهد گزید، یا چون محمدباقر قالیباف سراغ مجموعه‌ای از همشهریان و همراهان دوران جنگ و همرزمان قدیمش خواهد رفت و به آنها اعتماد خواهد کرد؟ عملکرد هفتادروزه نجفی در انتخاب همکارانش که تعداد آنها شاید به هفتاد نفر هم نرسد، نشان از آن دارد که مجموعه‌ای از مدیرانی که تجربه همکاری مستقیم با ایشان داشته از یک‌سو و از سوی دیگر مجموعه‌ای از مدیرانی را که سابقه خدمت در حوزه معاونان و مدیران ارشد ستادی داشته‌اند یا نیروهایی که در حوزه‌های خود دارای سوابق و توانمند‌هایی در حد معاونت وزارتخانه هستند، مورد توجه قرار داده و در حوزه شهرداران مناطق و مدیران ستادی تلاش خود را بر به‌کارگیری نیروهای موجود در شهرداری تهران متمرکز کرده است تا بتواند اعتماد مردم را در حوزه نیروهای شاغل در شهرداری که تعدادشان افزون بر 60‌هزار نفر است، مورد هدف قرار دهد. با انتخاب سیدرضا صالحی امیری برای تصدی معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری به‌نظر می‌رسد که تا حدودی رضایت افکار عمومی را مورد هدف قرار داده و شاید فرصتی که حسن روحانی نتوانست در خصوص ادامه همکاری با صالحی امیری برای دولت دوم خود فراهم نماید، توسط محمدعلی نجفی برای حضور در معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران فراهم شود. شاید در سوابق مدیریتی شهردار تهران این مورد برای اولین‌بار تجربه می‌شود که یکی از وزیران شناخته‌شده در شهرداری در جایگاه معاونت و قائم‌مقامی شهردار در حوزه فرهنگی به همکاری گرفته شده باشد. در عین حال، به‌نظر می‌رسد این اتفاق میمون و مبارکی پس از 14سال است که شهردار در جلسات دولت شرکت می‌کند و این انتصاب دولت و شهرداری و شورای شهر را منسجم‌تر و محکم‌تر می‌نماید. شاید در زمانی که شهرداری تهران به‌دلیل حجم بزرگی از بدهی‌ها (بیش از 20‌هزار‌میلیارد تومان) و کاهش قابل توجه منابع درآمدی به‌زحمت می‌تواند برای امورات جاری شهرداری منابع سالم و شفاف و به دور از رفتارهایی همچون شهرفروشی و تراکم‌فروشی فراهم نماید، در حوزه فرهنگ و جامعه ‌این فرصت را فراهم نماید که با کمترین هزینه و منابع مورد نیاز مالی بتوان بیشترین فرصت و رضایت عمومی شهروندان را به‌دست آورد و این مهم امکانپذیر نخواهد بود، جز استفاده از تجربه، دانش و هوش مدیران و مجموعه تصمیم‌سازان و برنامه‌ریزانی که رأی مردم را باور داشته باشند و به استحکام نظام جمهوری اسلامی و پایداری آن بیش از منافع فردی و حزبی توجه نشان دهند. به‌نظر می‌رسد که چنین اتفاق مبارکی در راه است.

محمدجواد حق شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران